"Burası... benim evim değil," diye fısıldadım, sesim titrek ve zayıftı. Massimo hafifçe başını bana yaklaştırdı, gözlerini yüzüme sabitleyerek beni inceledi.
"İtalya'ya gidene kadar burası senin evin," dedi, sesi yumuşaktı ama arkasında sert bir kes...
Satırlar da yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz
lütfen satırlar da yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın
Sınır 30 yıldız 35 yorum
‼️Sizden ricam lütfen sırf sınırı doldurmak için saçma sapan emojiler atmayın veya saçma sapan harfler göndermeyin lütfen ‼️
*****
"6 BÖLÜM"
İŞKENCE
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Artık burada kalmak istemediğimi hissettim. İçimde garip bir ağırlık vardı. Bu akşam düşündüğümden çok daha gergin geçmişti. Beklemediğim şeyler öğrenmiş, hiç tahmin etmediğim şeyler duymuştum.
"Sıkıldım, gidelim mi artık?" dedim gözlerimi kaçırarak. Massimo başını hafifçe salladı, hesabı istemeden masaya bir miktar para bıraktı.
Zenginlik böyle bir şey demek ki. Hesap bile sormadan, sorgulamadan parayı masaya bırakmak...
Ayağa kalktığımızda, akşam boyunca insanların üzerimizdeki bakışlarını daha net hissettim. Sürekli fısıldaşıyor, gözlerini bizden ayırmıyorlardı. Neden herkes bu kadar dikkatini bize vermişti? Sinirlerim gerilmişti.
Adım attım ama birden bire Massimo ellerimi yakaladı. Sıcak, güçlü elleri avuçlarımı sardığında refleks olarak ona baktım. Ellerimizi birbirine kenetledi, sımsıkı tuttu. Tüm vücudum istemsizce irkildi.
Elimi çekmek istedim ama etrafımızda onlarca insanın gözleri üzerimizdeydi. Olay çıkarmak istemediğim için sadece dişlerimi sıktım.
"Neden herkes bize bakıyor?" diye fısıldadım. Massimo gülümseyerek durdu, başını hafifçe yana eğdi. Dudaklarında kendinden emin bir gülüş vardı. "Daha önce yanımda senin gibi bu kadar güzel bir kadını görmedikleri içindir, amore mio." Gözlerimi devirdim.
Ağzı da iyi laf yapıyordu. Allah'tan salak değilim, yoksa çoktan kanardım.
"Biliyor musun?" dedim, kaşlarımı çatarak. "Eğer şu an seni tanımayan biri bu lafları duysa, İtalyan beyefendisi sanır. Nereden bilsin ki psikopat olduğunu?" Massimo kahkaha attı. Sesinde beliydi keyif alıyordu.
"Bence haksızlık ediyorsun," dedi alaycı bir ifadeyle. "Ben çok iyi bir insanım. Beni tanımadığın için böyle diyorsun."
Massimo ve iyilik?
Hayatımda bu kadar saçma bir şey duymamıştım. Gözlerimi kısıp ona baktım.
"İyi? Sen?" Başımı iki yana salladım. "Bence sen fazla içtin, o yüzden saçmalıyorsun." Massimo, hiç umursamadan elini belime yerleştirdi. Dokunuşu sıcaktı, yakıcıydı. Tehlikeli bir sıcaklık.
