RAMAZAN ŞENLİKLERİ

29. Bölüm 🕌 Şikayet

Berinay EL

"Berinay müsait misin?"

Aklımda kalan notları defterime geçirip başımı kaldırdım sakince. Sinem yanıma oturdu. Dinlemeye koyuldum.

"Dün Acar ile apar topar çıktınız. Yakınlığınızı biliyorum. Abinle ablası evli. Açıkçası merak ediyorum." deyip derin nefes aldı. Düşünceli duruyordu. "Aranızda bir şey var mı? Acar fazla korumacı davranıyor sadece o kadar. Kardeşi gibi görüyor, ondan değil mi?"

Kaşlarımı çattım. Sözlü de olabiliriz, olamaz mı?

"Neden bana soruyorsun? Çok merak ediyorsan Acar'a sorsana-"

"Evet, bana sorabilirsiniz."

Duyduğum sesle başımı kaldırdım. Acar oturduğum sıranın önünde durdu. Gözlerimi Sinem'e çevirdim. Gayet rahat tavırda konuşmaya başladı. Ne?

"Gayet normal bir soru sordum. Berinay çok kaba bir kız. Sessiz sakin zannederdim seni. Neden yanına gelen erkeklerin senden uzaklaştığını şimdi daha iyi anlıyorum."

Dudaklarımı aralayacağım vakit Acar atıldı.

"Kimmiş o erkekler? Kimse Berinay Hanım'ı rahatsız edemez. İzin vermem."

Sinem afalladı. Gözleri ikimizde gidip gelirken konuştu tedirgince. 

"Bu kadar korumacı davranman fazla. Berinay kendi kararlarını verecek yaşta bir kız. Çocuk değil ya-"

"Berinay ile evleneceğiz biz." dedi ciddiyetle. Hızla ona döndüm. İfadesini bozmadı. Sinem yanımızdan ayrıldığında gözlerini bana çevirdi. 

"Neler dedin az önce sen?"

"Evlenmeyecek miyiz?" dedi normal bir şeyden bahsediyor gibi. Dün akşam yaşanan olaydan sonra çıldırdı kesin. Hayretle konuştum.

"Haberim yoktu. Kusura bakma."

Biraz alaylı konuşmam ona uğramadı bile.

"Şimdi haberin oldu işte. Evleneceğiz." deyip yanımdan ayrıldı. Acar'ı ilk defa böyle görüyorum. 

___

Derslerden sonra toparlanmaya başladım. Bugün bayağı bilgi yüklemesi yaşadım. Yolda ezberimi tekrar ederim. Hafızlık çok güzel gidiyor. 

"Kuran kursuna bırakırım seni. Otobüsle uğraşma."

"Gerek yok." deyip çantamı sırtıma taktım. Gitmedi. "Kendim gidebilirim."

"Kendinin gidebileceğini biliyorum. Ezberini verdikten sonra ablamgile geçeriz. Dışarı tekin değil hem. Başına bir şey gelmesinden korkuyorum."

"Allah'ın izniyle bir şey olmaz. Gündüz vakti ne olacak? Korumammışsın gibi davranmana gerek yok. Başka işin yok mu senin? Samimi soruyorum." dedim beklentili hâlde. Üzülüyorum böyle.

"Senden daha önemli bir işim yok... Önce seni Kuran kursuna bırakacağım. Ezberini verdikten sonra ablamgile geçeceğiz. Tamam mı?"

"Baskıcı konuşuyorsun, Acar. Evlilik diyorsun bir de. Evlenince de böyle mi olmak var hayalinde?" dedim tepkilerini ölçerek. Kaşlarını çattı. 

"Baskıcı olmadığımı biliyorsun. Evlenince görürsün nasıl olduğumu. O gün konuşuruz. Önümüzde uzun yıllar var nasipse."

"Çok komiksin." dediğimde belli belirsiz güldü. Gözlerimi kaçırdım. Kapıya doğru ilerledim. Arkamdan geldiğini hissediyorum.