희망 ☾ 𝗛𝘂𝗶𝗺𝗮𝗻𝗴°

Ο Μικρός Περίεργος.

Δύο μέρες μετά από ότι υποσχέθηκα, giorgosmpam διότι ξαφνικά τίποτα από ότι έγραψα δεν μου άρεσε και καθόμουν κοιτάζοντας το δίχως καν να ξέρω εάν μου αρέσει ή όχι τελικά το πήρα απόφαση πως ότι και να είναι δεν πειράζει.

First Challenge: Completed!
[Εάν θέλετε να συμμετέχετε και εσείς αρκεί μόνο να περάσετε στο προφίλ του Γιώργου και να διαβάσετε τις οδηγίες κατά λέξη γραμμένες από εκείνον]

Στην διάρκεια όπου πέρασα – και περνάω - διαβάζοντας «Το Ημερολόγιο Της Παράνοιας» τους Γιώργου δεν μπορούσα να μην δω το ΠΟΣΟ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ!

Όσο και να προσπαθώ να θυμηθώ το πώς γνωριστήκαμε με τον Γιώργο ποτέ δεν μπορώ να φτάσω τελικά σε εκείνη την αρχή διότι απλώς συνέβη. Απλώς γνωριστήκαμε και καθώς τα χρόνια περνάνε και κρατάμε επαφή άλλες φορές πιο λίγο, άλλες πιο πολύ, άλλες πιο σοβαρά, άλλες πιο αστεία πάντα υπάρχει αυτό το κάτι. Προσωπικά σαν άνθρωπος μπορεί να θεωρούμαι λίγο ξεχασιάρα, εργασιομανής ή οτιδήποτε άλλο θέλετε έχοντας ως αποτέλεσμα στην διάρκεια αυτών των χρόνων όπου εκείνος απάνταγε κατευθείαν στα μηνύματα μου εγώ να έκανα χρόνο να του δώσω μια απάντηση βάζοντας την λέξη «Διαβάστηκε» Παρόλα αυτά ποτέ δεν με παρεξηγούσε. Έπειτα από τον χρόνο όπου έκανα να του απαντήσω, όταν τελικά το έκανα, η συνομιλία μας είναι πάντα λες και μιλούσαμε χθες αντί για κάποιες μέρες ή και μήνα μπορεί πριν (είπαμε τον αφήνω στο διαβάστηκε τον άνθρωπο όχι όμως και για έναν ολόκληρο χρόνο)

Στο περιεχόμενο από το ημερολόγιο σου διάβασα πολλά πράγματα που τα εφαρμόζω/πιστεύω και εγώ. «Το 1/2 της ζωής μου το περνούσα ως ακροατής λόγου ότι μπερδεύεται η γλώσσα μου αν και περισσότερο με ενοχλούσε που τα περισσότερα θέματα ήταν τόσο επιφανειακά» give me a break, είναι λες και με παρακολουθείς- Δεν μπορώ καν να αποδεχθώ καθαρά αυτό το challenge διότι αισθάνομαι σαν να κλέβω λόγω του ότι ένα 70% από αυτά που είναι γραμμένα εκεί είναι λες και τα έχω γράψει εγώ!

Παρόλα αυτά όμως...

Είσαι ένας ιδιαίτερα ανοιχτός άνθρωπος, Γιώργο, προς πολλές κατευθύνσεις όπου τις περισσότερες φορές αυτό που θέλεις να πεις ή να περάσεις στους άλλους πρέπει να το κάνεις τόσο απλό έτσι ώστε να το καταλάβουν που στο τέλος από όλη αυτή τη διαδικασία αναρωτιέσαι κάποιες φορές εάν αξίζει όλο αυτό. Ταυτόχρονα υποψιάζομαι πως σου βγάζει ένα μικρό παράπονο του «γιατί δεν υπάρχει κάποιος όπου μπορώ να μιλήσω ελεύθερα δίχως να με παρεξηγήσουν και πάντα πρέπει να εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ?»

Μάλλον χρησιμοποίησα λάθος χρόνο, συγνώμη. Σου ΕΒΓΑΖΕ αυτό το παράπονο διότι από ότι κατάλαβα πλέον.. *βάζει φρένο στην απροκάλυπτη έκφραση που μόλις πήγε να πει διότι δεν μιλάμε μεταξύ μας τώρα* τους γράφεις όλους, κατά κάποιο τρόπο-

Είναι κρίμα που πλέον ανθρώπους οι οποίοι απλώς θέλουν το καλύτερο για όλους ή να βοηθήσουν δίχως αντάλλαγμα, διότι όπως είπες αισθάνονται την ευθύνη απέναντι στους άλλους, τους συνοδεύουν λέξεις οι οποίες κάποιες μάλιστα έχουν παραποιηθεί ακόμα και οι σημασίες τους.

Όπως η λέξη «κυνικός»

Πλέον το να σε χαρακτηρίζουν κυνικό λένε πως ναι μεν διαλαλείς την αλήθεια όμως υποτίθεται πως είσαι υπερβολικά ωμός λέγοντας την. Ο Αντισθένης κάποια στιγμή είπε: «Τότε οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους κακούς από τους καλούς» Θεωρείσαι κυνικός όταν λες την αλήθεια και τα γεγονότα ακριβώς όπως συμβαίνουν και δεν τα καλύπτεις με όμορφο περιτύλιγμα σερβίροντας το στον κόσμο όπως έχει συνηθίσει να το κάνουν.

Για εμένα λοιπόν Γιώργο είσαι ένας κυνικός πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος όπου θέλει πάντα να γνωρίζει κάτι καινούριο. Κάποια στιγμή κατάλαβα πως έμενες στάσιμος γιατί τα ''μαθήματα'' που σου είχαν περάσει μάλλον ξεκίνησαν να κλωτσάνε υπερβολικά πολύ και έχοντας το αίσθημα της ελευθερίας προσπαθούσες να φτάσεις στην άκρη του τούνελ (μήπως έκανες και χειραψία με την Νικολούλη και δεν μας το λες?) με ακόμα περισσότερα ''μαθήματα'' να πέφτουν πάνω σου αυτή τη φορά από διαφορετικούς κύκλους όμως παρόλα αυτά εσύ κατάφερες να βγεις στην ηλιόλουστη άλλη πλευρά και απλώς να τινάξεις την σκόνη από την άκρη των παπουτσιών σου.

Αλλά κάποιες φορές εκεί που απολαμβάνεις τον ήλιο στο δέρμα σου, σκόνη έρχεται και κάθεται και πάλι, στους ώμους σου αυτή τη φορά, πολύ κοντά στα αυτιά σου δημιουργώντας σου καταστάσεις όπου σε βγάζουν εκτός εαυτού κάνοντας την απόλαυση της ζέστης να μοιάζει παρόμοια με ποτάμια λάβας καίγοντας τον εαυτό σου (μαζόχα! Κάποιες φορές έχω καταλάβει πως το απολαμβάνεις κατά βάθος μην το αρνηθείς)

Στην διάρκεια της ζωής σου λοιπόν μάζεψες όλη αυτή τη τροφή για σκέψη και την διοχέτευσες παντού στο συγκεκριμένο ημερολόγιο αφήνοντας εμάς να κρυφοκοιτάμε με την άδεια σου το πώς βλέπεις τον κόσμο και ο καθένας να παίρνει πολλά και διαφορετικά στοιχεία. Και δεν ξέρω εάν τύχει να βρεθούμε όλοι όσοι έχουμε διαβάσει το συγκεκριμένο ημερολόγιο τι συζήτηση θα κάνουμε από αυτά που αποκομίσαμε από εσένα και εσύ σαν υπερήφανος δημιουργός του να μας κοιτάς αμέτοχος απολαμβάνοντας να ερμηνεύουμε την ίδια φράση με διαφορετικό νόημα όμως και εγώ στην θέση σου θα το απολάμβανα.

Δεν ξέρω εάν ξέφυγα από το θέμα ή εάν αυτά που έχω πει μέχρι στιγμής έχουν κάποια σύνδεση με εσένα και τον χαρακτήρα σου παρόλα αυτά θέλω να ξέρεις πως σε καταλαβαίνω απόλυτα και πως πάντα θα έχεις κάποιον να συζητάς τα παράπονα σου.

Μικρέ περίεργε.