DİKİŞ TUTMAZ AŞK | Texting

2.1

Arabamdan inip karşımdaki apartmana doğru yöneldim, bugün büyük gündü.

Sonunda hafta sonu gelip çatmıştı ve ben üstümde bulunan, benim için dünyadaki en güzel giysi ile, yani formamla Yaman'ın evine gelmiştim. Maçı onun evinde izleyecektik. Bizim evde bugün annemin dikiş nakış kursundaki arkadaşları gelecekti, o yüzden bizim ev müsait değildi. Geceden kararlaştırıp maçı Yaman'ın evinde izlemeye karar vermiştik.

Asansöre binip 3. kata çıktım ilk defa Yaman'ın evine geldiğim için belki de biraz heyecanlıydım. 13 numaralı kapının önüne gelip zili çaldım. Kapının ardından "Geldim!" sesini duyduktan sonra kapı açıldı.

Yaman da Fenerbahçe forması giymişti...

İkimiz de bir şey demeden birbirimizin formalarına bakıp sırıttık, takımımıza oldukça güvendiğimiz her hâlimizden belliydi.

Yaman geriye çekilip kapıyı daha çok araladı "Buyurun, hanımefendi." dedi nazikçe.

Aklıma bana ilk yazdığı mesaj gelince kıkırdadım. "Bu bana ikinci hanımefendi deyişin." dedim ona da mesajı hatırlatmak ister gibi. İçeriye girdiğimde Yaman ardımdan kapıyı kapattı, kastettiğim mesajı hatırlayınca gülümsedi.

"O zamanlar senin bana takıntılı bir aşık olduğunu düşünüyordum..." dedi gülerek. Söylediği cümleye göz devirip Yaman'ın yönlendirmesi ile salona geçtim. Kısaca etrafı süzdüm sade ve ferah bir evdi, genel olarak beyaz tonlarında döşenmişti. Yaman sonra ekledi, "Bir de annem diyordu ki; çok utangaç bir kız o yüzden seninle konuşamıyor... Şimdi seni tanıyınca bu cümleler çok komik kalıyor."

"Resmen bizi evlendirmek için plan kurmuşlardı şaka gibi..."

"Şu an, bu planın işe yaradığını sanıyorlar." dediğinde kafamı sallayarak onu onayladım.

"Geçen gün salonda fısır fısır konuşurken duydum onları, ucundan dinlemiş olabilirim..." elimi kaldırıp baş ve işaret parmağımı birbirine yaklaştırıp birazcık işareti yaptım. "Ne kadar zekice bir plan yaptıklarından bahsedip kendi kendilerini övüyorlardı, Allah aşkına bu zekice (!) planın işe yarayacağına nasıl inandılar?"

Yaman bir iç çekti, "İkisinin de bize dair hiçbir şekilde umudu yoktu, ancak aşırı zekice(!) olan planlarını işlemeye devam ettiler. Annem hep diyordu ki; kıza iyi davran utandırma çok utangaç bir insan, diye. Şu an anlıyorum oyunları açığa çıkmasın diye de, kıza seni sevdiğinden falan bahsetme yoksa çok utanır, diyordu..."

"O sırada senin bana ilk mesajın." dedim gülerek.

Hanımefendi yeter artık. Sizinle evlenmek istemiyorum. Bu kadar ısrar etmenizi anlamıyorum...

"Hatırlatma..." dedi yüzünü ekşitterek. "O gün, annem sabahtan akşama kadar senin hakkında konuştu; sözde senin söylediğin ama muhtemelen senin hiç haberin olmadığı cümleleri bana sıraladı durdu. Ben de artık dayanamayıp annemin önceden verdiği numaraya yani sana yazdım."

"Bayağı koordineli çalışmışlar. Açıkçası sen benim umurumda değildin, yani annelerimiz ne kadar konuşsa da ben pek takmıyordum. Tek istediğim beni salmalarıydı. Bu sebeple, senin sahte çıkma teklifini kabul ettim çünkü istediklerini alınca artık bizi salacaklardı. Ki öyle de oldu..."

Gerçekten de öyleydi artık bizi kendi halimize bırakmışlardı, özellikle de sürekli konuşup buluştuğumuzu görünce tamamen odakları bizden kaymıştı...

"Bir süre sonra bu oyunu bitiririz o zaman bizden ümitlerini tamamen keseceklerdir." dediğimde hak vererek onayladı beni.

"Aynen öyle."