Gevallen pacifist

7. Geloof

Een kleinschalig gebouw werd in Misha's naam zonder haar toezeggen in de stad omgebouwd door het gelovige volk tot een kleine kathedraal. Ze hadden in de afgelopen jaren vaak ervaren dat magie een negatieve uitwerking op hun welzijn had - het feit dat ze nog steeds in armoede leefden en niet eens erkend leken te worden door hun koning, was daar bewijs genoeg van. Het feit dat Misha met haar simpele lesjes in druïde magie - een magie vorm afkomstig van de natuur en daarvoor, in de ogen van de kerkelijken, niet gewelddadig, maar puur in welke vorm dan ook - aan de stadsbewoners bood en hen daarmee eindelijk hen een kans gaf om hun eigen boontjes te doppen, deed hen goed. Middels de kathedraal wilden ze een ontmoetingsplek creëren waar ze de ideeën en goedheid van Misha konden aanbidden, in de hoop zo de rest van het volk in dezelfde gemoedelijke toestand te houden als zijzelf en de magie verder door de buitenring te verspreiden.

Misha wist niet goed hoe ze om moest gaan met de plotselinge lof en ietwat overdreven aandacht die haar kant geslingerd werd. Het enige wat ze had willen doen was moed terug in de schoenen van de stadsbewoners schuiven en dat was tot haar genoegen gelukt. De stadsbewoners trokken er veel meer zelfstandig op uit om te gaan jagen, eigen besjes te produceren en de mistletoe moestuin te onderhouden. De parasitaire plant verspreidde zich dankzij het vochtgehalte in de lucht van de afgelopen periode verrassend snel, waardoor de kans dat deze binnenkort op ging raken aanzienlijk laag lag. Inmiddels hadden alle eerste studenten de magie zodanig onder de knie dat zij de grootste taken als het herstellen van de gebouwen oppakten. Alle krakkemikkige oude houten huisjes hadden minder gespleten of verrotte stukken en zagen er weer zo goed als nieuw uit, wat plezierig was voor de aankomende regenachtige periode die vaak aan het eind van de maand toe kwam.

Nadat Misha haar zoveelste les aan het volk had afgerond, keerde ze uitgeput terug naar de rest van haar groep. De naar haar hoofd geslingerde lof door vier van de mannen die zichzelf tot priester van haar kathedraal hadden bestempeld, probeerde ze uit alle macht te ontwijken. Gezien de buitenring weinig tot geen steegjes had - het waren letterlijk huizen tegen de ene kant van de muur geplakt en daar tegenover staande aan de andere zijde van de muur waren alweer huizen - kon ze ook niet ongezien naar de herberg waar Elgin hen de afgelopen weken uit dankbaarheid had opgevangen sluipen. Hoewel iedereen wist dat ze daar overnachtte, was dat toch dankzij de hulp van haar vrienden een plek geworden waar ze in ieder geval tot rust kon komen doordat zij alle wezens met vragen en opmerkingen op afstand hielden.

Beroemd worden was niet echt haar bedoeling geweest. Het echter ongedaan maken nu het al zover gekomen was, was ook geen optie.

In rat gedaante sprintte ze door de inmiddels schonere straten heen, genietend van de glimlach op ieders gezicht waar ze voorbij rende. Gelukkig waren ratten voor alle stadsbewoners onderdeel geworden van het leven in de buitenring en keek niemand verbaasd op als er weer eentje langs kwam. Zelfs niet nu de ring frisser geworden was. Er lag immers nog genoeg verrot eten overal en nergens, dat bleef een broeihaard voor ongedierte en kon niet zo snel met de aangeleerde magie aan de kant gewerkt worden.

Met haar kleine pootjes klom ze langs het muurtje van de herberg - dat ondanks het herstelde hout nog genoeg grip bood dankzij de natuurlijke reliëf van het hout - en glipte door het raamwerk de kamer binnen. Hier veranderde ze terug naar haar mensvorm en omarmde ze de rust.

Claire, Cyntha en Durin waren nog bezig met hun eigen taak van de afgelopen dagen. Ze hadden alle boeken van Aestra bij elkaar verzameld en besloten uit te pluizen wat er allemaal bekend was over de geschiedenis tussen Finch en Manus en hoe de angst voor magie daar precies bij hoorde en daarnaast documentatie opgesteld met voorstellen hoe zij de stad konden helpen.

''We zijn er vandaag achtergekomen dat de Acht der Macht volgens de verhalen onderdeel is geweest van de ruzie die duizend jaar geleden tussen Finch en Manus heeft ontketend. Blijkbaar biedt het samenbrengen van deze acht magische artefacten de mogelijkheid aan een krachtige magiër om allerlei soorten wensen te vervullen. Op den duur kreeg Manus - in die tijd al de heerser over Aestra wegens het zijn van de eerstgeboren zoon - alle acht artefacten in zijn bezit en dreigde ermee alle mensen weg te willen vagen uit Aestra die naar zijn mening onvoldoende aan de maatschappij toevoegde, waaronder in zijn ogen de mislukking van een broer. Finch kwam hier net op tijd achter en kwam tijdens de uitvoering van de spreuk van zijn broer tussen hem en de magische artefacten waardoor deze uiteen spatten en zich als vallende sterren over de wereld verspreidden. Finch vluchtte wegens doodsbedreigingen van zijn broer en was na enige tijd tot zijn dood verklaard.'' ratelde Cyntha aan één stuk door.