Camdan Yumurta

10. Bölüm •Umut Seremonisi

-ZAWE-

Siyah yumurta her saniye daha da artan bir titremeyle sallanmaya devam ediyordu. Kısa bir süre sonra sallanmalar birden durdu. Yumurta şimdi sessiz ve sakin duruyordu, sanki hiç sallanmamış gibi. Bütün bunların hayal gücümün bir oyunu olmasından korkarak ihtiyatla yumurtaya yaklaştım. Durgun bir deniz kadar sessizdi. 

Daha sonra yumurtanın içinden, bütün bunların hayal gücümün bir ürünü olmadığını kanıtlayan bir tıkırtı geldi. Tıkırtı sesleri bir süre devam ettikten sonra yumurta tekrar sessizleşti. Ama bu kez sessizlik çok kısa sürdü. Siyah yumurta birden kırıldı ve içinden simsiyah yavru bir ejderha çıktı. 

Tıpkı yumurta gibi ejderha da etraftaki bütün ışığı yutuyor gibi hayatımda gördüğüm en siyah şeydi. 

Bacaklarım beni daha fazla taşıyamayınca olduğum yere çöktüm.  Bu mümkün olamazdı. Yeni bir ejderha...

Oturduğum için aynı hizada olduğum ejderhayla göz göze geldik. Yumurtadan çıkalı daha birkaç saniye olmasına rağmen, duruma benden daha hakim gibi görünüyordu. Ejderha kısa bir süre bana baktıktan sonra, huysuzlanarak kıpırdanmaya başladı.

Beynim yeniden çalışmaya başlayınca sorular aniden akın etti. Ejderhalar yumurtalardan hemen çıkmazlardı, daha doğrusu bu onların tercihine bağlı olmasına rağmen genellikle yumurtaya dokunan kişiyi iyice değerlendirebilmek adına çıkmak için birkaç saat ya da bazen birkaç gün beklerlerdi, en azından bize anlatılanlar bu şekildeydi. 

Buraya en çok gelen elf bendim, evet. Yani ejderhanın benim için yumurtadan çıkmış olması hayli olasıydı. Peki ya benim için çıkmadıysa?  Her ne kadar buraya en çok gelen elf ben olsam da tek gelen elf de değildim. Buraya işi olmayanın gelmesi yasaktı, bunun tek istisnası bendim, prens olarak talep ettiğim tek ayrımcılık bu olduğundan kimsenin gözüne batan bir durum da değildi. Ancak yumurtaların güvenliklerinden emin olmak için de elfler buraya geliyorlardı, kimsenin bu yumurtayı elleyip ellemediğini bilmenin bir yolu yoktu. Hele de büyük Umut Seremonisinin başlamasına bu kadar az kalmışken içeriye normalde olduğundan çok daha fazla elf geliyordu.

Umut Seremonisi, ejderhalar yumurtalarından çıkmayı bıraktıklarından beri elflerin yaptığı bir şeydi. Yılda iki kez birer günlüğüne bütün yumurtalar, Yumurtalık'tan çıkarılır ve şehirdeki bütün elflere tek tek ellettirilirdi. Ama bugüne kadar hiçbir ejderha yumurtalardan çıkmamıştı. Bu yumurtalara Umut Seremonisi'nde kaç kez dokunmuştum. 

Ejderha tuhaf bir ses çıkararak ilgimi tekrar üzerine çekti. Ona dokunmayı ve aramızda sonsuza kadar asla bozulmayacak o bağı kurmayı her şeyden çok istiyordum. Ama ya ejderha bir başkası için yumurtadan çıktıysa? Bu kadar uzun zaman sonra yumurtadan çıkan ejderha benim için değil de bir başkası için çıkmışsa? Bir başkasının hakkını gasp edemezdim. Hem de geri dönülmesi imkansız bir konuda. 

Ejderha tekrar o tuhaf ince sesi çıkartarak bana doğru yaklaştı. Sanki benim seçtiğim sensin. Yüzyıllar sonra ilk kez bir ejderha yumurtadan senin için çıktı ve sen ona dokunmuyorsun bile der gibiydi.

Olanlara hala inanamıyordum. Benim için tek huzurlu olan bu yerde kalan otuz iki yumurtanın kapalı bilinçlerinin yanında bu ejderhanın güneş ışığı kadar parlak ve güçlü bilinci olmasa bir şekilde kendimi rüya gördüğüme ikna edecektim. 

Keşke ejderhalar yumurtadan çıkar çıkmaz konuşabilseler diye düşünmeden edemedim. O zaman durumum çok rahat olurdu, ejderhanın kimin için yumurtadan çıktığını ve yüzyıllardır yaşanan bu en önemli olayın kimin için olduğunu ejderhanın kendisi bize söyleyebilirdi. Ama maalesef ejderhaların konuşabilmesi için birkaç gün geçmesi gerekiyordu.