Kapının açılmasıyla içeriye giren adamıma döndüm. Beklenti içinde baktığımda yüzünde ki piç sırıtışı hayra alametti demek ki. Bulmuştu.
"Abi, buldum. 24 yaşında , okuyormuş ondan görmemişsin bu zamana kadar. Abisinin düğünü için gelmiş. Temelli dön...
Selamlar! Çekirdekler fullendiyse burdayım. Bu bölüm @GneKo29 kullanıcı adlı okuruma gelsin. Kendisi ilk bölümden beri yorumlarda. Varlığına teşekkür ederim ❤️
Sizleri çok seviyorum. Yorumlardayım 🖤
♾
Keyifli okumalar
♾
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gün gelir, iki yaralı güvercin özgürlüğe uçar"
🕊
Her gün farklı bir yerde uyanır olmuştum. Şuan nerdeydim Allah bilir. Artık bir şeylerin sonuca ulaşmasının vakti gelmişti belki de. Kimse yoktu yanımda en son arabaya binerken hatırladığım Neva bile yanımda yoktu.
Rahatça ön koltuğa binip oturduğu dışında hiçbir şey anımsayamıyordum. O da mı bu işin içindeydi? Oysa ne kadar sevmiştim onu. Onun hakkında içimden geçen iyi düşüncelere anlam veremiyordum ama şimdi ,burda beni neyin beklediğini bilmiyordum.
"Uyandın mı?"diyen sesi tanımıyordum. Gençten bir adam vardı karşımda. İlk kez gördüğüme yemin edebilirdim.
"Kimsiniz?"diye sorduğumda cevap vermeden halının üzerine bir şey fırlattı.
"Şunu giy Ağam seni bekliyor"dediğinde şaşırdım.
"Ben burda üstümü falan değiştirmem!"dediğimde yüzüne pis bir gülüş kondurdu.
"Sapık mıyız kızım biz! Giy şunu yoksa ben giydiririm ağamı bekletme hadi"dediğinde odadan çıktı. Oda dediğim yerde ,bir tek kişilik yatak, birde çekmeceli dolap vardı. Yerde eski bir halı ve tavanda avize bile olmayan duyla takılı bir ampul. Eşyaların çoğu eskiydi. Burası kimin eviydi. Kimle uğraşıyordum bilmiyorum.
Etrafı inceleyip yerdeki poşeti elime aldım. Yatağın üzerine doğru ters çevirdiğimde bir elbise düştü. Etek uçları yıpranmıştı. Kolunun kenarında biraz çamaşır suyu lekesi bile vardı. Eski bir elbise. Zümrüt yeşili bir elbise. Bu adam kesinlikle psikopattı.
Elbisenin omuzlarından tutup kaldırdığımda tam göğüs kısmında bir delik , kocaman basketbol topu boyutunda da kurumuş , hatta kurtlanmaya yüz tutmuş kan lekesi vardı.
Midem bulandı o an. Bahsettiği kişiye mi aitti bu kıyafet. Ölmüş yeğeni... Belli ki öldürülürken üzerinde bu elbise vardı. Bunu mu giyecektim. Bu muydu benden isteği? Kapının tıklanmasıyla kafamı oraya çevirdim. Kapı neden tıklatılırdı? Dan diye içeriye girmek için değil tabiki.
"Daha giymedin mi! Hızlan!"deyip kapıyı çekti.
Bu muydu şimdiki sınavımız , buna da tamam. Kapının arkasına geçip üzerimde Sedef'in bana getirdiği siyah tişört ve eşofmanı çıkarıp çekmeceli dolabın üzerine gelişi güzel bir şekilde koydum. Üzerime o mide bulandırıcı kıyafeti geçirdim.
