OLD BUILDING
ALMERA'S POV
Inihanda ko na rin ang sarili ko nang unti-unting bumaba ang bintana ng sasakyan. Bumungad sa'kin ang mukha ng isang lalake, hindi ito pamilyar sa'kin.
Natigilan pa ito ng makitang ang itsura ko ngayon pero kalauna'y ngumiti rin..
“Miss, pwede bang magtanong? alam mo—”
“Hey, she looks like a beggar, don’t ask her anything, she might not know kung saan banda 'yong mansion” pagpipigil sa kan'ya ng lalaking nasa tabi niya.
Pulubi?! Ha! Unbelievable!
Natahimik naman ito at tinitigan pa ako ng matagal bago napatango-tango, mukhang naniwala ito sa sinabi ng kaibigan niya.
Gusto ko mang ma-offend pero wala na akong oras para maramdaman iyon.
“Nevermind miss, salamat nalang” mabait itong ngumiti sa'kin pero hindi ko ito nagawang suklian at mabilis na naglakad palapit sa sasakyan nila at pumasok.
Umupo sa may backseat ng kotse.
“If you have no questions for me, then bring me to the nearest hospital, I’m not feeling well right now” I said weakly.
Nakatinginan naman sila at kita ko ang inis sa mukha ng lalaking nag sabing pulubi ako.
“Talagang lalagnatin ka, naligo ka ba naman sa ulan. Ano ka? Nasa-movie?” bulong nito “Pwede bang bumaba ka, nababasa 'yong sasakyan—” pinutol ko ang sasabihin nito.
This man is stressing me! I need to go to the hospital! I don’t have the strength to argue with him!
“I’m not a beggar like you think, don’t worry, I’ll give you money to buy a new car” I said and closed my eyes, my body was getting weak.
I might run out of blood..
“Okay, we’ll drop you to the nearest hospital but before that, we have to go somewhere for a bit” the man in the driver’s seat said before I felt the car start moving.
“Are you out of your mind dude? Hindi nga natin alam kung sino 'yang babaing 'yan—”
“Tsk, shut up, maawa ka naman sa babae”
Hindi ko na pinansin ang bangayan ng dalawa at ipinikit nalang ang mga mata, wala naman akong balak matulog eh.
Natatakot akong baka pagnatulog ako at hindi na ako magising pa.
Kalahating oras ang byinahe namin bago ko maramdaman ang pagtigil ng sasakyan, I opened my eyes and looked out the car window, I noticed that we were in an old building.
Lumabas ang lalaking nagmaneho ng sasakyan kanina at pumasok sa may lumang building, anong meron? Nangunot ang noo ko.
“Hoy babae!” nawala ang atensyon ko sa may bintana at tumingin sa lalaking mukhang may galit sa mundo.
What is this man’s problem again?
“Labas na! May malapit namang hospital dito maglakad ka nalang, nakakistorbo ka lang sa gagawin namin ngayon” salubong ang kilay na usal nito.
Hindi ako kumibo at nakatitig lang sa kan'ya, wala na akong lakas magsalita, mag lakad pa kaya?
Kung maglakas lang ako ngayon ay kanina ko pa ito sinipa sa mukha.
“Alis na sabi!” sinubukang ako nitong abutin pero aksidente niyang nagalaw ang bag na nakapatong sa'kin at na nagsisilbing pantakip sa aking sugat.
Gulat ang mukha nito ng makita ang sugat ko.
“S-shit! May sugat ka! Bakit hindi mo sinabi?!” nagmamadali itong lumabas ng sasakyan at binuksan ang pintoan ng sasakyan na malapit sa'kin.
Sinipat nito ang sugat ko at ipinatobg ang dalawang kamay sa sugat ko, sinusubukan niyang pigilin ang paglabas ng dugo.
“Gago, magiging anemic ka nito! Dami ng dugo 'yong lumalabas oh!” nag pa-panic na usal niya.
Napangiti ang mukha ko dahil sa sinabi nito, anemic my foot! Unti-unting ng nanlabo ang paningin ko..
I feel like I’m going to pass out anytime soon.
“I-if you don’t take me to the hospital, mauubosan na talaga ko ng d-dugo” nanghihina kong usal.
“My apologies boss, but we can’t find your Mansion, something happened that’s why we immediately went back.” narinig ko ang boses ng lalaking nag maneho kanina ng sasakyan.
Natigilan rin ang lalaking nagtatakip ngayon ng sugat ko dahil sa narinig at mabilis na lumingon.
“Leo! 'yong babaing kasama natin! May sugat!” sigaw niya.
Tumigil ang mga yapak na naririnig ko kanina lang dahil sa ginawang pag sigaw ng lalake.
“What?” nagugulohang tanong nong Leo, tinanggal ng lakake ang pagkakatakip ng kamay niya sa sugat ko at humarap sa kanila.
Dahil sa ginawa niya ay nagkaroon ako nang pagkakataong makita ang pinanggagalingan ng boses ni leo.
Unti-unti na ring luminaw ang paningin ko kaya ay nakita kong hindi lang si Leo ang nasa harapan namin ngayon, marami itong kasamang lalake.
They were all wearing black, I’m not going to die yet, but I feel like I’m going to be mourned because of their outfit.
They have no taste in fashion! I want to laugh at myself because even in my current situation, ay nagagawa ko parin ng mga ganong bagay.
Ganito ba siguro kapag malapit nang mamatay?
“Mauubosan na ito ng dugo!” sigaw ulit mg lalaking parang mag galit sa mundo, bakit ba 'to sigaw ng sigaw?
Napatingin ang lahat sa'kin but my eyes were on the man in the middle, na katabi ni Leo, he was also looking at me.
He was still wearing the clothes he wore in the office earlier.
Natigilan ito at hindi makaniwalang nakatingin sa'kin.
“Bring her to the hospital—” hindi na natapos ni leo ang sasabihin dahil sa biglaang pagtakbo ni clark palapit sa'kin.
“Fuck! Who did this to my wife?!” his voice roared.
Clark..
END OF CHAPTER 25
