Prolog

5 0 0
                                        

Pokój był mały, trochę za biały i pachniał świeżą farbą. Leo położył plecak pod łóżkiem i przez chwilę po prostu siedział. Nigdzie się nie spieszył. I tak nie miał dokąd.

 Na biurku zostawił słuchawki. Wsunął dłonie do kieszeni bluzy i oparł się plecami o zimną   ścianę. W tej samej chwili po drugiej stronie rozległ się śmiech.                                                         

Głośny, pewny siebie. I zupełnie obcy.                                                                                                                   

Leo nie ruszył się ani o centymetr.                                                                                                                           

Ten śmiech miał twarz, której jeszcze nie znał. I imię, którego nie chciał poznać. 

Jeszcze nie.



Zaczynam nową książkę i serio... ta historia jest mi bardzo bliska.                                                    Trochę cicha, trochę bolesna, ale też pełna czułości.                                                                                   Mam nadzieję, że Leo i Asher zostaną z Wami na dłużej,

Buziaki                                                                                                                                                                                        Emila ♡

Between silence and heart Where stories live. Discover now