RAMAZAN ŞENLİKLERİ

36. Bölüm 🕌 Kader

Acar KERVANCIOĞLU 

"Kızım önce Allah'a, sonra sana emanet."

Adnan babam, ellerimizi birleştirdiğinde hafif yaşaran gözlerini fark ettim. Gözlerini kızına çevirdi gülümseyerek. Berinay'a döndüm. Güzel yüzü gülüyordu, çok mutluydu. Ben elime sarılı narin elini tutarken onu incitmekten sakınıyorum. Karlar yağıyor üzerine sanki. Kollarındaki, boynundaki altınlar sönük kalıyor nur yüzüne. Onunla evlendikten sonra güzelliğinden bana bulaştırdı sanki. Allah'ım Berinay kuluna iyi bir eş olabilmemde yardım et bana.

"Mutluyum, baba." dedi gülerek. Gülmekten kısılan gözleri beni heyecanlandırırken gülüşüm dişlerimi ortaya çıkardı. Gözlerinin içi parlıyordu. Ben parıldayan o koyu kahvelere aşığım.

Ailelerimizin dualarıyla düğün sonunda evimize gitmek üzere arabaya bindik. 

"Babam çok duygulandı."

"Duygulanmamak elde değil. Biricik kızı evlendi." dedim gözlerim yolda o anı düşünerek. Kısa nefes alıp verdi tatlı tatlı. Yol sakinleşince yanıma döndüm. Ellerini kucağında birleştirmiş, düşünceli hâlde birleştirdiği ellerine bakıyordu. Önüme döndüm.

"Benim güzel karım ne düşünüyor?"

"Seni." deyip güldüğünde heyecanlandım birden. Cevabı çok hızlı oldu. Kendime geldiğimde güldüm onun gibi. Gün geçtikçe güzel özelliklerine şahit oluyorum. Her gün şaşırtıyor beni. Allah'ım ben Berinay ile evliyim. Berinay bana evet, dedi.

"Seni heyecanlı görünce ben daha çok heyecanlanıyorum."

Yola küçük bir bakış atıp yanıma döndüm. Gözleri bende gülümsüyordu. Kalbim durmaz inşallah. Gözlerimi kısarak önüme döndüm. Bu heyecan hiç geçmeyecek gibi.

"Kalbim yerinden çıkacak gibi çok hızlı atıyor." dedim gülerek. Mevcut olan durumumu söylersem belki rahatlarım diye düşündüm. Güldü.

"Biliyorum." dedi sakin sesle. Gözlerimi yoldan çekip karıma döndüm. Kollarındaki altın bilezikleriyle oynuyordu. Sonra başını kaldırdı dalgınca. "Bu bileziklerin bir kısmını bozdurup yardım yapsak ne güzel olur değil mi?"

"Nasıl istersen." dedim gülümseyerek. Önüme döndüm. Eve az kaldı. Trafik lambaları kırmızı yandığında durdum. O sırada yanımda hareketlilik hissettim. Başımı dalgınca çevirdiğimde başını omzuma yaslayıp koluma sarıldı. Başımı yüzüne doğru eğdiğimde dudaklarında gülümseme yakaladım. Beni fark etmiş olacak ki gözlerini yukarı doğru çıkartıp alttan alttan bana bakmaya başladı muzurca. Allah'ım onu ilk gördüğüm günkü gibi çok cesaretli karım. İç çektim.

Korno sesiyle irkildim. Yavaşça benden ayrıldı. Trafik lambalarına döndüm. Yeşil ışık. Arabayı sürdüm. Karım aklımı başımdan alıyor. Hem güzel hem çekici.

"Çok yakışıklısın."

Yutkundum. Karıma bakmaya cesaret edemiyorum. Sağ salim eve ulaşırız inşallah. 

"Öyle mi?" dedim cevap vermesem gönlü kırılır diye. Kıyamıyorum ona. Güldü tatlı tatlı.

"Öyle..." dedi ne sandın dermiş gibi. Evet, çok yakışıklıyım. Sırıtıyorum. Karıma küçük bir bakış attığımda gözleri yolda gülümsediğini fark ettim. Bir de bu güzellikle aynı evde yaşayacağım ben. 'Allaaah!' diye bağırasım geliyor.

Evin önüne geldiğimizde arabayı uygun yere park ettim. Evimizi birlikte döşedik. Bu eve her gelişimde hayaller kurdum. Şimdi bu evin hanımı -evimin hanımı- yanımda oturuyor. Düğünümüz oldu ve yuvamıza geldik.