RAMAZAN ŞENLİKLERİ

32. Bölüm 🕌 Cemal

Berinay EL

"Yapma... Dokunma... Git!"

Ter içinde uyandım. Babam yaşaran gözleriyle bana bakıyordu. Terden yapışmış saçlarımı geriye itti, okşadı. Bileklerim sızlıyor hâlâ. Canım acıyor.

"Baba uyumadın mı sen?" dedim üzülerek. Gülümsedi. 

"Uyurum, güzel kızım. Anneni çağırayım, çorba pişiriyordu sana."

Elini yüzümden çektiğinde atıldım. "Gitme! Yalnız bırakma baba beni." dedim yaşaran gözlerimle. Korkuyorum.

Annem girdi odaya. Elinde tepsi vardı. Alel acele geldi yanıma. "İyi misin kızım? Ağrın mı var?" dediğinde üzüldüm. Annem benim için çok ağladı.

"İyiyim." deyip gözlerimi kaçırdım. Sonra babam oturduğu yerden kalktı. Gitme...

"Baba..."

Başını bana doğru çevirdi. Ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. Gitmesini istemeyerek baktım gözlerine. Başını anneme doğru çevirdi. Anneme döndüm tedirgince.

"Rana bir kase çorba az gelir bize. İki kase daha getir de içelim. Çok güzel kokuyor."

Annem başını sallayarak gülümsedi. Babam tepsinin üzerindeki çorbayı eline aldı. Yataktan zor da olsa kalktım. "Ben elimi yüzümü yıkayıp geliyorum, baba." dedim mahcup hâlde. Sonra odadan çıkıp banyoya doğru ilerledim. Cemal'in odasının yanından geçerken sesler duydum. Abla, diyordu. Dikkat kesildim.

"Neden ablamın yanında durmadın ki? Hani çok seviyordun ablamı."

Sertçe yutkundum. Acar'la mı konuşuyor?

"Neden susuyorsun? Ablam bu gece kaç defa sayıkladı, haberin var mı? Ablamın kolları morarmış. Çok korkuyor." deyip ağlamaya başladı. Gözlerim doldu. Kapı kolunu indirip kapıyı araladığımda elindeki telefonu kulağından çekti. "Abla..."

"Özür dile, Cemal. Acar abinden özür dile-"

"Ben çok üzülüyorum, abla. Sen benim bir tanemsin." dedi ağlayışları arasından. Yanaklarımdan yaşlar süzülürken yatağından inip yanıma geldi ve kollarını sardı bana.  Sarıldım kardeşime. Onunla birlikte ben de ağladım.

___

Acar KERVANCIOĞLU 

Ellerimi sallayıp tekrar yumruklamaya başladım kum torbasını. Gözümün önünden görüntüler gitmiyor. Odanın köşesindeki üzerinden yorganı atılmış yatak aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyorum. Daha çok yumrukladım. 

"Acar! Dur!"

Ağlamaktan kıpkırmızı çıkmış yüzü aklıma geldikçe yüreğim yanıyor. Ben onu yalnız bıraktım. Evet, yalnız bıraktım. Kuyumcuya gittim. Evlenme teklifi için tektaş yüzük aldım. Gitmeyecektim! 

Kolumda hissettiğim baskıyla irkildim. Kollarımdan tuttu biri. Sık nefeslerim arasından başımı kaldırdığımda eniştemi fark ettim. Çatık kaşlarıyla bana bakıyordu.

"Kendine gel!" diye bağırdı. Ellerimi tuttu sonra. Çok sinirliydi. "Ellerinin hâline bak!"

Gözlerim kanayan ellerime kaydığında omuzlarım düştü. Çok güçsüz hissettim kendimi. Ellerimi ellerinden çekip yatağıma oturdum. Başımı eğdim mağlubiyetle. Kollarımı dizlerime yasladığımda kendimi bıraktım. Kesik kesik ağlamaya başladım. 

"En iyisi ne yapalım biliyor musun? O şerefsizi hadım edelim!" dedi sinirle. "Ne yapalım Acar, sen söyle?!"

"Bilmiyorum abi!" diye bağırdım. Canım yanıyor. "Onu orada öldürmek istedim! O olayın hiç yaşanmamış olmasını istedim."

Ayağa kalktım bir hışım. "Berinay'ı ben götürüp ben getirecektim! Yapmadım! Yapamadım! Hiçbir şeyi değilim ben onun! İstedim ben abi... Çok istedim! Olmadı! Ben onun güvenini zor kazandım. Sevgisini zor kazandım! Koruyamadım işte koruyamadım!" dedim ağlayışlarım arasından. Ensemden tutup kendine çekti beni. Sıkıca sardı kollarını. 

"Kimsenin suçu yok. Berinay daha iyi olacak inşallah. O şerefsiz cezasını çekecek. Kendine zarar veriyorsun, yapma. Berinay'a böyle yardımcı olamayız. Elini yüzünü yıka, toparla kendini. İsyan etme. Keşkelerin faydası yok. Allah'a güven."

___

"Hoş geldiniz."

Duyduğum sesle başımı kaldırdım hızla. Önümde annem ve babam vardı. Yüzünü görmek için yerimde hareketlendim. Babam içeriye geçtiğinde güzel yüzünü gördüm. Gülmüyordu, eskisi gibi gülmüyordu yüzü. Anneme sarıldığında gözlerim bileklerine kaydı. Urgan ipi izi duruyordu. Kızarıklıktan çok morluklar vardı. Sertçe yutkundum. 

"Acar..."

Başımı kaldırdım. Feracesinin kollarını çekiştirdi huzursuzca. "Sen de hoş geldin."  dedi yaşaran gözleriyle. Gözyaşlarını saklamak ister gibi ürkekçe gülümsedi. Yanan gözlerimle gülümsedim.

"Hoş buldum, Berinay Hanım."

Şaşırdı başta. Sonra kendini toparladı çabucak. Kenara geçti. "Buyurun Acar Bey..." dedi memnun hâlde. Ayakkabılarımı çıkartıp içeriye geçtim. Elim üzerimdeki monta gittiğinde sesini duydum. "Montunu çıkar, ver bana. Asayım."

Montumu çıkartıp uzattım. Ağırlığı bileklerine yük olma ihtimalini düşünürken montuma tutundu. Bıraktım. Montumu astı. O sırada Cemal'i fark ettim. Bana doğru geliyordu. Dün gece söyledikleri geldi aklıma. Berinay ile ağlayışları...

"Özür dilerim." deyip kollarını sardı belime. Sarıldım kardeşime. Saçlarını karıştırdım. 

"Karşılamaya geç geldiğin için mi özür diliyorsun?" dedim takılarak. Başını çıkartıp yüzüme baktı. Gözleri ablasına gittiğinde Berinay'ın gülümsediğini fark ettim. Kalp atışlarım hızlandı. Başını kaldırdığında göz göze geldik. Allah'ım ben onu çok seviyorum.

Gözlerini kaçırıp arkasını döndü. Salona doğru ilerledi sonra. O sırada Cemal'in muzip sesini duydum.

"Abi sen cayır cayır yanıyorsun. Kalbin duracak sanki. Ablam gitti."

Kendime geldim. Kollarımdan ayrıldığında gözlerimi kıstım. Sırıtıyor karşımda. Kolumu omzuna atıp salona doğru yönlendirdim.

"Ee bugün okula gittin mi?" diye sorduğumda güldü. Ne dedim şimdi?

"Abi senin aklın hepten gitmiş. Bugün cumartesi. Yerler ıslandı, sırılsıklamsın..."

Güldüm. Nereden öğreniyor bu lafları? Zeka küpü, maşallah.

Salona geçtiğimde Adnan Amcanın elini öptüm başta. Sarıldık. Gözlerim Rana Teyzeyi aradı sonra. Annemle ablam da yok. Mutfağa geçtiler anlaşılan. Eniştemle sarılırken kulağıma doğru konuştu. "Söylediklerimi unutma." dediğinde başımı salladım. 

"Mehmet Amca torununu almak ister misin? Mutfağa gideyim bende."

Eniştemden ayrılıp babama döndüm. Berinay, yeğenim Hilal'i babamın kucağına verdi. Eniştemin sesini duydum o sırada.

"Hilal, halasını çok seviyor. Kızımı Berinay'a benzetiyorum. Aynı halası değil mi baba?"

Babam gülerek Berinay'a döndü. Berinay'ın utangaç hâli yüzümü gülümsetiyor.

"Onu bunu bırakın da..." dedi Cemal rahat tavırda. Kumandanın pillerini takıyordu. Ne diyecek diye beklerken devam eden sözleriyle başımı hızla Adnan Amcaya çevirdim. "Ablamla Acar Abi ne zaman evlenecek?"

🕌❤️

Bölüm nasıldı?
Düşünceleriniz?

Konuşalım çabuk 😅🥰

Bu sıralar içimden sebepsiz bir ağlama isteği geliyor. Tam anlayamıyorum. Gözlerim doluyor falan. Sizde de oluyor mu?

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz ❤️

Cemalciyiz.