ភាគ៨ សារភាព

71 5 5
                                        

ប្រាថ្នាត្រូវបានយសបើកឡានជូនមកផ្ទះវិញមុន គ្រាន់តែឈប់ឡានភ្លាម​យសបើកទ្វារឡានបីប្រាថ្នាចុះយ៉ាងលឿនរកតែនាងប្រកែកបដិសេធន៍មិនចង់ឱ្យគេបីមិនទាន់ផង។ ក្នុងនោះម៉ែចាន់ជាអ្នកឆ្លេឆ្លាជាងគេ ដើរតាមពីក្រោយកំលោះយស​ជាប់​រហូត ហើយប្រាប់ឱ្យនាយបីប្រាថ្នាទៅក្នុងបន្ទប់​ កវីក្រមុំយើងប្រឆាំងនឹងគេមិន​បាន​ទេ​ព្រោះកាយនាងត្រូវត្រកងបីក្នុងរង្វង់ដៃគេមិនព្រមដាក់ចុះ លុះត្រាតែដល់​បន្ទប់​​ដែល​នាង​ស្នាក់។

«ចាំខ្ញុំទៅយកទឹកមកឱ្យអ្នកប្រុសនិងអ្នកនាង!» ម៉ែចាន់ថារួចក៏បែរខ្លួនចេញពីបន្ទប់ជាន់លើចុះមកខាងក្រោមវិញ។

«អរគុណលោកច្រើនហើយដែលជួយខ្ញុំ!» យសឮពាក្យអរគុណហើយ បាន​តែ​គ្រវីក្បាតិចៗ នាយដាក់ខ្លួន​អង្គុយចុះលើកៅអីដែលនៅក្បែរគ្រែគេងរបស់កញ្ញាយើង។

«ឈឺខ្លាំងទេ? ខ្ញុំបារម្ភពីអ្នកនាងណាស់! កាលនោះខ្ញុំវិះតែនឹងហក់ដាល់បុរស​ដែល​លុត​​ជង្គង់​នៅក្បែរអ្នកនាងទៀតផង! ព្រោះខឹងគេដែលមិនជួយអ្នកនាង ​ប៉ុន្តែ​ព្រោះបារម្ភពី​អ្នក​នាង​ជាងទើបខ្ជិលខ្វល់ជាមួយគេ! គេពិតជាវិញ្ញាណមែនឬ?» ប្រាថ្នា​ងក់ក្បាលតិចៗ

«គឺជាការពិតគាត់ជាវិញ្ញាណ! ហើយពេលនោះបើទោះជាលោកចង់ដាល់គាត់ ខ្ញុំគិតថា​ប្រហែល​​ជា​មិនអាច​ទេ! ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែលលោកក៏អាចមើល​ឃើញ​គាត់​ដែរ! មែនហើយលោកបានអ្វីជិះត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទៅ?»

«ខ្ញុំនឹងប្រាប់ឱ្យគេបើកឡានមកទទួល! យ៉ាងម៉េចអ្នកនាងចង់ដេញខ្ញុំ?»

ប្រាថ្នាសើចស្រស់ ប្រញាប់គ្រវីដៃបដិសេដន៍ ៖

«មិនមែនទេ! គ្រាន់តែសួរប៉ុណ្ណោះ លោកជាអ្នកជួយខ្ញុំ ខ្ញុំម៉េចនឹងអាចរមិល​គុណ​នោះ!»

«ពិសារទឹកសិនទៅ អ្នកនាង អ្នកប្រុស!» វត្តមានម៉ែចាន់មកដល់ដោយលើក​ទាំងប៉ាន់និងកែវទឹកមកឱ្យអ្នកទាំងពីរ។

«បាទអរគុណ!» យសញញឹមអរគុណគួរសមដាក់ស្រ្តីចំណាស់។

«អរគុណម៉ែចាន់!» ប្រាថ្នាអរគុណដែរ ម៉ែចាន់ញញឹមរួចក៏ប្រញាប់ចុះ​ទៅក្រោមវិញ។

Ghost writer - អ្នកនិពន្ធខ្មោចWo Geschichten leben. Entdecke jetzt