05***: Hanımefendi yeter artık. Sizinle evlenmek istemiyorum. Bu kadar ısrar etmenizi anlamıyorum.
Asya: Oha ilk defa biri bana hanımefendi diyor? Doğru kişiye mi yazdın la?
Asya: Ayrıca ben kimseye evlilik teklifi falan etmedim aq
💫
Tamamen eğlenc...
Günün ikinci bölümüdür yavrular, önceki bölümü okuyup oylamayı unutmayın pleasee 🌸🦋
💫
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eğer bir araba ile evlenme fırsatım olsaydı kesinlikle Range Rover ile evlenirdim.
Islık çalarak önümdeki arabayı aşkla süzdüm, Melih gelmişti. Fakirim param yok, diyen kuzenim Range Rover ile beni almaya gelmişti.
Onun olduğu kapıyı açtım, "La şerefsiz, bir de param yok, diyor! Range Rover ile gelmişsin utan." dedim gülerek. "Kuzen vallahi param yok, fakirim. Babamın arabası." dedi alayla. "Ben de böyle bir fakirlik istiyorum o zaman, hadi in aşağı ben süreceğim."
Homurdanan Melih'i kış kış yaparak arabadan indirdim, şoför koltuğuna geçtiğimde kemerimi bağlayıp parmak uçlarımı direksiyonda gezdirdim, zenginlik çok güzel bir şeydi. Tamam benim Audi A4'üm olabilirdi ama bu araba bambaşkaydı. Zamanında annemle babam hediye olarak almışlardı, tabii dayım da büyük miktarda indirim yapınca cillop gibi arabam olmuştu.
Melih yolcu koltuğuna oturduğunda arabayı çalıştırdım, inanılmaz güzel bir histi.
"Ee dayım da ne var ne yok?" Melih gözlerini yoldan çekti, bana dönüp "Bir şey yok kuzen, bıraktığın gibi galeriyle uğraşıyor. Halam ne yapıyor?"
"Annem de aynı, şu sıralar dikiş nakış kursuna gitmeye başladı."
"Halamı da özledim, ne zamandır görmüyorum." diye mırıldandığında ona ters ters baktım. "Bize uğradığın mı var lan?! Sözde üniversiteye gidiyorsun, gece gündüz orada burada geziyorsun... Benden duymadın ama annem sana çok kırgın, bir kutu pişmaniye al gel, bari gönlünü alırsın." dediğimde kafasını sallayarak onayladı.
"Asya üniversiteden fırsat kalmıyor ki bir şeye, biliyorsun ODTÜ zor." dedi sıkıntı ile nefesini vererek. Haklı olduğunu bildiğim için kafamı salladım, Melih ODTÜ'de işletme okuyordu... Biraz zeki olabilirdi ama biraz.
"Bu yıl son senen üniversiteden sonra ne yapacaksın?"
"Babamın galerisini daha da büyütüp şirket haline getirmeyi düşünüyorum." vay be derecesinde de dudağımı büktüm. "Ben tuz şirketi açarsın, diye düşünmüştüm. Mıleh." kendi yaptığım iğrenç espriye kıkırdadığımda bana göz devirdi.
"Bana Mıleh demeyi tahmini ne zaman keseceksin?" ciddi bir şekilde sormuştu. "Hmm... Düşüneyim." elimi çenemin altına götürüp düşünüyormuş gibi yaptım. Bir elimle de direksiyonu tutuyordum. "Belki bir tuz şirketi açarsan neden olmasın? Hem şirkete adını da koymuş olursun, Mıleh."
Arapça da tuz Mıleh demekti. Bu yüzden onunla tuz şirketi açarsan neden olmasın, diye dalga geçiyordum.
"Of annem küçükken ikinizden de adam olmaz, derken haklıymış." diyen Melih'e baktım. Evet biz küçükken Aslı yengem sürekli sizden adam olmaz, derdi.
