មួយសន្ទុះក្រោយមក
«នេះការហ្វេសម្រាប់លោកប្រធានមុខងាប់»ដាក់កែវកាហ្វេលើតុធ្វើការឆ្លៀតដៀលនាយទៀត។
«អរគុណលេខាឡិឡក់ ឡប់ៗ»មិនឲចាញ់ចិត្តនាយក៏បកសម្តីទៅវិញ។
«ហិហិ មិនអីទេលោកប្រធានគ្មានញាតិ វាជារឿងតិចតួច»
«ចឹងលេខាកំពូលបញ្ហាអាចទៅធ្វើការវិញបាន»
«ហឹស....»Jakeពេបមាត់ខឹងដែលនិយាយមិនឈ្នះនាយក៏លែងតបតដើរទៅតុធ្វើការបន្តវិញ ។
«ខឹងហើយ?ហឹស និយាយចាញ់គេក៏ខឹងងរកន្ទុយចឹងហេ៎»
«ប្រុសសម្អុយហ៊ានថាខ្ញុំជាមេបញ្ហាផង មើលត្រង់ណាថាជាមេបញ្ហា គេគើងគួរឲស្រឡាញ់នៀក»
«Jakeចប់ម៉ោងការងារទៅញាំបាយជាមួយបងទេ?»Juhaយកឯកសារឲនាយតូចក៏ឆ្លៀតសួរ។
«ប្រហែលជាមិនបានទេបង ព្រោះចប់ការងារត្រូវទៅជាមួយលោកប្រធាន»
«ទៅមានការអីមែនទេ?»
«មិនដឹងទេ គាត់មិនប្រាប់ចាំថ្ងៃស្អែកចុះបង»
«Okay ចឹងក៏បាន បងទៅវិញហើយ»
«បាទ»
ទ្រនិចនាឡិកាបានលោតទៅមុខរហូតដល់ម៉ោង11 គ្រប់បុគ្គលិកបាននាំគ្នាទៅញាំបាយ ឯHeejake កំពុងជិះឡានទៅណាក៏មិនដឹងព្រោះHeeseung មិនប្រាប់។
«តើយើងទៅណា ខ្ញុំសួរជាលើកទី19ហើយ»
«ចុះយើងប្រាប់ហើយតើថាគង់តែដឹងទេ មិនបាច់សួរ»
«តែខ្ញុំចង់សួរ ចង់ដឹងចម្លើយ»
«តែយើងអត់ចង់ប្រាប់ ហើយក៏គ្មានចម្លើយដែរ»
«អត់ក៏អត់ទៅ»
«អ្នកប្រុសមកដល់កន្លែងកំណត់ហើយ»អ្នកបើកឡាន
«ហឹម!ឆាប់ចុះមកនៅអង្គុយដល់ណាទៀត?»នាយចុះពីលើឡានតែនាយតូចនៅមិនព្រមចុះមកទៀត។
«មេឃធ្លាក់ព្រិលហើយ ខ្ញុំមិនចង់ឈឺទេ»ទឹកមុខប្រែមកជាកំសត់ភ្លាមៗ។
«ចុះថ្ងៃនោះមិចក៏ត្រូវព្រិលកើត?»
«លោកចង់ឲខ្ញុំឈឺណាស់មែនទេ ព្រិលថ្ងៃនោះធ្លាក់មកតិចៗ តែមើលឥឡូចចុះធ្លាក់ឡើងសរប្បុស»
YOU ARE READING
រឿង លង់ស្នេហ៍លេខាឡិឡក់
Romanceសម្តីអាក្រក់តែទង្វើបង្ហាញពីក្តីស្រឡាញ់ ការព្រួយបារម្ភ ខ្វល់ខ្វាយ ការយកចិត្តទុកដាក់ Take careគ្រប់ពេលវេលា🫶
