THE CAPTAIN AND THE NERD S1 | (COMPLETE)

chapter 73

Ang Kapitan at ang Nerd: Ang Serye

Kabanata 73:  Isang Kumpirmasyon

Ang kwarto ng ospital ay nag-aalab ng tahimik na tensyon. Si Kenji, Levi, Zeus, at ang kanilang mga kaibigan, ngayon ay nabendahan at na-patch up, ay nakaupo sa paligid ng kama ni Mark, nagkukuwentuhan tungkol sa laban, tumatawa sa kanilang mga pagkakamali, at ipinagdiriwang ang kanilang tagumpay.

Ang mga magulang ni Mark, ang mga mukha nila ay halo-halong kaluwagan at pag-aalala, ay pinapanood sila ng halo-halong pagkamausisa at pag-aalangan. Nakita nila ang matinding determinasyon sa mga mata ni Kenji, ang hindi matitinag na katapatan na ipinakita niya kay Mark, ang likas na pagiging proteksiyon na ipinakita niya nang napakalinaw.

Nakita rin nila kung paano tumitingin si Mark kay Kenji, kung paano nagniningning ang mga mata niya kapag nagsasalita si Kenji, kung paano tila lumalaki ang puso niya sa isang halo ng pagmamahal at pasasalamat.

Hindi nila maitatanggi. May nararamdaman sila. Isang pakiramdam na mayroong higit pa sa simpleng pagkakaibigan sa pagitan ng kanilang anak at ni Kenji.

Ang ina ni Mark, ang boses niya ay malambing at mahinahon, ay sinira ang katahimikan. "Kenji, Mark," sabi niya, ang mga mata niya ay nakatingin sa kanilang mga tingin. "May something ba sa inyong dalawa?"

Ang tawanan ay huminto, napalitan ng isang tahimik na hindi komportable na katahimikan. Si Mark, ang pisngi niya ay namumula, ay tumingin kay Kenji, ang puso niya ay tumitibok nang malakas sa kanyang dibdib. Si Kenji, ang mga mata niya ay nakatingin kay Mark, ay nakaramdam ng isang daloy ng init at pagmamahal.

“Ma, Pa,”  panimula ni Mark, ang boses niya ay halos pabulong. “It's complicated.”

Ang ama ni Mark, ang mukha niya ay seryoso, ay nagdagdag, “Napansin namin kung gaano kayo kalapit. May iba pa, di ba?”

Si Kenji, ang puso niya ay tumitibok nang malakas, ay nakaramdam ng isang halo ng kilig at pag-aalangan. Ito na ang sandali, ang sandali na kanyang kinatatakutan, ang sandali na kanyang inaasam-asam. Mahal na mahal niya si Mark sa mahabang panahon, pero natatakot siyang magsabi ng anumang bagay, natatakot sa sasabihin ng mga magulang ni Mark.

Tumingin siya kay Mark, ang mga mata niya ay puno ng pagmamahal at pangungulila. Alam niyang hindi na niya maitatago ito. Alam niyang kailangan niyang maging matapat, na sabihin sa kanila ang katotohanan.

Huminga siya nang malalim, sinalubong ang mga tingin ng mga magulang ni Mark. “Si Mark at ako…  higit pa kami sa mga kaibigan.  Kami ay…  kami ay nagmamahalan.”

Isang katahimikan ang bumagsak sa kwarto. Ang mga magulang ni Mark, ang mga mukha nila ay halo-halong pagkagulat, pagkamausisa, at kawalan ng katiyakan, ay nakatitig sa kanya.

Si Mark, ang mga mata niya ay puno ng isang halo ng takot at pag-asa, ay tumingin sa kanyang mga magulang, naghihintay ng kanilang reaksyon.

Ang ina ni Mark, ang mga mata niya ay lumambot, ay nagbigay ng isang malambing na ngiti.  "Alam mo,  Mark,  napakasaya naming makita kung gaano ka kaligaya sa tabi ni Kenji.  Mahalaga sa amin na masaya ka.  At kung si Kenji ang nagpapasaya sa’yo,  kung siya ang taong nagpapatibok ng iyong puso,  kung siya ang taong nagpapangiti sa’yo,  kung siya ang taong nagbibigay ng kulay sa iyong mundo,  edi sana masaya ka.”

To Be continue~