<នៅតាមផ្លូវ>
«សាវយូខ្ញុំអាចសួរអ្វីបន្តិចបានទេ»ហួយ៉ុង ជិះសុខៗគេក៏ចង់សួរសាវយូ ព្រោះអីគេឆ្ងល់ណាស់ មិចក៏សាវយូមានឡានជិះអញ្ចឹង ក្រែងសាវយូមិនមែនជាកូនអ្នកស្រែចម្ការទេហី ហើយមិចក៏សុខៗបាត់ដំណឹងសូន្យឆឹងហើយត្រឡប់មកវិញប្លែកៗ
«បាទ លោកចង់សួរអ្វីសួមកបើខ្ញុំអាចឆ្លើយបានខ្ញុំនឹងឆ្លើយ»សាវយូ និយាយទាំងញញឹម
«គឺ សាវយូ ជាកូនអ្នកស្រែចម្ការមែនទេ»ហួយ៉ុង
«បាទ មែនហើយ»សាវយូ គេឆ្លើយធម្មតាព្រោះអីគេក៏ដឹងដូចគ្នាថាហួយ៉ុងឆ្ងល់រឿងនឹងព្រោះអី គេជាអ្នកសរសេររឿងនឹងមិនឲ្យហួយ៉ុងដឹង អញ្ចឹងហើយគេក៏ឆ្លើយធម្មតា
«តែហេតុអីក៏ អឹ »ហួយ៉ុង និយាយត្រឹមនេះហើយក៏មិនហ៊ាននិយាយទៀតដោយសារខ្លាចសាវយូអន់ចិត្តនឹងគេ ដែលគេសួរដូចមើលងាយ (ការសួរគេបែបថា ហេតុអីក៏គេអាចមានឡានបែបនឹងជិះដោយសារ សំណួរបែបនឹងវាប្រៀបដូចជាយើងគិតថាគេនឹងគ្មានសមត្ថភាពទិញឡានជិះអីបែបនឹង)
«លោកចង់សួរថាហេតុអីក៏ខ្ញុំមានសមត្ថភាពទិញឡានជិះមែនទេ »សាវយូ គេឃើញហួយ៉ុងស្ទាក់ស្ទើរគេក៏និយាយខ្លួនឯង
«បាទ តែខ្ញុំមិនមែនចង់មើលងាយសាវយូថាគ្មានសម្ថភាពទិញឡានជិះនោះទេណា!!»ហួយ៉ុង គេឆ្លើយហើយគេក៏ប្រញ៉ាប់បកស្រាយ
«បាទ មិនអីនោះទេ ខ្ញុំយល់ណា ព្រោះអីមកពីខ្ញុំមិនដែលប្រាប់លោក តាមការពិតម៉ាក់ប៉ារបស់ខ្ញុំគាត់ជាម្ចាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅបន្ទាយមានជ័យ »សាវយូ បានរៀបរាប់ប្រាប់ហួយ៉ុង
«នៅបន្ទាយមានជ័យ? គឺអ្នកមីងចាន់ និងលោកពូយីបូត្រូវទេ»ហួយ៉ុង គេនិយាយទាំងភ្ញាក់ផ្អើល
«អេកាវធួ ម៉ាក់ប៉ាយើងឈ្មោះ បែបនឹងមែនត្រូវអត់ យើងភ្លេចហើយ ព្រោះយើងសរសេរយើងមិនសូវចាំសាច់រឿងរបស់យើងនោះទេ បើអញ្ចឹងឯងអ្នកអានឯងប្រហែលជាចាំហើយ»សាវយូ គេបែមកខ្សឹបសួរកាវធួនៅក្រោយព្រោះអីគេភ្លេចឈ្មោះប៉ាម៉ាក់សាវយូក្នុងប្រលោមលោបាត់ហើយ
«អឺ មែនហើយ»កាវធួ និយាយទាំងហួសចិត្ត
«សាវយូនិយាយអីជាមួយកាវធួនឹង»ហួយ៉ុង គេឃើញសាវយូបែទៅនិយាយជាមួយកាវធួ គេឆ្ងល់ក៏សួរ ព្រោះអីអម្បាញ់មិញគេសួរសាវយូតែសាវយូមិនឆ្លើយថែមទាំងបែទៅនិយាយជាមួយកាវធួទៀត
ANDA SEDANG MEMBACA
រឿង ឆ្លងចូលក្នុងប្រលោមលោក
Cintaមានក្មេងប្រុសកំព្រារ២នាក់ ដែលមានម្នាក់ជាអ្នកសរសេរប្រលោមលោក ហើយនៅសុខៗគេក៏បានចូលទៅក្នុងប្រលោមលោករបស់គេជាមួយមិត្តភក្តិទាំងមិនដឹងខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែសាច់រឿងដែលគេបានសរសេរក៏ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ គឺតួក្នុងប្រលោមលោកពីស្លូតទៅជាឆ្នាស់វិញ។
