Böyle Olsun İstemedim Ki!? (Bxİ)

17. BÖLÜM

‼️‼️DİKKAT TACİZ BULUNMAKTADIR‼️‼️

📖 Keyifli okumalar... 📖

Akşam yemeği yenmiş herkes salona geçip oturmuştu. Kadınlar başlarında ki ve yüzlerinde ki örtüleri çıkarmış sohbet ederken erkeklerde kendi aralarında iş konuşuyordu. Konu yeni ortaklarla yapılan anlaşmayı kutlamak için düzenlenen partiye gelince Adar yerinde kıpırdanmıştı.

İki eşinin olması yetmiyormuş gibi kuma olarak gelen gelini gerçek eşi diye tanıtmıştı. Sonuç olarak Arin'i götürmeliydi. Fakat Efsun'un darılacağı değiştirilemez bir gerçekti. Adar ne yapacağını düşünürken Mucize salona girdi ve kendini Arin'in yanına attı.

Mucize- Dual senden bişey istesem?

Arin Mucize'ye dönerken diğer kadınlar da Arin'i izliyorlardı. Efsun içten içe köpürüyordu. Bir kez olsun yanına gelip bu kadar nazik konuşmamıştı hiçbir çocuk.

Arin- İste tabi.

Mucize- Şey ben kek yaptım ama kalıptan çıkaramıyorum. Gülfidan abla gitmeden önce dediydi senin elin hafifmiş. Sen keki bozmadan çıkarırsın. Yardım eder misin?

Arin yüzünde oluşan gülümseme ile kafasını salladı. Mucize ile beraber oturdukları yerden kalktılar. Mucize üzerini değiştirmek için odasına giderken Arin mutfağa ilerledi.

-WhatsApp-

Efsun-
Git hayde
Sana fırsat doğdu bak

Bengi-
He vallaha doğru dersin Efsun

Efsun-
Ne bekliyorsun daha
Gitsene peşinden

Bengi-
Adar'ı oyala ha
Basılmayalım

Efsun-
Tamam tamam
Git hayde

Bengi oturduğu yerden tuvalet bahanesiyle kalkıp mutfağa adımladı. Kollarını göğsünde bağlayıp omzunu kapının pervazına yasladı. Karşındaki iş yapan gelinin mahrem bölgelerine bakıp kendini azdırıyor onu yatakta inlettiğini hayal ediyordu.

Arin keki kalıptan çıkarmış dilimliyordu. Keke o kadar odaklanmıştı ki belinde ki kollarını sonradan fark etti. Arkasında hissettiği sertlikle gözleri korkuyla açıldı. Elindeki bıçağı bırakıp belinde ki kolları çözmeye çalıştı ama gücü yetmedi. Arkasındaki beden elinden tutup bahçeye çıkardı. Sırtından kim olduğunu anlayamıyordu Arin. Tek bildiği bu adam Adar değildi.

Konağın arkasında ki bir kapıdan içeri girerken etrafına bakındı. Bahçede bir tane bile koruma yoktu... Kapıdan geçtiklerinde bileğini tutan beden fırlatırcasına yere attı. Arin acı içinde oturur pozisyona gelirken bağırmak istedi. Avazı çıktığı kadar çığlık atmak buradan kurtulmak istedi.

Yapamadı. Sesini bir türlü çıkaramadı. Neydi bu panik atak mı? Hayır, değildi. Arin böyle bir korkuyu daha önce yaşamıştı. Ne yapması gerektiğini unutmuştu.

Kapıyı kilitlediği anahtarı arka cebine koyup kendisine yaklaşmaya başlayınca bu kişinin Adar'ı görmeye gittiği gün ona bakan adamdı. Kimdi peki bu? Bilmiyordu. Öğrenmek istemiyordu. Sadece gitmek, babasının kollarında ağlamak, içini dökmek istiyordu. Yapabildi mi? Hayır.