Gevallen pacifist

11. Ontknoping

Met het neerdalen van Misha's lichaam stierf de hoop van de bewoners van de buitenring niet. Het wakkerde een extra vlammetje in hen aan die hen harder liet doorvechten dat ze durfden te dromen.

Duizenden vielen, van zowel de buiten- als de binnenring, tot Malos, samen met Claire, Durin en Cyntha, uit de stof van de strijd doemde en iedereen met zijn luidde, dringende stem tot stoppen maande.

Niemand luisterde echter en de strijd woedde uren, dagen, zelfs maanden verder. Tot de sterksten van de buitenring overbleven en ze de bewoners van de binnenring tot hen wisten te bekeren.

Een uitkomst die niemand verwacht had. Behalve de koning.

Met angst voor de hervonden hoop en krachten van de buitenring had hij besloten zich bij Claire, Durin en Cyntha te voegen en onder hun toeziend oog en met hun kracht uit de stad te vertrekken, waar hij hoopte zelf ook een nieuw pad voor zijn leven in te kunnen slaan.

De ''Acht der Macht'' bleef in hun handen. De kracht gebruikten zij om aan de wereld die op het punt stond uiteen te vallen, te kunnen ontsnappen en terug te keren naar hun eigen wereld.

Voor Malos was dit spannend, maar hij had genoeg gehad van de ellende die zijn familie en diens naam hem hadden gegeven en vond eraan ontsnappen niet een verkeerd idee.

Claire keerde terug naar haar eigen plekje, waar ze kon genieten van een warm bad en het zorgeloze leventje. Ze had naar haar mening genoeg avonturen beleefd en gezeik van de buitenwereld meegekregen, dat de kleine dingetjes waar haar dorpsbewoners soms mee zaten niets meer was in vergelijking. Malos voegde zich bij haar en samen genoten ze van luxe en rijkdom.

Cyntha keerde terug naar het klooster, zocht bezinning voor de daad die zij gepleegd had en ging op zoek naar haar eigen krachten en mogelijkheden en uiteindelijk vergiffenis voor wat ze gedaan had. Zij was uiteindelijk nog het meest geneigd om in de voetsporen van haar oude teamgenoot te treden en te ontdekken hoe ze gelijkheid en vrede in mensen kon aanwakkeren, beginnende bij een individu.

Durin kreeg een lastige keuze voor ogen. Met het steeds zwarter worden van zijn aderen, daarmee aanduidend dat zijn lichaam dankzij de vloek van de ring steeds verder van binnenuit vernietigd werd, zocht hij opnieuw de hulp van zijn patreon. De eenhoorn -nog steeds hopend dat de pessimistische duergar tot gedragsveranderingen ging komen- bood hem hulp aan, in ruil voor daadwerkelijk training onder zijn hoede. Hoewel de duergar nog steeds niet stond te springen om het continue gezelschap van een eenhoorn, was hij dankzij zijn reis met Misha, Cyntha en Claire gewend geraakt aan een dosis aan optimisme en besloot hij dat het geen kwaad kon. Samen streden zij voor veranderingen en het zoeken naar goedheid in de mens.

Het volk van de buitenring, inmiddels de trotse bewoners van Elypson, stelden een heel nieuw eigen handelsnetwerk op met de rest van Aestra. Met Elgin en Nelia als hun nieuwe aanvoerders, in hun ogen de discipelen van Misha, werd hun volk verder vormgegeven en hun gedachtegoed verspreid.

En Misha.

Haar lichaam was opgeborgen in een glazen kist, te midden van de kathedraal. Het enige overblijfsel van de stad Elypson zoals zij die gekend had. Met magie hadden ze haar restanten beschermd tegen aantasting van de tijd.

Om haar heen werden nieuwe huizen gebouwd. Nieuwe gezinnen vestigden zich en opnieuw kwam verdeeldheid de kop opsteken. Waar de één flink gevochten had voor een poging tot gelijkheid en vrede, was er één ding dat altijd in de weg bleef staan.

Het zorgeloze, goede leven en de tijd die alle wonden deed helen.

Met als gevolg: een nieuwe oorlog die tweehonderd jaar later uitbrak en nogmaals duizend jaar woedde.

Maar ditmaal niet in naam van Finch en Manus. Ditmaal in de naam van Misha, de gevallen pacifist.