RAMAZAN ŞENLİKLERİ

8. Bölüm 🕌 Misafir

Bugün Şevval'in hâl ve hareketleri tuhaftı. Tamam, herkese samimi değilim. İçimi rahatlıkla açabileceğim bir insan olmadı hayatımda. Şevval ile anlaşıyordum ama. Az da olsa konuşacağımız şeyler oluyordu. Hande ile yakınlığı gözümden kaçmadı. Derslerime odaklandım bende. Üniversite sınavı var önümde. Sadece mesleğimi elime almak istiyorum. İnsanlara faydalı olmak... O kadar.

Hande'nin dediği gibi gerçekten de sıkıcı biri miyim? İçim çürümüş gibi. Sadece ailemin yanında rahat sevinebiliyorum. Sanırım ben ailemden başka kimseyi sevmiyorum. Sevmek istemiyorum.

Babam büyük bir evin önünde durdu. Çok güzel bahçesi olan iki katlı bir villa. Gaziantep'te konakları vardı herhalde.

"Burası, kızım. Hadi inelim."

Arabadan indik. Bir adam bize doğru geliyordu. Kıyafetine bakılırsa bahçıvan. Güler yüzüyle karşıladı bizi.

"Hoş geldiniz. Berinay Hanım ve ailesi değil mi?"

Gözlerim babama gittiğinde babam bana döndü. Utandım içten içe. Gülümsemeye çabaladım. Acar yine durmamış. Hiç girmesek mi içeriye?

"Hoş bulduk. Evet." dedi babam memnun hâlde. Bahçeden içeriye geçtik. Kapının önüne geldiğimizde kapıyı çalmaya kalmadan kapı aralandı. Babam yaşlarında bir adam gördüm başta. Yanında Acar. Arkada bir abla ve annem yaşlarında bir kadın.

"Hoş geldiniz!" dedi memnun hâlde Acar'ın babası. Kırk yıllık dostu gelmiş gibi gülümsüyordu. Elini uzattı babama. El sıkıştılar. Acar babasına benziyor. Gülüşü bile aynı.

"Sen de hoş geldin hanım kızım."

"Hoş buldum efendim, sağ olun." dedim biraz mahcup biraz da memnun hâlde. Acaba Acar benim hakkımda ne söyledi ailesine?

Acar'ın babası, anneme uzaktan hoş geldin deyip abimle kardeşimin yanına ilerledi. Başımı dalgınca çevirdim. Acar, babamın elini öpüyordu. Sonra dikkatimi annesi çekti. Bana doğru geliyor. Geliyor.

"Hoş geldin güzel kızım." deyip sarıldı bana. Yanaklarımdan öpmeyi de ihmal etmedi. Acar'ın neden bu kadar sıcakkanlı olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.

Sonra yanındaki abla sarıldı bana. Acar'ın ablasıymış. Kendini tanıttı. Adı Yasemin. Başındaki kahverengi şal, ela gözlerine çok yakışmış. İnsanın baktıkça bakası geliyor. Maşallah.

Gözlerimi aileme çevirdim. Anneler birbirine sarılıyordu. Yani benim annemle Acar'ın annesi. Her neyse. Sonra gözlerim abime kaydı. Bir yere odaklanmış. Baktığı yöne döndüğümde Yasemin Ablayı fark ettim. Yasemin Abla da abime bakıyor. Abimin bir kıza bu kadar dikkatli baktığını hiç görmemiştim. Aralarında hissettiğim yüksek çekim kuvveti ile gülümserken buldum kendimi. O sırada Acar'ın sesi geldi kulağıma.

"Abi geçmiş olsun. Çok üzüldüm duyunca." deyip abime sarıldı. Abim kendine geldiğinde gözlerimi Yasemin Ablaya çevirdim. Yanakları al al olmuş. Ne yani biz şimdi Acargille dünür mü olacağız?

"Ablam, Yasemin." diyerek tanıtmaya başladı Acar. Abim baş selamı verdi. Bakışlarından anladım. Abim Yasemin Abladan çok etkilendi. Yasemin Abla da boş değil hani.

Acar elini abime doğru uzattığında abim atıldı heyecanlı gelen sesiyle. "Ben de Ercan. Memnun oldum." dediğinde şoklara girmek istedim. Bu mu benim işkolik abim?

Acar'ın gülüşüyle düşüncelerimden sıyrıldım. Babamgil içeriye doğru ilerlerken Acar yanıma geldi. "Hoş geldiniz Berinay Hanım. Evimizi şenlendirdiniz. Ayaklarınıza sağlık." dedi gülümseyerek. Başımı salladım memnun bir ifade takınarak.