Aldığım yoğun mentol kokusu ile ağzımı şapırdattım. Çok güzeldi... Kokunun kaynağına daha fazla yaklaştım.
Yaman'ın yanımda olduğunu anlamıştım, onun kokusuydu. Omzumda olan eli sayesinde beni geniş bedenine çekmiş ve sıkıca sarıyordu, benim elim de onun göğsüne sarılıydı.
Gözlerimi açmadan Yaman'a biraz daha sokuldum, o sırada duyduğum sesler ile ağlamak istedim.
"Yeter flaşı kapat! Uyanacaklar, ay ne kadar tatlılar!" annem ve Yeter teyze bizi çekiyordu... "Ay flaş açık kalmış." dedi Yeter teyze masumca. Ben de diyordum gözüme neden ışık yansıyor...
Meğerse bizim dikiş nakış team kameramanlık yapıyordu.
Gözlerimi aniden açtığımda karşımda olan Yeter teyze irkildi, elinde olan telefonu nereye koyacağanı bilmeyerek arkasına sakladı. "Bismillahirrahmanirrahim." diyerek elini kalbine götürüp bastırdı korkuyla.
Kaç yaşındaki kadının bu şapşal hâliyle kıkırdadım. Gülüş sesimi duyan Yaman bana daha sıkı sarılıp kapalı gözlerini açmadan yanağıma bir öpücük bıraktı.
Ama dudaklarını yanağımdan çekmedi.
Ben bile bu sese uyandıysam Yaman'ın da uyanmış olması gerekiyordu... Rol yapıyordu!
Fırsattan istifade edip öpmüştü bir de!
"Yaman uyanık olduğunu biliyorum." dedim... Dejavu olmuştum.
Yaman hızla gözlerini açtığında kaşlarımı çattım, "Nasıl anladın?" diye boğuk sesle konuştu, uyandığı için sesi daha erkeksi çıkmıştı. "Anlarım ben." dedim bilmiş bilmiş.
Köşede suçlu çocuk gibi dikilen ikiliye baktım, kapıya doğru mu gidiyordu onlar?
Evet kapıya doğru gidiyorlardı, kaçıyorlardı.
"Dikiş nakış team, nereye?" dedim alayla. İkisi de durup aynı anda bize döndüklerinde Yaman ile kahkaha attık.
"Kızım, biz sizi rahat bırakalım." dedi annem gülümseyerek. "Gelin bakalım buraya." Yaman yanağıma hızlı bir öpücük bırakıp yataktan kalktı, alışmıştı öpüp kaçmaya.
"Telefonları alayım," diye elini uzattığında annem ve Yeter teyzem kaşlarını çattı. "Aa ne yapacaksın telefonumuz ile?" bilmemezlikten gelen Yeter teyze ile göz devirdim.
"Asya'm ile benim iki saattir fotoğrafımızı çekiyorsunuz anne?" dedi Yaman alayla. "Özel hayata da saygı kalmamış, cık cık cık." dediğimde annem sinirle bana baktı.
Eğer hasta olmasaydım terliği yerdim.
Annem ve Yeter teyze telefonlarını yavaşça Yaman'a uzattı, Yaman iki telefondaki fotoğraflara baktığında ben de merak etmiştim. "Bana da göster," Yaman sözümü ikiletmeden yanıma gelip fotoğrafları gösterdi. Dikiş nakış team bayağı güzel fotoğraflar çekmişti...
"Oha çok güzeliz!" saçımı savurmak istediğimde alışmış olduğum boşluk ile bozuntuya vermeden saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım. "Bana atsanıza sonra..."
Az önce özel hayat falan diyordum. Boş verin özel hayatı, çok güzel fotoğraflarımız olmuştu. Ben bunları çocuklarıma gösterecektim.
Şey en son ben Yaman'ı süründürecektim.
Bir ara.
"Kızım albüm çıkaracağız, zaten." dedi Yeter teyze pot kırarak. Annem hızla Yeter teyzeye ters ters baktığında planlarını açığa çıkarttığını anladım.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİKİŞ TUTMAZ AŞK | Texting
General Fiction05***: Hanımefendi yeter artık. Sizinle evlenmek istemiyorum. Bu kadar ısrar etmenizi anlamıyorum. Asya: Oha ilk defa biri bana hanımefendi diyor? Doğru kişiye mi yazdın la? Asya: Ayrıca ben kimseye evlilik teklifi falan etmedim aq 💫 Tamamen eğlenc...