ខ្ញុំមិនយល់ហេតុអ្វីបានជាពួកគេស្អប់ខ្ញុំ

(ជាអ្នកប្រុសមួយទាំងមូលតែចេះខ្វះខួរចឹងទៅកើត)

រឿងកូនឥតខាន់ស្លារ(ភាគទី3)
បកមកជុងវ៉ុននៅបន្ទប់វិញ
Jung:ហឺយកម្មស្អីខ្ញុំទេលោកអើយត្រូវមកហត់មាត់ជាមួយមនុស្សឡប់សតិទាំងនេះសឹងមិនលុះថ្ងៃបើខ្ញុំទៅជួលបន្ទប់នៅផ្ទាល់ខ្លួនវិញប្រហែលល្អជាង
(គិតរួចគេក៏សង្ងំគេងបាត់ទៅកាត់មកស្អែកឡើងដូចរាល់ដងនាយតូចឡើងរៀបចំខ្លួនទៅរៀនលុះពេលមកដល់ក្រោមគេក៏ឃើញអ្នកស្រីHaejungអង្គុយញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកជុំគ្នាជាមួយហេសឹងជុងសុងនិងលោកផាក)
លោកផាក:អឺមោះជុងវ៉ុនមកញ៉ាំអារហារពេលព្រឹកជាមួយគ្នាមោះកូន
Jung:បាទអរគុណលោកប៉ា
លោកផាក:ហើយយប់មិញគេងលក់ស្រួលទេកូន
Jung:បាទគេងលក់ស្រួលណស់ហិហិ
Hee:បើអាផ្ទះគេចឹងច្បាស់ជាស្រួលហើយមិនចឹងហីប្អូនប្រុស
Jong:មែនហើយគិតទៅតាំងពីម្ដាយឯងរហូតដល់ឯងឆ្ងាញ់តែរបស់គេណ៎របស់ខ្លួនឯងប្រហែលវាមិនស្រួលមើលទៅបានជាឯងចេះប្រើតែរបស់រួមចឹងហឹសៗ
(គេនិយាយបែបលកលើយមកកាន់ជុងវ៉ុនតែគិតថាជុងវ៉ុនគេឈឺចាប់ជាមួយនិងពាក្យសំដីទាំងនេះឬគេក៏ទម្លាក់សមនិងស្លាបព្រាចុះរួចក៏តបបែបយកដុំថ្មដាក់ចំកណ្ដាលក្បាលថា)
Jung:ប្រើរបស់រួមវាធ្វើឲ្យអស់លុយតិចមិនចឹងហីបងប្រុសហើយបើបងប្រុសទាំងពីគិតថាការប្រើរបស់រួមជាមួយខ្ញុំវាមិនល្អចុះហេតុអីក៏នៅទ្រាំប្រើជាមួយខ្ញុំមិនមែនបងបានតែមាត់ណាហីតែថាពិតមែនហើយអារបស់គេចឹងវាឆ្ងាញ់ជាងអ្វីៗទាំងអស់ស្ដាប់មើលទៅវាគួរឲ្យខ្ពើមតែវាអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំអាចឡើងខ្ពុស់បានលារហើយណាបងប្រុស(គេក៏ញញឹមឌឺរួចក៏ចេញពីតុកអារហារជុំគ្រួសារមកសាកលវិទ្យាល័យបាត់ទៅដោយមានឡានស៊ូហាមកចាំទទួលរួចជាស្រាច់)
Kazu:ជុងវ៉ុនម៉េចក៏យូរម្លេះខ្ញុំខំចាំ
Jung:អរសុំទោសផងណាស៊ូហានៅក្នុងផ្ទះមានរឿងតិចតួចទើបធ្វើឲ្យនាងចាំយូរ
Kazu:ហឹមមិនអីទេតែលោកឈ្លោះគ្នាជាមួយបងប្រុសលោកហេសឹងនិងជុងសុងនោះតើមែនទេ
Jung:ម៉េចក៏នាងដឹងខ្ញុំដូចជាមិនទាន់បានប្រាប់នាងទេណា
Kazu:មិនប្រាប់ក៏ខ្ញុំដឹងដែរព្រោះមីងHaejungគាត់មានកូនប្រុសតែពីអ្នកទេហើយលោកទៅចេញមុខមកពីណាខ្ញុំក៏ធ្លាប់បានដឹងដែរថាលោកអ៊ំផាកបានជ្រុលជ្រួសជាមួយអ្នកបំម្រើម្នាក់
Jung:ស៊ូហាម៉េចក៏នាងដឹងរឿងច្រើនម្លេះហើយនាងអត់ស្អប់ខ្ញុំទេហ៎ខ្ញុំជាកូនស្រីដណ្ដើមប្ដីគេណា
Kazu:ហឹសៗខ្ញុំគ្មានហេតុផលអីត្រូវស្អប់លោកទេព្រោះនោះជារឿងរបស់មនុស្សចាស់លោកជាកូនគឺមិនទាក់ទងគ្រួសារខ្ញុំធ្វើជំនួញជាមួយគ្រួសារផាកច្រើនឆ្នាំហើយចាំពីខ្ញុំនៅអាយុ10ឆ្នាំហើយក៏ធ្លាប់មកលេងភូមិគ្រិះនេះជាមួយអ្នកប្រុសហេសឹងនិងអ្នកប្រុសជុងសុងដែរតែខ្ញុំមិនសូវត្រូវគ្នាជាមួយគាត់ទេ
Jung:ហេតុអីមិនសូវត្រូវគ្នា
Kazu:ពួកគាត់ទាំងពីចូលចិត្ដខ្សែរលើអ្នកដ៏ទៃហើយមិនទទួលស្គាល់កំហុសខ្លួនពេលធ្វើខុសឡើយគឺប្រកែកយកតែត្រូវតែម្ដងមួយទៀតពួកគាត់ទាំងចរឹកកោងកាចណាស់ហើយក៏ចូលចិត្ដធ្វើអីគ្មានហេតុផលនិយាយទៅគឺកាចខុសរឿងអាងតែខ្លួនឯងជាអ្នកប្រុសធ្វើបាបមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន
Jung:អរចឹងទេឬមិនចំម្លែកទេដែរនាងនិយាយបែបនេះព្រោះសូម្បីខ្ញុំក៏ត្រូវពួកគេទាំងពីអ្នកជេរតេសដៀលមិនតិចតែដោយសារខ្ញុំគ្មានជំម្រើសបើខ្ញុំមិនមកនៅគ្រួសារនេះខ្ញុំច្បាស់ជាត្រូវឈឺក្បាលបង់ថ្លៃសិក្សាររាល់ឆ្នាំតែបើខ្ញុំទ្រាំបន្ដិចខ្ញុំក៏មិនចាំបាច់ត្រូវឈឺក្បាលដូចមុននិយាយទៅខ្ញុំមកនៅគ្រួសារនេះខ្ញុំជំនេញមួយចប់តែត្រូវហត់មាត់តិចហឹសៗ
Kazu:សសើរលោកណាស់នៅសើចចេញទៀតតែថាលោកពិបាកថ្នាក់និងផងហីអឹមបើមិនយល់ទាស់ទេខ្ញុំទិញខុនដូរជូនលោកមួយចុះឲ្យលោកមានភាពផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះនោះអី
Jung:អ្នកនាងkazuhaចិត្ដទូលាយពេកហើយខ្ញុំថាមិនអីទេដឹងខ្ញុំខ្លាចថាប៉ាអ្នកនាងស្ដីឲ្យណា
Kazu:ហឹសៗត្រឹមតែខុនដូរមួយវាមិនអីទេខ្ញុំទិញpenthouseមួយឲ្យលោកក៏បានដែរហាមប្រកែកខ្ញុំបានទាក់ទងទៅបុគ្គលិកផ្នែកលក់រួចហើយ
Jung:អីគេទាក់ទងទៅតាំងពីពេលណានេះខ្ញុំនៅអង្គុយនិយាយជាមួយអ្នកនាងមិញសោះនិង
(ជុងវ៉ុនដល់តែចឹងទៅឡើងចង់ផ្អើលនិយាយគ្នាមិញទេហើយនាងទៅទាក់ទងបុគ្គលិកលក់តាំងពីស្មើរណា)Kazu:កុំឆ្ងល់នោះតៃកុងឡានជាជំនិតប៉ាខ្ញុំៗថាទិញអីគឺគាត់និងទាក់ទងទៅភ្លាមមិនថាផ្ទះឬឡានឲ្យតែខ្ញុំថាទិញ
Jung:ស៊ូហានេះpenthouseតំម្លៃយ៉ាងតិចក៏9ខ្ទង់ដែរណានាងហ៊ានទិញឲ្យខ្ញុំដែរគ្រាន់តែជាមនុស្សធម្មតាម្នាក់ហឹកៗគិតទៅអ្នកមានដូចអ្នកនាងធ្វើអីផ្លែកៗ
Kazu:អត់ទេវ៉ុននីខ្ញុំស្រលាញ់លោកខ្ញុំមិនដឹងទេថាលោកមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះខ្ញុំតែខ្ញុំនិងចាំលោកផ្ដល់ចំម្លើយឲ្យមកខ្ញុំឥឡូវនេះពួកយើងរាប់អានគ្នាជាមិត្ដសិនចុះ
(ព្រះអើយkazuhaមាត់ត្រង់ពេកហើយកូនស្រីម្ដាយនិយាយគ្នាចុះឡើងក៏មកដល់សកលវិទ្យាល័យល្មមកាត់មកមើលJunghwanគេពេលនេះគឺនៅថ្នាក់ក្បែរគ្នាជាមួយជុងវ៉ុនដែរអង្គុយរៀនសុខៗកេក៏នឹកឃើញកាលគេរត់បុកជុងវ៉ុនកាលពីម្សិលមិញ)
hwan:មនុស្សអីក៏គួរឲ្យទាក់ទាញម្លេះឯងអស្ចរ្យណាស់អាល្អិតអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតពីឯងបាន
(តោះមកស្គាល់ប្រវត្ដិបុិនិងតិចគេជាកូនប្រុសតែម្នាក់គត់របស់លោកម្ចាស់so jung yiដែរជាអ្នកមានជាងគេនៅកូរ៉េបន្ទាប់ពីគ្រួសារផាកលោកមានភរិយាឈ្មោះថាAkira Yumiគាត់ជាជនជាតិជប៉ុនកាត់ណូវ៉េលោកស្រីyumiគាត់ជាកូនមន្រី្ដដែរឪពុកគាត់ជាអ្នកបំម្រើការក្នុងជួររាជការឈ្មោះសាគីមីអៃរ៉ូម្ដាយគាត់ជាកូនកំព្រារហើយអឹនតោប្រវ៉េសមកប្រទេសជប៉ុនតែលោកសាគីមីអៃរ៉ូស្រលាញ់ទើបរៀបការយកតែម្ដងម្ដាយលោកស្រីយូមីឈ្មោះផេលីអៃស្កាជាជនជាតិណូវ៉េតោះមកស្គាល់ពីចរឹកអ្នកប្រុសយើងវិញម្ដងjunghwanគេជាមនុស្សម្នាក់ដែរមិនចេះរញេរញ៉ៃជាមួយមនុស្សស្រីទេនិយាយទៅកូនប្រុសខ្ញុំល្អណាស់ខំតែរៀនទេអត់ដូចពីអ្នកនោះស្រីដូរមុខមិនដឹងជាស្អីស្អុះទេសតិចទៀតអេដស៍ងាប់អៃ🤣តោះពេលនេះក៏កាត់មកដល់ម៉ោងញ៉ាំអាហរវិញម្ដងស៊ូហានិងជុងវ៉ុនទៅអង្គុយញ៉ាំបាយជាមួយគ្នានៅកងទីន)
Kazu:ជុងវ៉ុនថ្ងៃស្អែកជាថ្ងៃអាតិទ្យហើយតាមការសន្យាខ្ញុំនិងទៅញ៉ាំបាយផ្ទះលោកណាJung:ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែរស៊ូហាមកញ៉ាំបាយផ្ទះខ្ញុំ
Kazu:បន្ទាប់ពីញ៉ាំបាយហើយពួកយើងទៅមើលកុនតើល្អទេខ្ញុំលឺមកថារឿងគេទើបចេញថ្មីល្អមើលណាស់
Jung:ពិតមែនឬបានខ្ញុំទៅកំដរនាងទៅចុះ
(និយាយគ្នាសុខៗអាបុិជុងវ៉ាន់យើងនិងដឹងហោះមកពីណាទេមកអង្គុយព្រជ្រៀតជាមួយជុងវ៉ុនទាំងដែរតុកទំនេរផ្សេងទៀតមានសោះនិងហាស៊ូហាឃើញបែបនេះនាងសំម្លក់អាបុិវ៉ាន់យើងមិនដាក់ភ្នែកតែម្ដងស៊ូហានាងដឹងថាអាគាត់ជុងវ៉ាន់និងយើងគិតលើជុងវ៉ុនតោះមកស្ដាប់ពាក្យក្នុងចិត្ដរបស់ពួកទាំងពីជាមួយញុម)
Kazu:so junghwanលោកឯងដណ្ដើមសិស្សលេខមួយប្រចាំសាលកវិទ្យល័យរាងរាល់ឆ្នាំខ្ញុំព្រមចាញ់លោកព្រោះមិនចង់រឿងច្រើនឥឡូវនេះនៅមិនគ្រប់លោកចង់ដណ្ដើមមនុស្សដែរខ្ញុំកំពុងស្រលាញ់ទៅទៀតហេសចាំមើលណាថាខ្ញុំនិងធ្វើយ៉ាងម៉េច
Hwan:nakamura kazuhaខ្ញុំសុំទោសណានរណាប្រើឲ្យគេមានសម្រស់ទាក់ទាញខ្ញុំធ្វើអីសានេះបើនាងចង់បានដំណែងជាសិស្សឆ្នើមក៏ខ្ញុំឲ្យនាងដែរឲ្យតែខ្ញុំមានឱកាសចែចង់អាល្អិតនេះ
(អីយ៉ាសខ្លាំងប៉ះខ្លាំងហើយតើនេះចាំមើលកញ្ញាស៊ូហាធ្វើម៉េចបានអាចទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ប្រុសវ៉ុនយើងបានហើយពេលនោះនាងក៏)
Kazu:អួយឈឺក្បាលណាស់ជុងវ៉ុនខ្ញុំឈឺក្បាលណាស់ជួយផង
Jung:អេៗស៊ូហាអ្នកនាងកាស៊ូហាកើតអីនិង
(ជុងវ៉ុននាយក៏ស្ទុះទៅត្រកងខ្លួនស៊ូហាភ្លាមៗឯស៊ូហាយើងវិញបានគេមកជិតចឹងបន្លំគេងលើទ្រូងជុងវ៉ុនយកតែម្ដង)
Kazu:ខ្ញុំអត់ដឹងម៉េចទេឈឺក្បាលណាស់ហុឹកៗ
(នាងក្រមុំបានគេបារម្ភចឹងគឺរឹតតែរំអួយលើសដើមឯនាយតូចយើងវិញគឺអាលែងភ័យចឹងហើយគ្មានបានចាប់អាម្មណ៍ថានាងធ្វើពុតឬមិនធ្វើពុតអីទេនិយាយទៅគឺនាយតូចស្លន់យកតែម្ដងក៏បីនាងតូចស៊ូហាទៅបន្ទប់សម្រាប់សិស្សពេលរបួសឬឈឺនោះឯងឯនាងតូចស៊ូហាយើងវិញគឺញញឹមខ្ចឹបតែម្ដងឯដៃវិញអោបក៏កំម្លោះតូចយើងឡើងស្អិតលុះមកដល់គ្រែជុងវ៉ុនរាបនិងទំម្លាក់នាងតូចចុះទៅហើយតែនាងតូចស៊ូហាក៏ធ្វើជាស្រែកយំលើសដើម)
Kazu:កុំទៅណាចោរខ្ញុំម៉ាក់នៅអោបកូនសិនមកណា
(នាងតូចធ្វើជានិយាយមមើថាជុងវ៉ុនជាម៉ាក់តែតាមពិតនាងធ្វើពុតសោះឯកំម្លោះតូចយើងវិញរកតែដកខ្លួនទៅហៅគ្រូពេទ្យមកមិនបានដោយសារនាងតូចស៊ូហាអោបស្អិតពេកហើយមកលឺនាងយំមមើរកម្ដាយចឹងទៀតគេក៏ជឿស្លុងតែម្ដងហើយក៏ពិតជាមិនទៅណាមែនគឺគេនៅអោបស៊ូហាដូចម្ដាយនៅជាប់ដើមទ្រូងរបស់គេជាប់និងឯងបានដៃស៊ូហាប៉ាដោយគឺនាងអោបនាយតូចមិនដកដៃតែម្ដងមកមើលក្នុងចិត្ដកញ្ញាយើងវិញ)Kazu:ហេតុអីដើមទ្រូងគេកក់ក្ដៅយ៉ាងនេះណ៎បើគេងអោបវិញមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ
(កន្លងទៅប្រហែលជាមួយម៉ោងនាងក៏ដាច់ចិត្ដដកខ្លួនចេញពីការអោបនាយតូចជុងវ៉ុន)
Jung:ស៊ូហានាងលែងអីហើយតើមែនទេមាននៅមិនស្រួលត្រង់ណាទៀតអត់ខ្ញុំទៅហៅពេទ្យសិន
(ជុងវ៉ុនប្រុងនិងទៅហៅពេទ្យទៅហើយតែស៊ូហាចាប់ដៃគេជាប់)
Kazu:មិនអីទេខ្ញុំលែងអីហើយអរគុណដែរបារម្ភពីខ្ញុំណា
Jung:បាទមិនអីទេព្រោះសូហាជាមិត្ដខ្ញុំត្រូវតែបារម្ភចឹងហើយអឹមឥឡូវពួកយើងដូចជាហួសម៉ោងរៀនហើយទៅផ្ទះសម្រាក់តែម្ដងតើល្អទេចាំខ្ញុំទៅនិយាយជាមួយអ្នកគ្រូឲ្យ
Kazu:ចាសទៅចុះអរគុណម្ដងទៀតណា
(ហើយជុងវ៉ុនក៏ចេញពីបន្ទប់សម្រាក់ទៅថ្នាក់ដើម្បីប្រាប់គ្រូ)
Kazu:អាឡូហុីឌិកមកទទួលខ្ញុំទៅpenthouseដែរខ្ញុំទើបនិងទិញកាលពីថ្ងៃមិញបន្ដិច
ហុីឌិក:បាទអ្នកនាងធំតែហេតុអីចេញលឿនម្លេះអ្នកនាងមានបញ្ហារអ្វីឬអត់
Kazu:គ្មានអីទេលឿនឡើងមកប្រយ័ត្នខ្ញុំប្រាប់ប៉ាឲ្យកាត់ខែលោកទៅ(ទឺតៗ)
(ស៊ូហាក៏ចុចផ្ដាច់ទូរស័ព្ទបាត់ទៅពេលនោះជុងវ៉ុនក៏មកដល់ល្មម)
Jung:ស៊ូហាខ្ញុំប្រាប់អ្នកគ្រូរួចហើយតោះខ្ញុំជូននាងទៅផ្ទះនាងអាចដើរបានដែរទេ
(ស៊ូហាលឺតែចឹងក៏ធ្វើជារំអួយដើរមិនរួច)
Kazu:អួយជុងវ៉ុនមិញនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាធូរហើយតែមិនដឹងជាយ៉ាងម៉េចទេស្រាប់តែឈឺឡប់មកវិញ
(មិនគិតច្រើនជុងវ៉ុនក៏បីស៊ូហាម្ដងទៀតហើយថែមទាំងដើរកាត់វ៉ូងមនុស្សទៀតធ្វើឲ្យសិស្សក្នុងសាកលវិទ្យាល័យមើលមកពួកគេគ្រប់គ្នាពេលចេញមកដល់ខាងក្រៅក៏មានឡានមួយមកដល់នោះជាមនុស្សជំនិតរបស់ស៊ូហាតេឲ្យមកមិញនិងឯងមកដល់ក្នុងឡានគេក៏ដាក់នាងចុះហើយគេក៏នៅតែបន្ដសួរនាំនាងដដែលថាមានមិនស្រួលត្រង់ណាអត់អីចឹងទៅ)
Kazu:អឹមខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារាងនៅខ្លះៗតែអាចទ្រាំបានគ្រាន់តែថាវាអាចនិងត្រឡប់មកដូចមិញនេះចឹង
Jung:អឹមបើចឹងទៅពេទ្យទេខ្ញុំកំដរនាងណា
Kazu:មិនអីទេខ្ញុំមានអាការៈនេះដោយសារខ្ញុំប្រឹងមើលសៀវភៅច្រើនពេកហើយខ្ញុំមើលដល់ដាច់យប់ជាប្រចាំផងទើបទៅជាបែបនេះអរគុណណាដែរមើលថែខ្ញុំមានរង្វាន់ឲ្យលោក
Jung:ខ្ញុំលឺតែនាងអរគុណខ្ញុំឡើងមួយថ្ងៃហើយខ្ញុំប្រាប់ហើយថាមិនអីទេតែខ្ញុំថានាងកុំខំរៀនពេកគិតពីសុខភាពខ្លួនឯងផងព្រោះអ្នកពិបាកគឺជានាងខ្លួនឯងទេខ្ញុំថាមិនបាច់រង្វានអីទេគ្រាន់តែរឿងប៉ុណ្ណឹងនោះ
Kazu:ផាកជុងវ៉ុនហាមប្រកែកខ្ញុំថាឲ្យគឺឲ្យហើយខ្ញុំជាអ្នកនាងធំក្នុងគ្រួសារnakamuraមាតណាគឺមាតនិងហើយ
(ពេលនោះឡានក៏មកដល់penthouseដែរស៊ូហាបានទិញនៅក្នុងpenthouseមានទាំងចំណតhelicopterទៀតផងឯខាងក្នុងវិញមានទំហំធំដូចជាផ្ទះរបស់របមានមួយចប់មិនខ្វះមានអាងហែលទឹកនៅខាងក្រៅដែរអាចឃើញទេសភាពទីក្រុងសេអ៊ូលទាំងមូលទៀតផងជុងវ៉ុនសំម្លឹងមើលpenthouseដ៏ប្រណិតនេះទាំងចំហរមាត់ពិនលូរ)
Kazu:យ៉ាងម៉េចពេញចិត្ដទេ
Jung:អឹមពេញចិត្ដវាពិតជាឡូយហើយប្រណិតមែន
នាងទិញតំម្លៃប៉ុន្មានដែរ
Kazu:ហឹសៗមិនច្រើនទេត្រឹមតែ999.999.999ប៉ុណ្ណោះ(ជុងវ៉ុនគ្រាន់តែលឺតំម្លៃភ្លាមគេចង់សន្លប់ព្រោះតំលៃនេះគេរកដល់ស្លាប់ទៅវិញទៀតមិនបានមួយផ្នែកនៃpenthouseនេះផង)
Kazu:ជុងវ៉ុនលោកអត់អីណាហីហឹសៗ
Jung:ស៊ូហានេះវាថ្លៃណាស់ណាហើយនាងប្រុងឲ្យវាមកខ្ញុំជារង្វានមែនទេ
Kazu:អឹមមែនហើយ
Jung:ហាសពុទ្ធោស៊ូហាសុំទោសផងរបស់នេះវាហួសពីសម្ថភាពខ្ញុំពេកហើយខ្ញុំសុំមិនទទួលទេ
(គេប្រុងនិងដើរចេញទៅវិញទៅហើយតែស៊ូហាក៏ទាញដៃគេឲ្យដួលលើសាឡុងហើយថែមទាំងឡើងអង្គុយលើភ្លៅគេទៀត)
Jung:អ្នកនាងស៊ូហាចង់...ធ្វើអីនិង
Kazu:ហឹសរំលោភលោកទេដឹងប្រុសឆ្គួតហេតុអីមិនយកខ្ញុំខំរៀបចំឲ្យលោកជាពិសេសណា
Jung:ខ្ញុំមិនហ៊ានទទួលទេព្រោះវាហួយពីសម្ថភាពរបស់ខ្ញុំពេកហេតុអីអ្នកនាងទិញវាឲ្យខ្ញុំបើខ្ញុំទទួលទៅខ្ញុំខ្លាចថាគ្មានអីសងនាងវិញទេ
Kazu:ប្រុសចំម្គួតលោកឡប់សតិឬក៏យ៉ាងម៉េចខ្ញុំជាអ្នកទិញវាឲ្យលោកខ្ញុំមិនខ្លាចផងហើយលោកមកខ្លាចធ្វើអីលុយប៉ុណ្ណឹងវាគ្រាន់តែជាកំតិចលុយតែប៉ុណ្ណោះលោកខ្វល់ច្រើនម្លេះ
Jung:តែ...ថាខ្ញុំ
Kazu:អត់មានទេណាគ្រប់យ៉ាងគឺរួចរាល់អស់ហើយបើលោកចង់មិនយកចឹងលោកគេងជាមួយខ្ញុំទៅ
(នាងនិយាយទាំងអោបក៏ជុងវ៉ុនជាប់ចាចែzuhaមានជាការរលេមជាខ្លាំងអនាតគ់ប្រពន្ធគេទេចែកុំខំពេក
Zuha:ខ្ញុំចង់ប្រាប់អេតមីនឯងថាអនាតគ់ប្រពន្ធអ្នកណាក៏នាងខ្ញុំមិនខ្វល់ដែរចាតែបានខ្ញុំគឺខ្ញុំហើយ
ហឺយកែលែងឡើងបាត់ចង់ដឹងថាចែហាយើងធ្វើសុំប្រូវ៉ុនបានអត់សូមរងចាំអាននៅភាគបន្ដ)