<ហើយឯងក៏ជ្រើសរើសយកការបញ្ឃឺគេ?>ភឺមតប
<និយាយមកជួយឬមិនជួយ គ្រាន់តែសម្តែងធ្វើសង្សារយើងនឹង>ប៉ន
<យើងច្បាស់ជាជួយមិត្តហើយ តែយើងខ្លាចណាស់វើយ..>ភឺមឆ្លើយទៅកាន់ប៉នដោយមិនទាក់តែគេខ្លាចខ្លាចថា..
<ឯងខ្លាចអី...ខ្លាចយើងអត់បើកលុយថ្លៃសម្លែងឬ>ប៉នតបទៅកាន់ភឺមទាំងសើចដោយសារគេគ្រាន់តែនិយាយលេងប៉ុណ្ណោះ
<ឯងមើលមកយើងមុខលុយណាស់មែនទេ លុយយើងលុយគ្រួសារយើងប្រហាក់ហាក់ប្រហែលនឹងគ្រួសារឯងហើយកុំចង់ហក់ជាមួយយើងប៉នអាដាណាយ៍>ភឺមពេបមាត់និយាយទៅកាន់ប៉នចេះមកថាគេមុខលុយទៅកើតពិតជាមិនដឹងថាខ្លួនជាអ្នកមានមែន
<បាទ អ្នកនាងភឺម កូរៀនជាអ្នកមាន>ប៉នតបដោយសម្លេងអូសវែងអន្លាយដូចខ្សែរសមុទ្រ
<បានហើយយើងរវល់បន្តិចបាយៗណាភឿន>ភឺមថាហើយក៏ចុងបិទការនិយាយក៏ត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ដែរ។
<យើងក៏មិនចង់ធ្វើបែបនឹងភូវីន តែយើងពិតជាមិនចង់ឈឺចាប់ម្តងទៀតឡើយ>ប៉ននិយាយក្នុងចិត្តហើយក៏ចូលទៅបន្ទប់របស់គេងយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់
+ព្រឹកថ្មី
ម៉ោង៧:០០នាទី
ព្រះអាទិត្យរះពន្លឺបំភ្លឺពិភបលោកឲដេសដាសងើបឡើងទៅបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនតាមតួនាទី។
<សួរស្តី បងវីនមកព្រឹកម្លេះថ្ងៃនេះ>សាញជាបុគ្គលិកស្រីនៅហាងកាហ្វេមួយនេះ កំពុងតែរៀបចំហាងក៏ឃើញភូវីនចូលមកក៏សួរ
<ក៏ចង់មករៀបចំហាងបានគ្នាឆាប់រួច ណាមួយបងខ្ជិលនៅផ្ទះផង>ភូវីន តបទៅសាញទាំងសម្លេងស្រទន់
<បងវីន បងកុំធ្វើខ្លួនដូចជាបុគ្គលិកអីនេះបងរាល់ថ្ងៃជួយលក់ កាហ្វេ នំឲភ្ញៀវឡើងដូចបុគ្គលិកមែនទែនហើយបង>សាញ ថោយអស់ទ្រាំមិនបានក៏និយាយទៅឲភូវីនឡើង គេជាបុគ្គលិកពរលខ្លះគ្មានការងារធ្វើផងត្រូវនាយតូចដណ្តើមអស់ហើយ
Ep26 កើតអី?
Start from the beginning
