When the top get tipsy

CHAPTER 34

Rosé's POV

Tahimik ang gabi. Ang tanging maririnig lang sa loob ng opisina ko ay ang mahinang tik-tak ng wall clock at ang faint hum ng aircon. Nakatayo ako sa harap ng malaking glass window sa private office ko sa top floor. City lights stretched out endlessly sa harap ko, pero wala akong ibang gustong makita kundi ang isang taong matagal ko nang hindi hawak.

Jennie.

Nakakapit ang isang kamay ko sa wine glass habang dahan-dahang iniikot ang red liquid sa loob nito. Eleganteng umikot-ikot ang alak, gaya ng mga thought ko sa kanya—paikot-ikot, walang humpay.

"Hmm..." mahinang bulong ko habang tinatapat ang glass sa labi ko. I took a slow sip.

Of course, I know everything. I know where she is. I know who she's with. I know she's happy. Happy with that girl.

Lisa.

Napairap ako ng bahagya, pero mabilis ring napalitan iyon ng mapanlinlang na ngiti.

"Hindi ko alam kung ano'ng nakita mo sa babaeng 'yon, Jennie," I murmured habang hindi inaalis ang tingin sa city lights. "But I swear, I won't let this last. You're mine."

You're mine, Jennie. Sakin ka lang.

Bumuntong-hininga ako at dahan-dahang iniikot muli ang wine sa baso. My fingers were tapping gently sa glass, controlled... but the tension was there. Sa loob ko, parang may apoy na gustong sumabog.

They think I've moved on. That I'm okay. That I'm civil.

They don't know me.

Hindi nila alam kung gaano ko pinagmamasdan ang bawat galaw mo, Jennie. Yung bawat ngiti mo sa kanya, bawat tawa mo habang nasa bar, bawat sulyap mo kay Lisa—nakita ko lahat. Every damn second.

Nung nasa resort ka, akala mo ba hindi ko alam? Akala mo ba hindi ko alam na ikaw ang nagdala kay Lisa doon?

Of course I know. Pinapabantayan kita, Jennie. From the moment you walked away from me, I never stopped watching.

I'm not just any ex.

I'm the ex.

Yung tipo ng ex na hindi tumitigil hanggang hindi ka bumabalik. Yung hindi basta nagpapatalo.

I tightened my grip on the glass, halos mabasag ko na. But I held myself back.

Kasi kapag kaharap kita, I can't be this version of me.

Kapag nandoon ka na sa harap ko, nagiging iba ako. Weak. Soft. Pathetic even. A sad little puppy na naglalambing sa taong matagal nang wala. You smile at me politely, and I smile back—like nothing's wrong. Like I'm not burning inside.

"Hi, Rosé." That's how you always greet me. Calm. Gentle. Cold.

You have no idea how much I want to grab you and never let go.

Pero hindi pwede. Hindi pa ngayon.

Kailangan muna kitang pabayaan maging masaya—sandali lang. Para mas masakit pag kinuha na ulit kita. Para mas maramdaman mong mali ang iniwan mo.

Tumingin ako sa reflection ko sa glass. My makeup was perfect. My hair sleek. My eyes? Cold.

You always said I looked prettiest when I cried.

I can make that happen again. I'll make you cry again—but this time, for me.

Nilapag ko ang wine glass sa nearby table. Tinapik ko ang phone ko. Swipe. Unlock. Scroll.

May picture kayo ni Lisa kanina—naka-post sa bar's official account. You were holding hands behind the counter. Cute, sabi ng caption. "Soft launch" daw ng love story nyo.