Mr. F | Hyunlix Omegaverse ✓

23. Bölüm

•

Bir hafta sessizce akıp geçti.

Bir haftada birbirlerine çok alışmıştı aynı evde yaşayan iki düşman. Felix hamilelikle, Hyunjin de Felix'le baş etmeyi öğrenmişti. Ayrıca, birbirlerini tanıdıkça beraber zaman geçirme işi de ilginç bir şekilde eğlenceli hale gelmeye başlamıştı.

Şimdi Felix koltukta oturuyordu. Dizlerinin arasındaki Hyunjin de elindeki kalemle Felix'in göbeğine yüz çiziyordu.

"Az güzel çizsene ya." Diye kıkırdadı Felix. "Bak senin yüzünden bebeğim çirkin olacak."

Hyunjin de gülmüştü. "Bizden çirkin bir şey çıkacağını sanmıyorum ama sen bilirsin."

"Umarım gözleri sana benzer."

Hyunjin'in yüzündeki ifade biraz ciddileşmiş, doğrudan Felix'in gözlerinin içine bakmıştı. "Hm?" Diye mırıldandı. "Gözlerimi, güzel mi buluyorsun?"

Felix bakışlarını kaçırdı, içine içine mırıldandı. "Yani... güzel tabi. Çekik ve keskin... kim görse beğenir."

Hyunjin'in kafasında neler döndüğünü genelde kimse bilmezdi, şimdi Hyunjin de bilmiyordu.

Nefret ediyordu omegadan. Ona yaşattıklarından, görmesine sebep olduğu kabuslardan, hayatına girişinden nefret ediyordu.

Hyunjin kendisini bildi bileli yarım bir alfaydı. Buna inanmış, yıllarını böyle geçirmişti. Omega hayatına girdiğinde ona tam aksini ispatlamıştı. Hyunjin suçlulardan nefret ederdi, hırsızlardan nefret ederdi, Hyunjin çocukları da sevmezdi.

Yüzlerce kez yalan söylemiş, yüzlerce kez kandırmıştı omegayı. Her gün ayak üstü yalan sallamayı gelenek haline getirmişti.

Şimdi neydi bu gözlerini titreten garip his?

Anın büyüsüne kapılmıştı. Derin bir nefes aldı, sormaması gereken bir şeyi sordu. "Felix, benden hoşlanıyor musun?"

Felix kaşlarını çatmış, kaçırdığı gözlerini geri Hyunjin'e dikmişti.

"Hayır."

"İyi..." derken Hyunjin derin bir nefes alarak omuzlarını düşürdü.

"Gözlerine iltifat ettim diye aşkından ölüyorum falan sanma. Sadece güzel olduklarını söyledim."

"Tamam anladım."

"Yoksa senden sahiden nefret ediyorum."

"Anladım."

"Hatta vazgeçtim, gözleri de sana benzemesin. O zaman baktıkça seni hatırlarım ve bu iğrenç."

"Tamam dedim Felix anladık uzatma."

"Tamam."

Gerilmişlerdi yine, durduk yere. Hep böylelerdi, bu yüzden şaşırılacak bir şey de yoktu tabi.

"Neyse." Derken ayağa kalktı Hyunjin. "Yiyecek bir şey istiyor musun?"

"Hayır, midem bulanıyor."

Hyunjin mutfağa doğru giderken Felix'in duymayacağı bir şekilde kendi kendine fısıldadı. "Zıkkımın kökünü ye."

•

Gece yarısı Hyunjin bir mide bulantısıyla uyandı. Yatağın sağı boştu, tuvaletin ışığı yanıyordu.

Sinirle başını geri yastığa bıraktı. Felix bütün iç organlarını klozete çıkartırken ona çaresizce bağlanmış Hyunjin de aynı ağrıyı çekiyordu. Bu durum bir süredir böyleydi ve Hyunjin sıkılmıştı.