RAMAZAN ŞENLİKLERİ

14. Bölüm 🕌 Ağlamak

"Berinay... Berinay kalk kızım. Berinay!"

Yatağımda sıçradım. Annem çatık kaşlarıyla bana bakıyor. Ne oluyor ya pazar pazar?!

"Ne oldu anne ya?!"

"Bağırma bana!" diye kızdı annem. Yorganı üzerime çekeceğim vakit benden önce davranıp yorganı attı üstümden. Sinirleniyorum. Sabahları çok sinirli olurum ben!

"Bayramdan sonra istemeye gideceğiz. Gelin bohçası hazırlamamız lazım. Alışverişe çıkacağız. Evde de eksikler var. Bugün araba bende."

"Anne oruç oruç alışverişe mi gidilir? Özel günümü bekleseydin bari." dedim bıkkınca. Alışverişe falan gitmek istemiyorum ben.

"Başlatma özel gününe!" dedi annem sinirle. Ağlamak istiyorum. Bi' rahat bırakın beni! 

"Sen çok değiştin Berinay. Kendine çeki düzen ver. Abinin mutluluğunu hiç mi düşünmüyorsun? Araba ile gidip geleceğiz. Yürümeyeceksin ya... Sabahtan yemekleri hazırladım. Senin keyfini bekliyorum."

"Anne sahurdan sonra ders çalıştım. Yeni yattım sayılır. İki saat bile olmamıştır. Ben her şeyin farkındayım. Kendimden çok abimin mutlu olmasını isterim. Başım çatlıyor anne-"

"Elini yüzünü yıka, geçer. Hem sana da bir şeyler bakacağız. Çeyizlik bir şeyler de bakarız." deyip yorganı üzerime attı. Ne?!

"Evlenmeyeceğim anne ben! İsteme için kıyafetim var. Gelmiyorum!"

Yorganı başımdan attığımda annemin terliği ile burun buruna geldim. İrkildim.

"On beş dakika içinde kapının önünde olmazsan ben sana yapacağımı biliyorum. Kalk yataktan!"

Kapıyı çarpıp çıktı annem. En fazla ne yapabilir ki?

___

"Aferin, az söz dinle." 

Annem şoför koltuğuna geçtiğinde diğer tarafa geçip yanına oturdum. Annem bana çeyizlik şeyler almasın diye geliyorum. Başım çatlıyor.

"Önce bi' kılık kıyafete bakalım. Sonra kap kacak... En son market alışverişi yaparız inşallah."

Bir şey demedim. Annemle bugün yeterince tartışmaya girdim. 

"Elli yaşıma gireceğim, senden daha enerjiğim. Tıp okuyacağım diye geziniyorsun bir de ortalıkta." dediğinde anneme döndüm. Gözleri yoldaydı. "Evleneceksin daha, çoluk çocuğa karışacaksın. Torun seveceğiz."

"Anne nasipse abimin çocukları olur, onları seversiniz. Daha on sekiz yaşımdayım. Abartıyorsun-"

"Yıllar çok çabuk geçiyor. Bir bakmışsın, üniversite kazanmışsın. Sonra gönlüne göre biriyle tanışırsın." Durdu. Bana küçük bir bakış atıp önüne döndü. "Belki de tanıyorsundur. Kim bilir. Nasip bu işler."

Annemin kimden bahsettiğini anlıyorum. Konuşmadım. Bu durumu büyütüp ciddi boyutta annemin aklında yer etmesini istemiyorum. Yoksa sürekli Acar Acar diye tutturur bana. Biliyorum annemi.

"Bir şey demeyecek misin kızım?"

"Ben diyeceğimi dedim anne." dedim kararlılıkla. Annem durmadı yine.

"Keçi inadı var sende, keçi! Kime çektiysen-"

"Sana çekmişim." dedim gülerek. "Sende benim yaşlarımda evlenmek istememişsin, anlatıyordun."

Biraz utanarak güldü annem. "Baban kapımızın önündeki paspasta yatmasaydı evlenmezdim. Merhametli kadınım." dediğinde hayretle güldüm. Anneme bak sen!