🌸ပန်းနုရောင် ဘာသာစကား🌸
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Part _ 18
"ရွယ်ကိုး "
ပြေပြစ်ဂုဏ်ရောင်သည် တံတားပေါ်တက်လာစဉ် ခင်ခင်ရွယ်ကိုးက ငုတ်တုတ်လေး ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရင်ဘတ်ကို ဖိထားလေသည်...
"ဘာဖြစ်တာလဲ ကိုး "
ခင်ခင်ရွယ်ကိုးက မော့မကြည့်ဘဲ ရေပြင်ကို လက်ညိုးညွှန်ပြတော့ ....
"ဟာ "
တီငယ်က ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ကျသွားသည်မသိ ဦးမောင်က ကယ်လာတာ မြင်ရသည်။
"တီငယ် "
တီငယ်ဆိုပြီး ခြေလှမ်းဘက်ပြောင်းကာ ပြေးသွားမလို့ပေမယ့် ဒီငုတ်တုတ်လေး ပုံစံက မဟန်သလို ခံစားရတာကြောင့် ခြေထောက်တွေက ခဲဆွဲထားသလို ဖြစ်နေကာ ရွှေ့လို့မရ.....
ကိုယ့်အဒေါ် ဘာဖြစ်နေလဲတောင် မကြည့်အားတော့ပဲ သူပါ ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့ထားသော အိမ်ကကလေးရဲ့မျက်နှာကို မြင်ရအောင် သူပါလိုက်ငုံ့ကြည့်တော့ မျက်ရည်လေးတွေ စီးကျနေရှာလေသည်။
"ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ "
"ဦး.....ဦးမောင်တို့ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးမလား "
"ဟင် "
ထိုအခါမှ ပြေပြစ်ကိုယ်ကြီး တောင့်ကနဲဖြစ်သွားကာ တစ်ဖက်ကဒီကလေး ဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာကိုပါ ရိပ်မိသိရှိသွားလေတော့သည်။ဖေဖေရေနစ်တာကို သူမအဖေကကယ်ရင်း အသက်ဆုံးပါးသွားတာကို စိတ်ထဲမှာစွဲကာTruma ရနေပုံ ပေါ်သည်။
သူတို့အိမ်က လူကြီးတွေကလည်း အလကားနေ ရေနစ်ပဲ နစ်နိုင်လွန်းသည်။
"မဖြစ်ဘူး ဘာမှမဖြစ်ဘူး တီငယ်ကို ကယ်လာပြီ လာ ထသွားကြည့်ရအောင် "
သူမက ခေါင်းလေးခါကာ.....
"ထမရဘူး ခဏ "
"ငါချီရမလား "
"မချီနဲ့ "
"ငါကလည်း မချီပါဘူး စကားအဖြစ် ပြောတာပါ မင်းကို ချီစရာလား ဘယ်သူကမှ ချီချင်မနေဘူး "
မချီဘူးလို့ ရိုးရိုးပြောရင်လည်း ရနေတဲ့ဟာကို ဒီJuicyအဖေဟာ အင်မတန်မှ ရစ်နိုင်ပြောနိုင်သောလူကြီး ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
🌸ပန်းနုရောင်ဘာသာစကား🌸
Romanceနှောင်ကြိုးပဲရှိရှိ မိုးသက်မုန်တိုင်းပဲရှိရှိ ငှက်တစ်ကောင်သာဖြစ်ခွင့်ပေးပါ.... မင်းဆီ ကိုယ် အရောက်လာခဲ့မှာပါ....... Start Date _ March 21 ,2025 End Date _Jun 10 ,2025
