Kapının açılmasıyla içeriye giren adamıma döndüm. Beklenti içinde baktığımda yüzünde ki piç sırıtışı hayra alametti demek ki. Bulmuştu.
"Abi, buldum. 24 yaşında , okuyormuş ondan görmemişsin bu zamana kadar. Abisinin düğünü için gelmiş. Temelli dön...
Hazırsa bu bölümümü @asylNazaoi adlı okuruma ithaf ediyorum, O çoğu zaman sinirleniyor karakterlerime ama olsun, güzel yorumlarına teşekkür ederek kocaman öpüyorum 😘
Hadi bölüme geçelim💃🏻
♾
Keyifli okumalar
♾
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤
Kapıdan gördüğüm Asminle hızla ayaklarımın yaralarını hiçe sayarak ayaklanıp oraya doğru yürüyüp kollarına sarıldım. Sıkı sıkıya sardı o da bedenimi. Gerçekten buna ihtiyacım varmış gibi hissettim o an. Sanki o ana kadar hep yalnızdım da şimdi o yalnızlığım sona ermiş gibi hissettim. Omuzlarımızın yanına boyun girintisine koyduğumuz kafalarımızla sadece ağladık. Herkesin bakışlarını üzerimizde hissediyordum.
Karan'ın "Hoş geldiniz" diyen sesiyle ayrıldık. Asmin Karan'a doğru döndü. "Hoşbulduk. Kusura bakmayın rahatsız ettik"dediğinde ardında duran Mısrayı buldu kollarım. Yanaklarımı sıkı sıkıya öpüyordu o da hiç durmadan. Sanki yıllardır görüşmüyoruz sanardı bizi uzaktan gören.
"Canım benim"diye uzanıp yanağımda ki yaşı sildi Asminim. Onlarda benim canımdı. Canımdan olanların aksine, yedi kat eldi belki bu odada ki herkes ama kanla bağım olan hepsinden daha çok ilerdelerdi şuan bana.
"Sizi kim getirdi?"diye sordu Helen ağız ucuyla. Tedirgin etmişti bu düşünce beni, onlardan birini görmek istemiyordum. Şuan buna hiç hazırlıklı değildim.
"Sedefle geldik arabayı çekiyordu biz indik"dedi Mısra. Eltiler takımı demek.
"Hadi Asmin, Mısra sofra hazır, buyrun"dedi Karan tüm misafirperverliğiyle ve içten ses tonuyla.
"Evet evet, hamilesin sen"diyerek kolundan çekiştirip masaya doğru yürürken ayaklarımın acısından yüzümü buruşturduğumda Karan bana dik dik bakıyordu. Kendi canımı daha çok yakmamış gibi şimdi ayağımın üzerine basmana kızması yok muydu?
Hepimiz masaya yerleştiğimizde Sedefte içeriye girdi. Yanıma gelip arkamdan bana kollarını sardı. "İyisin değil mi"diye sorduğunda hızla kafamı salladım. "Sevda bugün yoruldu biraz , Sahra onunla eve geçti, geleceklerdi ama müsade etmedim" dediğinde elini tuttum.
"Sorun yok gerçekten geç hadi otur"dediğimde benim gibi elimi okşadı. Gözlerini kapatıp açtığında aynını yaptım. Geçti masanın ucuna oturdu. Bir yanımda Kadir oturuyordu. Diğer yanımda Asmin ve kızlar sıralanmıştı. Tam karşımda Karan oturuyordu. Herkesin yüzü solgundu.
