RAMAZAN ŞENLİKLERİ

11. Bölüm 🕌 Aile

Selamün Aleyküm!

Özlediniz mi bizi :)

Bu bölümü Acar Bey ile Berinay Hanım'dan okuyacaksınız ❤️

Bölüme geçelim. İyi okumalar 🥰

Acar KERVANCIOĞLU 

"Hoş geldiniz."

Kapının ardından Berinay'ın güzel yüzü göründü. Hafif tebessümü kalbimin ritmini değiştirirken elimdeki tatlı paketini biraz daha kavradım. Ve omzumda bir baskı. Baba?

"Oğlum ezan okunacak. Geçene içeriye." dedi gözleriyle içeriyi işaret ederek. Memnun ve bir o kadar uyarır bakışları ile boğazımı temizleyip içeriye geçtim. Adnan Amcanın elini öptüm başta. İleride yüzükler takıldıktan sonra da böyle öpmek nasip olur inşallah. Neyse, coşma Acar.

Rana Teyzenin de elini öpmeyi ihmal etmeyip Ercan Abiye sarıldım. Ercan Abinin neşesi yerinde, maşallah. Sebebinin farkındayım ama şu an sebebi ziyaretimiz bu değil, devam. 

Cemal'e de sanki ben öğrenci değilmişim gibi abi edasında dersini sorup yanaklarını sıktım. Çocuk değilim ya, triplerine girmiyor bu çocuk. Aynı ablası. Akıllı, çok zeki. Maşallah diyelim.

"Ben paketi alayım."

Sesin geldiği yöne döndüğümde Berinay'ı fark ettim. Elini elime doğru uzattı. Baktığı yöne döndüğümde paketi biraz buruşmuş tatlıyı tutan elimi gördüm. Hızlı bir harekette ona uzattım. İrkildi. Elimden aldı sonra. Aklımı bir güzel başımdan alıyor. Çok güzel hatta. İyi yapıyor anlamında.

"Siz güllaç getirmiştiniz gelirken. Afiyetle yemiştik. Gözümden kaçmadı cevizli baklavayı daha çok yediniz. Cevizli baklava getirdik. Bugün yapıldı, taze. Malumunuz-"

"Gazianteplisiniz." diyerek sözümü kesmek yerine sözümü tamamladı. Ona da bu yakışırdı zaten. Umarım ona da ben yakışırım.

Gözlerini kaçırıp yanımdan ayrıldı. Nasıl baktım acaba? Oruç oruç sevdiceğimizi utandırdık. Kendine gel Acar!

Berinay EL

"Gel kızım, sofrayı kurmaya başlayalım."

Annemin heyecanlı hallerine alışamadım daha. Dünürleri gelmiş gibi davranıyor. Acargile gittiğimiz günden sonra abim açıkça bize söyledi niyetini. Evlilik görüşmesi yapmak istediğini vs. Abimin bu kadar cesaretli, açık sözlü olduğunu bilmezdim. Eminim, karşı tarafta da böyle durumlar cereyan etti. Bakışmalar, gülümsemeler, heyecanlar falan. Erkek tarafı oluyoruz nasipse.

"Rana Hanımcığım müsaade var mı?" diyerek mutfağa girdi Hatice Teyze. Annem dünden razı bir şekilde buyur etti. Yasemin Abla da geldi mutfağa. Bilmiyorum, bugün eski Ramazan heyecanı var üzerimde. 

"Bu akşam görüştürelim diyorum bizimkileri." 

Ne? 

Bu fikir Hatice Teyzeden çıktı. Acaba Acar'ın bundan haberi var mı? Yani ablasının gelin olup gideceğinden. Hiç bahsetmemişti.

"Yasemin kızım da onaylarsa Ercan da istiyor."

Gözlerimi Yasemin Ablaya çevirdim doğrudan. Utangaç bir edayla onayladı annemi. Bu işler böyle oluyor demek ki.

"Sofrayı kuralım. Kızım sen de elindeki paketi kenara bırak. Dalgınsın kaç gündür..."

Elimdeki paketi masaya bırakıp ocağın başına geçtim. Isıtılacak yemekler var. Moralim bozulsun istemiyorum. Geçmiş, geçti.

"İleride Berinay'ın da güzel haberini alırız inşallah." dedi Hatice Teyze. Arkamı döndüm.

"İnşallah Hatice Teyze. Tıp fakültesini kazanmayı çok istiyorum." dedim saf saf. Çünkü annemle Hatice Teyze ve hatta Yasemin Abla güldü. Evlilikten bahsettiklerini biraz geç anladım. Bana uzak olan şey olduğu için normal tabi. Önüme döndüm.