GÖNÜL KİRASI

XVII

Ben yine geldim.

&

&

Ailemin evinde olmamın getirdiği gerginlikle 2 gündür olduğu gibi yine erkenden uyanmıştım. Buraya geleli 2 gün oluyordu. Şehirdeki eve başta ısınamamıştım ama şuan orayı özlüyordum. Kurduğum düzenle o istediğim sıcak ortamı yaratmıştım ve evi gittikçe benimsemiştim.

Annemin ben gittikten sonra bozduğu oda artık eskisi gibi hissettirmiyordu.

Annemin adımı seslenmesiyle pijamalarımı değiştirip buraya özel olarak getirdiğim, annemin deyimiyle 'usturuplu' elbiselerimden birini giydim.

Elbise giymeye bayılıyordum.

Saçlarımı özenle at kuyruğu yapıp önceden kalma fiyonklu saç tokamı at kuyruğumun üstüne geçirdim. Bugün Doruk Ali'nin ailesinin evine gidecektim. Doruk Ali'siz.

Odadan çıkıp mutfağa annemin yanına geçtim. Beni fark edince şöyle bir süzdü.

"Buraya tek gelmene hala inanamıyorum Sare."

"Umarım aranız falan bozuk değildir daha 3 aydan."

"Bana bak boşanıp geri gelme düşüncesi falan olmasın sakın aklında! Baban da çok kızar."

"Adın çıkar vallaha!"

"Zaten insanlar şimdiden başladı konuşmaya."

"Ağızları torba değil ki büzesin."

Burası artık gelişmiş olarak adlandırılan köylerdendi eskiden olan hayvancılık, tarım gibi faaliyetler yerine ulaşımın gelişmesiyle artık insanlar kolayca şehire çalışmaya gidebiliyordu. Tabii yine geçimini bunlardan sağlayan ve yüksek meblalar kazanan insanlar da vardı fakat artık biraz daha eskide kalmıştı. Genelde insanlar hobi olarak bunları yapıyordu.

Ama insanların zihinleri gelişmek yerine daha çok geriye gidiyordu.

İnsanların ilişkilerine burnunu sokabilecek kadar hemde.

"Anne bize ne? Burada önemli olan benim mutluluğum olmalı insanların ne dediği değil."

"Ve ayrıca kavga falan etmedik, 2 gündür söylediğim gibi işi vardı gelemedi ve ben sizi özlediğim için önden geldim."