Mr. F | Hyunlix Omegaverse ✓

18. Bölüm

•

Hyunjin yakınlardaydı.

Felix henüz hırsızlığa başlamamış, eski hayatına tam anlamıyla geri dönmemişti. Ama son üç senedir Mr. F hayatının merkezindeydi ve bundan kolay kolay kopamazdı.

Mr. F yeniden güncellendiğindeyse yalnızca bir kişiye erişim sağlamıştı, Hyunjin. Onun nerede olduğunu, ne yaptığını adım adım takip ediyordu. Saniyeler önceyse son kez kontrol etmiş, onun ne kadar yakınında olduğunu görmüştü.

Haftalar önce ilk kez onunla Rusya'da iletişim kurduğu uygulamaya girdi. Yapacak bir şeyi yoktu, emin olmalıydı.

Mr. F:
Neden?

Hyunjin:
Konuşmamız lazım

Mr. F:
Neden sana güveneyim?

Hyunjin:
Tek başıma geldiğimi biliyorsun

Burada mesleğimin hiçbir öneminin olmadığını da

Elimi kolumu sallaya sallaya seni kaçıramayacağımı da

Konuşmamız gerek

Mr. F:
Ne konuşacaksan buradan yaz

Gelmene gerek yok

Hyunjin:
Yüz yüze konuşmak istiyorum.

Mr. F:
Bu kadar ciddi konuşmana alışık değilim

Şaşırtma beni

Hyunjin:
Lütfen

Sadece beş dakika

Felix telefona bakarak derin bir nefes aldı. Ne demeliydi ki buna? Günlerdir, gecelerdir karanlığını rüyalarla, kabuslarla süsleyen adamdı telefonun öbür ucundaki.

İçindeki zehirli merak duygusunu bastıramadı. Merak ediyordu, Hyunjin onunla ne konuşacaktı?

Mr. F:
Evden uzaklaşmayacağım

Karşıdaki parka gel

Hyunjin:
Tamam.

Jisung'a söyleyemezdi, gitmemesi için her şeyi dener canına okurlardı. Bu yüzden markete gideceğim gibi ucuz bir yalanla evden ayrıldı.

•

Hyunjin parktaki kamelyada tek başına oturuyordu. Felix de gidip hemen karşısına oturdu. Soğuk, mesafeli bir ses tonuyla konuştu. "Ne söyleyeceksen hızlı ol, acelem var."

Hyunjin başını kaldırmış, konuşmadan önce Felix'e bir bakmıştı. Ve nedense... gözlerine bakar bakmaz dün geceki rüyasını hatırlamıştı.

Loş ışıkta yatağında çıplak bir şekilde oturan, onu kandırdığı için yaşlı gözlerle sitem eden, çektiği acılardan bahsederken hıçkırarak ağlayan hali gelmişti gözlerinin önüne.

Söyleyeceklerini kafasında toparlamıştı ama şimdi tek bir kelimesini doğru düzgün hatırlamıyordu. "Ben..."

"Dinliyorum." Derken Felix hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu.

Ama onun için de durum farklıydı. O da gecelerdir gördüğü rüyaların beyninde bir film şeridi gibi aktığına emindi. Sarıldığı, öptüğü, tatlı sohbetler ettiği onlarca yaşanmamış anı vardı kafasında.

Sonunda Hyunjin bakışlarını kaçırdı, omeganın gözlerinin içine bakarak cümle kurması mümkün değildi çünkü. "Felix ben... bir süredir düşünüyorum."