Apartment Game

Taehyun,Soobin!

Choi Yeonjun'dan

Soobin'i nasıl kurtaracaktım?Taehyun sürekli Soobin'e sesleniyordu ve ağlıyordu.Eğer Soobin'e birşey olursa,bunu bizden bilebilirlerdi.Oda aşırı pis gaz kokuyordu.Kıyafetimle burnumu kapadığım için az çok durabiliyordum.Taehyun'a bakarken kafamı Soobin'e çevirdim.

Alevler ona aşırı yaklaşmıştı.Tam elinin ucundaydı alevler.Ne yapacağımı bilmiyordum,ama Soobin'in yanmasını da izlemek istemiyordum.Alevler parmak ucuna yaklaşmıştı.Tam Soobin'e doğru koşuyordum ki içeri birileri girdi.Sanırım itfaiyecilerdi,tüple girdiler çünkü.Çoğu yeri söndürdüler ve pis gazda az çok gitmişti.Artık nefes alabiliyorduk.Arkama baktığımda Taehyun bayılmıştı.Ya gazdan etkilendise ve zehirlendiyse?

Maskeli adamlara söylemeye çalıştım.Ama maskelerden beni çok iyi duyamıyorlardı.Dışarıya baktım,heryer ambulans doluydu.Hastanenin önünde hastenin bahçesine sığmayacak kadar ambulans vardı.Sanırım yakın bir hastaneden hızlı bir şekilde gelmişti.Dahada geliyordu ambulanslar.Taehyun'u uyandırmaya çalıştım."Taehyun,uyan Taehyun!" beni duymuyordu.Sadece ben onu olduğu yerde sallıyordum.

Maskeli adamlar ne yapmaya çalıştığımı anlamışlardı.Yanmış ama dumanı söndürülmüş koridordan doktorlar sedyeleri getiriyordu.İlk olarak Soobin'i,Soobin'den sonra ise Taehyun'u.Soobin için çok üzülmüyordum ancak Taehyun benim herşeyim.İlk bu salak okula geldiğimde tek benle iletişime geçen oydu.Şimdi hem bacağı iyi değil,hemde gazdan dolayı baygındı.Yani ölme ihtimali aşırı yüksekti.

Kötü şeyleri düşünmeyi bırakmalıydım.Doktorların peşinden gittim.Aşağıya indiğim an bana da kontrol yapıldı.Ateşim var mı,başım ağrıyor mu,tansiyonum çıktı mı?Gibi soruların cevabını öğrenmek için yapılıyordu.Ateşime bakan doktorlardan biri "Adın ne senin?" dedi."Ben Choi Yeonjun." doktor anlar gözlerle baktı bana."Yeonjun,ateşin var.38.5 çıktı az önce.Sanırım senide ambulansa bindirmeliyiz." ateşin olduğunu sanmıyordum.

Çünkü yandığımı hissetmiyordum.Yani sanki bir sıcaklık vardı üzerimde ama çok değildi.Yinede bende bir ambulansa bindim ve secdeye oturdum.Yoldayken çeşitli çeşitli işlemler yapıldı ateşimi düşürmek için.Anlatsam bitmezdi.Başka bir hastaneye gelmiştik.Ben sedyede dik bir şekilde durarken Soobin ve Taehyun tamamen baygın ve yatay duruyorlardı.Onları gördükçe üzerimdeki sıcaklık daha da artıyordu.

Onlar için endişelensemde önüme bakmayı doğru buldum.Beni normal bir hastane odasına almışlardı.Orada da üzerimde bir sürü işlem yapıldı.Ateşimin düştüğünden emin olana kadar çıkmadılar odadan doktorlar.Emin olduktan sonra kontrollü şekilde tekrar tekrar geleceklerini söylediler.

Sadece önüme bakıyordum.Başka yapabileceğim hiçbir şey yoktu.Sağ tarafta telefonum vardı,şaşırmıştım.O kadar olay olmasına rağmen telefonumu almışlardı.Telefonumu hemen aldım ve haberlere girdim.Tabikide bir sürü haber sitesinde vardı bu olay.Bir tanesine girdim ve yazan yazıyı okumaya başladım."Kore Üniversitesi Hastanesi bugün alevler içinde yandı.İçerideki bir sürü hastanın hayatı tehlikede.Yollar kapandı,her yer ambulanslarla doldu.

Ayrıca hastanedeki yangın görevlileri ülkemizin Cumhurbaşkanı Bayan Choi So-Jun'un torunu Choi Soobin'i baygın bir şekilde buldu.Şu anda yoğun bakımda durumu ise ortalama.Doktorlar çok iyi olmadığını söylüyorlar.Bir bakımdan herkes bu yangını kimin çıkarttığını konuşuyor?

Bu yangın nasıl çıkmıştı,herşey bir patlamadan ibaret miydi,yoksa bunu birisi bilerek mi yapmıştı?Çoğu insan sokaklara çıkmış birbirleriyle bu konuyu konuşuyorlar.Gelişmelerden sizlere haber edeceğiz.Şimdilik görüşürüz.

Başka haberler görmek için tıklayınız..."

Ellerim tirtiyordu.Soobin'nin durumu çok iyi değildi.Onun iyi olması benim için önemliydi.Onu sevdiğimden falan değil ona birşey olması demek benim onun babaannesinden azar işiteceğim demek oluyor.Ellerim ise acımaya başlamıştı.Yaralarım çok uzun süre açık kalmıştı.Umarım mikrop kapmazdım.Ellerim acıdığı için telefonu sağ tarafıma bıraktım.

Telefonumu bıraktığım gibi bir ağırlık çökmüştü üzerime.Uykum gelmiş gibi hissediyordum.O saniyede direkt olarak uyudum.

....

Uyandığımda hemşireler yanımdaydı."Bugün taburcu olabilirsin.Ateşin dün düşmüştü.Ama dinlenmein istedik.Akşam 17.35 gibi taburcu olacaksın haberin olsun." taburcu olmak istemiyordum açıkçası.Taburcu olursam diğerlerinden asla haberim olmayacak.Hemşireler içeriden çıkınca beynime şimşek çaktı.Beomgyu,Sunghoon ve Wooyoung ne yapmıştı,Yangın görevlileri onu bulmuşlar mıydı?

Hızlı bir şekilde yataktan kalktım ve hastaneyi yokladım.Beomgyu büyük bir ihtimalle Taehyun'un yanındaydı.Beomgyu Taehyun'nun yanındaysa Sunghoon ve Wooyoungda onun yanında olabilirdi.İyi olduklarını düşünüyorum.Her ne kadar içimde bir korku olsada.Hemen yoğun bakım kısmını bulmaya çalıştım.Etrafa biraz göz gezdirince "İntensive care" yazısını gördüm.Yani yoğun bakım.Direkt olarak oraya koştum.

Kapıdan içeri girdim ve dışarıdan tek tek odalara baktım.Gerçektende tahmin ettiğim gibiydi.Taehyun buradaydı.Hemen yanındaysa Soobin vardı.Soobin'in yanında o kadar koruma vardı ki Soobin'i zor tanımıştım.Taehyun uzaktan yine bir canlı görünüyordu.Ama Soobin'in dudakları solmuş,ten rengi beyazlamıştı.Sanki ölü insanlar gibi duruyordu.Gerçi normaldi.Bir uyuşturucu kutusunu boşaltmıştı.Bu kadar uyuşturucu tabikide zararlıydı.Dün bir tek Soobin'in hikayesini öğrendiğim için mutlu olmuştum.

Etrafa göz gezdirdim.Beomgyu,Wooyoung ve Sunghoon bir koltukta oturuyordu.Beni görmemişlerdi sanırım.Çünkü az önce yanlarından geçmiştim.Yanlarına geldim ve oturdum.Sunghoon direkt olarak üstüme atladı."Hyung dönmüşsün,yaşıyorsun!" nefes alamıyordum."Sunghoon nefes alamıyorum in üzerimden." Sunghoon üzerimden indi.Wooyoung konuşmaya başladı."Yeonjun,Beomgyu çok fena ağlıyor iki saattir.Susturamıyoruz Beomgyu'yu.Ağlamaktan bayılcak diye korkuyorum.Sende bir konuşur musun?" Beomgyu'nun üzülmesi normaldi.

Taehyun'u seviyordu sonuçta.Onu anlayabiliyordum.Sunghoon çekilince karşısına geçtim ve kafasını kaldırdım.Yüzü vampir gibi kıpkırmızıydı ağlamaktan."Beomgyu kendine gel,Beomgyu!" onu sallıyordum ama sanki donmuş gibi belirti vermiyordu.Biraz daha sallayınca kendine geldi."Efendim?" diyebildi titreyen sesiyle.Beomgyu bana cevap verdiği an doktorlar yoğun bakıma doğru kosmyaa başladı.Birşeyler oluyor gibiydi.Beomgyu hemen ayağa kalktı.Yoğun bakım camından içeriyi izledi.

Ağlamalı bir ses tonuyla "Yeonjun Taehyun'a birşey oluyor!" kalbim hızlanmıştı."Ne?" hepimiz yoğun bakım camına yapışmıştık.Taehyun'a bakıyorduk.Hiçbir hareketlilik yoktu.Doktorlar etrafına toplanmış,elektroşok veriyorlardı.Gözümden 2 tane damla gelmişti.Beomgyu Taehyun için son ses ağlarken sağ taraftan makine sesleri geliyordu."Bipppp!" olumsuz bir ses gibiydi.Bir anda doktorlar Soobin'e yaklaştılar.Sanırım onada birşey olmuştu.Hem Soobin hemde Taehyun.Taehyun'da elden gidiyordu Soobin'de ne yapacaktım?

Bölüm Sonu...

31. bölümün sonuna geldik.Hikayemi okuduğunuz için teşekkür ederim.Hikayeme oy verip,yorum yapmayı unutmayın.Bir sonraki bölümde görüşürüz💙💙💚💚