RAMAZAN ŞENLİKLERİ

35. Bölüm 🕌 Karıcığım

6 YIL ÖNCE

Acar KERVANCIOĞLU

"İyi dersler, oğlum. Ders çıkışında almaya gelirim."

"Tamam, baba. Merak etme beni. Hayırlı işler." deyip gömleğimin yakalarını düzelttim rahat tavırda. Güldü, babam.

"Koca adam oldun, biliyorum. Burası Gaziantep'e benzemez. Aklında bulunsun."

Baş selamı verdim. O iş bende.

Babamla vedalaşıp arabadan indim. Birkaç bakış bana doğru dönerken umursamazca okula girdim. Tarih yazacağım bu okulda. İsmim altın harflerle yazılacak. Acar KERVANCIOĞLU farkı.

9/A sınıfının önüne geldiğimde derin nefes alıp verdim. Bu sınıfta okuyacağım demek ki. Bismillah deyip kapıyı araladım. Her hayrın başı, besmele. Bu sınıf, okul hayır getirsin bana.

Sınıfa girdiğimde doğal olarak farklı tip insanlar gördüm. Kimileri kaynaşmaya başlamış bile. Başımı dalgınca çevirdiğimde bir kızla göz göze geldim. Koyu kahverengi gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Durduk yere heyecanlandım. Oturduğu yerden adıma kadar her şeyimi öğrendi sanki. Öyle derin bakıyordu ki ne tepki vereceğimi şaşırdım. Bana bir şeyler oluyor. Normalde benim o kızı etkilemem gerekmez miydi?

Göz kapaklarını indirdi umursamazca. Gözlerini aşağıya doğru çekti. Aşağıdan yukarı doğru süzdü beni. En son gözlerini gözlerime çevirdiğinde nefesimi tuttuğumu fark ettim. Nefesimi yavaşça verirken gözlerini gözlerimden çekip önüne döndü. Ön sırada oturuyor. Canı sıkılmış gibi oflayıp puflamaya başladı. Az önce beni etkisi altında bırakan kız, kanadı kırılmış bir kuş gibi gözüktü gözüme. Dokunsam bebek gibi ağlayacaktı sanki. Çok masum geldi bana. Gülümsedim.

"Selamün Aleyküm, hanımefendi." deyip baş selamı verdim. Dikkatini bana verdi. Adını sorsam yanlış anlar mı acaba beni?

"Aleyküm selam."

Başındaki siyah şalı düzeltti huzursuzca. İlk bakışı gibi cesur değildi bakışları. Ürkekti. Gülüşüm donuklaşırken başımı çevirip arka sıralara doğru ilerledim. Herhangi bir sıraya oturdum. Gözlerimi o kızdan ayıramazken yerinde kıpırdanıp başını arkaya doğru çevirdi. Beni fark ettiğinde heyecanlandım yine. Yüzü bana bakıyorken gözlerini kaçırdı. Dudaklarında belli belirsiz bir gülümseme belirdi. İşte o an kalbime imzasını attı.

Anneme de böyle gelin yakışırdı zaten. Kalp kırmayı sevmeyen, hanım hanımcık, Allah'tan korkan, imanlı, temiz...

"Şey ben başka bir şey düşünüyordum da... Başka bir şey mi demiştin?" dedi beklentili hâlde. Sesi billur gibi. Uzun uzun konuşsun dinlerim. Maşallah.

Düşünceli hâlde önüne döndü sonra. Deli gibi sırıtıyorum kendi kendime. Erkeğini düşünen hanım hep bir adım öndedir. Aşık mı oldum şimdi ben? Kızın yüzünü tam hatırlamıyorum ama çok güzeldir kesin. Hem imanlı, ahlaklı, düşünceli. Tabiiki de güzel olur.

Acaba beni beğendi mi?

Uçma Acar, diyen iç sesimle arkama yaslandım. Durduk yere aşık olduk iyi mi?

Güzel oldu, güzel. Çok güzel oldu.

ŞİMDİKİ ZAMAN

Berinay KERVANCIOĞLU

"Mehir ne istiyorsun kızım?"

İmam Amca memnun hâlde bana döndüğünde heyecandan terleyen ellerimi dizlerime getirdim. Mehir için altın isteyecektim. Kaç gram olduğunu hatırlamıyorum şu an. Acar ev, araba isteyebilirsin demişti ama. Birlikte nasipse umreye gideceğiz inşallah. Mehir olarak isteme bunu demişti. Kafam karıştı benim.