HOSPITAL
ALMERA'S POV
Hindi ko alam na kahit malapit na akong kunin ni kamatayan ay maslalo gwumapo sa paningin ko ang asawa ko.
hayst, napailing ako. You're crazy almera, Wala kanang pag-asang gumaling.
They were all wearing black, I’m not going to die yet, but I feel like I’m going to be mourned because of their outfit.
Napatingin ang lahat sa'kin but my eyes were on the man in the middle, na katabi ni Leo, he was also looking at me.
He was still wearing the clothes he wore in the office earlier.
Natigilan ito at hindi makaniwalang nakatingin sa'kin.
“Bring her to the hospital—” hindi na natapos ni leo ang sasabihin dahil sa biglaang pagtakbo ni clark palapit sa'kin.
“Fuck! Who did this to my wife?!” his voice roared.
Clark..
He shoved aside the man blocking my way, knelt, and checked my pulse.
Nag bigay naman kuryente ang simpleng paghawak nito sa kamay ko.
“W-what are you doing? I’m still alive, there’s no need to check if I’m breathing” I whispered weakly.
He looked up, meeting my gaze with cold eyes. Perhaps I had only imagined the worry I saw in them earlier.
“At this rate, I need to get you to the hospital,” he said calmly, though he didn't seem concerned at all.
Tumayo na ito ng maayos at tumingin sa mga lalaking mukhang nagugulohan parin sa mga nangyayare.
“Where's the key?” tumingin siya sa lalaking kanina lang ay mainit ang ulo sa'kin “I’ll drive this car” he added coldly.
Napalunok naman ito at mukhang takot na tutang itinuro ang lalaking nag ngangalang Leo.
Tapang-tapang kanina takot pala sa boss niya, tsk.
“Na kay Leo 'yong susi boss” Sabi nito, lumapit naman si Leo Sa'min at may inabot kay clark na hula ko ay ang susi ng sasakyan.
I tried to reach for him, and when my fingers brushed against the hem of his shirt, he quickly glanced down at me.
“Let them drive the car. Just sit beside me,” I swallowed. “I-I’m scared” I whispered.
Yes, I’m scared…
Pero hindi ako takot dahil sa mga nangyare kanina, ang kinakatakotan ko ay mamatay ng maaga na hindi ko manlang ito nahahawakan!
I lowered my head, leaning back as he gently removed my hand from his shirt.
Okay, sapat na iyon para maintindihan kong ayaw niyang gawin ang gusto ko.
Napapikit ako dahil sa panghihina ng katawan ko at pinipigilan ko rin ang maiyak.
I heard the car doors open and close quickly, but I ignored it and took a deep breath.
You won’t die yet, Almera. Calm down… okay?
Napaigdad ako ng may humawak sa mukha ko at tinapik ng marahan ang pisnge ko.
Namulat naman ako ng mata at kasabay nang pag takbo ng sasakyan ay ang mabilis na pag tibok ng puso.
His eyes were captivating, akala ko ay hindi ito tatabi sa'kin? Napahigpit ang pagkakayakap ko sa bag na yakap-yakap ko ngayon.
“You okay?” he asked coldly, pinasadahan niya naman ng tingin ang buong mukha ko.
