Gevallen pacifist

6. Hoop

Enkele dagen verstreken terwijl de kleine halfling opknapte van de bezetenheid van de geest. Er was genoeg eten meegenomen door Cyntha, Durin en Claire om Anris, Elgin en alle dorpelingen te voorzien van een gezondere maaltijd dan ze in jaren gehad hadden.

Tijdens het uitdelen van de maaltijden verspreidde het nieuws van de verwijdering van de geest zich. De bewoners van de buitenring van Elypson leken alleen nog niet zo happig om zelfstandig nu de bossen in te trekken en daar voor hun voedsel te zorgen. Iets hield hen nog tegen en Misha kon haar vinger er nog niet opleggen wat het precies was.

Het had de bewoners in ieder geval nog niet genoeg moed of vrijheid gegeven om hen uit hun dagelijkse sleur te trekken en zelf hun toekomst te kleuren. De bewoners hadden iets meer nodig, een wonder, om hun toekomst weer hoopvol te kunnen zien. Misha had de woorden van de koning in haar oren geknoopt en rekende erop dat hij elk moment naar de bewoners toekwam om hen te ondersteunen, maar ze wilde graag iets voor hen doen in de tussentijd, hen alvast laten ervaren dat ze ook zonder de konings hulp uit de voeten konden.

Na een tijd van puzzelen en dubben kwam Misha op een idee.

Die ochtend wendde ze zich tot Elgin en Anris. ''Ik wil graag iets voor jullie doen,'' zei ze vastberaden, haar ogen glinsterden. De twee halflings keken haar verwonderd aan, hun nieuwsgierigheid gewekt. ''Misschien kan ik een aantal van de stadsbewoners Druide magie aanleren en op die manier een setje geven richting zelfstandigheid. Wie weet brengt het zelfs wat meer hoop of een nieuw soort energie.''

''Ik wil altijd nieuwe spreuken leren,'' giechelde Anris enthousiast. De jonge halfling was inmiddels volledig gesteld en droeg nu een schattige, gezonde blos op haar wangen. Ze keek Misha verwachtingsvol aan. ''Maar kun je spreuken leren aan hen die geen verbinding hebben met magie?''

''We kunnen het altijd proberen. Ik heb alleen nog meer vrijwilligers nodig.'' antwoordde Misha. Ze wierp een speelse knipoog toe.

Elgin fronste licht. Hij was onderdeel van de kerkelijke gemeenschap in het dorp en hun voorouders hadden altijd geleerd dat het gebruik van magie voor hen die er niet voor geboren waren een prijs met zich meebracht, iets waar men voorzichtig mee moest zijn. ''Ik begrijp niet precies wat je wil bereiken...'' mompelde hij, zichtbaar terughoudend.

''Zo kan ik jullie spreuken leren die nuttig kunnen zijn voor het heropbouwen van het dorp,'' zei Misha, haar stem vol enthousiasme. Ze sprong op en haar ogen straalden als sterren in een heldere nacht. ''Dit zou kunnen helpen om de gemeenschap weer op de been te krijgen. Het heeft het potentieel om veel te veranderen.''

''Hoe kan ik daar nee tegen zeggen?'' zuchtte Elgin uiteindelijk, gecharmeerd door Misha's jeugdige energie. Hij kon niet anders dan mee gaan in haar optimisme. ''Laten we een oproep doen in de buitenring.''

De oproep door de buitenring ging als een razend vuurtje. Met de steun van de avonturiers en Elgin en Anris die met hun gezag de boodschap verspreidden, werd al snel een groepje enthousiaste vrijwilligers gevormd die bereid waren magie te leren. Zelfs de kerkelijke gemeenschap, die altijd wat huiverig was tegenover magie, voelde de opwelling van hoop. Dit was hun kans om uit de armoede te ontsnappen en weer controle over hun leven te krijgen. De mogelijkheid om zich te bevrijden van hun dagelijkse strijd gaf hen nieuwe moed.

Terwijl Misha zich samen met de groep opmaakte voor de reis naar het bos aan de rand van de stad, besloten Claire, Durin en Cyntha om de bewoners in de buitenring op andere manieren te ondersteunen en uit te zoeken met welke voorstellen ze eventueel weer bij de koning om tafel konden komen.

De lucht was helder blauw en de zonnestralen verwarmden de lucht tot een aangename temperatuur. Het bos rondom de groep trainees was in volle bloei, de bladeren glinsterden in het zonlicht door de dauwdruppels die de ochtend had achtergelaten. Het was de perfecte dag voor een zoektocht naar benodigde ingrediënten en in contact komen met de natuur. Hoewel Misha in staat was om haar magie zonder de materialen uit te voeren, wist ze dat deze zoektocht de beste manier zou zijn voor de groep om hun verbinding met de natuur te versterken en de magie te leren beheersen.