The Lover I Woke Up Without

Chapter 6

Tulay

"Ano'ng naaalala mo kay Seth?"

Nanigas ako. Halos hindi ko magawang sagutin ang tanong ni Zake. Si Seth... Hindi ko maalala ang mukha niya, pero may pumipintig na sakit sa ulo ko sa bawat pagsubok kong hukayin ang nakaraan.

"Seth..." pabulong kong ulit, pilit binubuo ang isang alaala na pakiramdam ko'y dumudulas lang sa dulo ng isip ko. "Hindi ko matandaan."

Napapikit ako, pilit inaalis ang biglang pagbigat ng dibdib ko. Pero bago pa ako makapagsalita muli, bumukas ang pinto sa kabilang bahagi ng apartment. Isang malamig na hangin ang sumalubong sa amin. Nanginginig akong lumingon.

May aninong gumalaw sa loob ng madilim na silid.

At sa saglit na sandali, pakiramdam ko'y tumigil ang oras.

"Nohx..." Isang mahinang tinig ang pumuno sa katahimikan. Hindi ito galing kay Zake.

Napakapit ako sa lamesa para hindi matumba.

Dahan-dahan, isang pigura ang lumabas mula sa dilim.

At nang makita ko kung sino iyon, halos matanggalan ako ng hininga.

"Clyde?"

Nanlaki ang mga mata ko habang nakatitig sa pigurang lumitaw mula sa dilim.

Si Clyde.

Pero... paano?

Ang huling alaala ko sa kanya ay isang bahagi ng nakaraan—isang bagay na matagal ko nang pinilit kalimutan. At ngayon, narito siya, nakatayo sa harapan ko, para bang hindi siya kailanman nawala.

"Clyde...?" muli kong tawag, ang tinig ko halos isang bulong.

Hindi siya sumagot agad. Tahimik lang siyang nakatitig sa akin, ang mga mata niya may kung anong lalim na hindi ko maipaliwanag. Para bang pinag-aaralan niya ako, sinusuri kung ako pa rin ang parehong taong iniwan niya noon.

Muli kong naramdaman ang kirot sa ulo ko—isang matalim na sakit na parang pilit binabasag ang isang harang sa isip ko. Napapikit ako, pilit inaalis ang bigat na bumabalot sa akin.

Si Clyde.

Si Seth.

Ang mga pangalang iyon ay gumugulo sa isipan ko, nagsasalubong sa gitna ng isang malabong alaala.

"Seth..." pabulong kong ulit, hindi ko alam kung para saan—para alalahanin siya, o para lang marinig ang pangalan sa sariling bibig ko.

Muling sumiklab ang sakit sa ulo ko, mas malalim, mas masakit. Para bang may isang bahagi ng isip kong nagpipilit magising mula sa isang mahimbing na panaginip.

Napapitlag ako nang maramdaman kong may humawak sa braso ko. Nang dumilat ako, nakita ko ang malamig na titig ni Clyde, ang kamay niya mahigpit na nakahawak sa akin.

"Matagal kitang hinintay, Nohx," aniya, mababa ang boses, puno ng emosyon.

Nagtagpo ang mga mata namin, at sa loob ng isang iglap, alam kong may isang bagay na hindi ko pa naiintindihan.

Isang katotohanang matagal nang itinago sa akin.

Nalagutan ako ng hininga.

"Anong ibig mong sabihin?" halos pabulong kong tanong, pero dama ko ang panginginig sa boses ko.

Hindi agad sumagot si Clyde. Sa halip, bahagya siyang lumapit, hindi binibitawan ang braso ko. Para bang natatakot siyang tumakas ako—o baka natatakot siyang maglaho ako muli.

Si Zake, na kanina pa tahimik, biglang sumingit. "Clyde, bakit ka nandito?" May diin sa tinig niya, isang uri ng lamig na hindi ko pa narinig mula sa kanya.