Can Kırıkları

19.Bölüm

Merhaba arkadaşlar Kitabın bazı bölümlerine gelen olumsuz yorumlara, yanlış anlaşılmalara bir açıklama yapmak istiyorum...

Hakan Yaren'in en yakın arkadaşı.. İki yakın arkadaşın sarılmasında sakınca görmüyorum..

Anıl'ın Yaren'e yürüdüğünü belirten bir cümlem olmadı hiç..Sınıf arkadaşları ile mesajlaşmasını bile yürümek olarak görmek bana saçma geldi..

Yaren her gördüğüne ayılıp bayılan bir kız değil çünkü O yaşına kadar kimseyle sevgili olmamış inatla Semih'i sevmiş doğru kişi ya da değil..

Korhan birlikte büyüdüğü biri...

Üniversitede bir hoca öğrenci birlikte neden çay kahve içemez..Yıllar geçmesine rağmen hala görüştüğüm hocalarım vardır..Hatta bazı arkadaşlarım öğretmenleriyle evlenmiştir.Üniversite lise değildir..Etik değerler herkese göre değişebilir.Saygı duyuyorum. Ama üniversitede herkesin reşit olduğunu unutmamak lazım...

Keyifli okumalar.....

Semih gittikten sonra bir süre daha mutfakta oyalandım.. Abimler hala salonda sohbet ediyorlardı.. Ne konuştuklarını tam anlayamasamda geçmiş anılar hakkında olduğu belliydi.
Ayağa kalkıp tezgahın üzerinde duran soğumuş çayımı elime aldım.. Semih vazgeçmeyecekti.. Ne kadar konuşursam konuşayım.. Tek problemin evli olması olduğunu düşünüyor.. Beni düşürdüğü durumun ağırlığını anlayamıyordu..

Herşey bir yana ben gerçekten ondan ve sevgisinden vazgeçmiştim.. Dahası benim kalbimde Korhan'ın ismi çoktan yerini almıştı.. Semih'in aksine ona en baştan güveniyor ve asla sevgisinden şüphe duymuyordum.. Ben onun sıcaklığına bile 2 günde alışmıştım.. Teninin kokusunun çoktan bağımlısıydım.. Dudaklarının hafif kıvrılmasıyla gözlerinin ışıltısının hayranıydım.. Bundan sonra ne Semih ne bir başkasının hayatımda yeri yoktu.. Ben sadece Korhan'ı istiyordum.. Semih'le kendimi hep düşündüğümde abim aklıma gelir onay vermeyeceğini bildiğimden üzülürdüm..Belki de bende Semih'e olan sevgime güvenmiyordum.. Ama şimdi Korhan'la olmaktan korkmuyordum.. Onun beni bu denli sevmesi de içimdeki tüm şüpheleri alıp götürüyordu..

Abimlerin ayaklandığını duyduğumda daldığım düşüncelerden çıkıp koridora geçtim. Abim Semih ve Korhan'ı yolcu ediyordu.. Korhan abimle vedalaştıktan sonra gözlerimin içine baktı.. Sanki birşeyleri anlamaya çalışır gibiydi.. Yüzümdeki durgun ifadeyi farketmişti.. Hafif tebessüm edip bende gözlerinin içine baktım.. Semih ikimizin bakışmasını farkettiğinde Korhan'a uzun uzun baktı.. Gözleriyle konuşuyorlardı ama ben anlamıyordum.

Semih'e usulen baş selamı verip Korhan'ın yanına gittim.. Ayaklarımın ucunda yükselip yanağından öpünce sanki rahatlamışcasına sesli bir nefes verdi.. İkiside çıktıktan sonra abime odama geçeceğimi söyleyip merdivenlere yöneldim.. Odama girip banyoda elimi yüzümü yıkadım.. Dişlerimi fırçaladıktan sonra pijamalarımı giyip yatağa girdim.. Elime telefonu alıp Korhan'a mesaj attım..
•Dün gece gibi rahat uyuyamayacağımı biliyorum.. Çünkü bu gece yanımda yoksun.

Bir süre mesaj atmasını beklesemde Korhan mesajı okumasına rağmen cevap yazmamıştı. Arasam mı acaba? Saatte geç oldu.. Dışarıda olma ihtimali varmı ki.. İyi de ne olursa olsun mesajımı okumuştu.. Neden cevap vermemişti.. Elimde telefon sırtımı yatak başlığına dayayıp beklemeye başladım.. 1 saat olmasına rağmen hala cevap gelmemişti.. Yerimden kalkıp bir kaç tur attım odada.. Elim Korhan'ın ismine gidip geliyor.. Ama kararsız kaldığımdan arayamıyordum..

En sonunda dayanamayıp aradım ama açmadı..Tüm sinirimi elimdeki telefonu kapatıp yatağa geçtim.. Artık arasada bir anlamı yoktu.. Yatakta sürekli sağa sola dönüp durmuştum... Bir saatin içinde ne olmuştu da aramalarıma cevap vermemişti.. Dün gece onun kollarında huzurla uyurken şimdi sıkıntıdan uyuyamamıştım.. En sonunda ağırlaşan kirpiklerimi usulca kapatıp Korhan'ı düşünerek uyumuştum..