🎵 Bölüm şarkısı ~Sıla-Saki🎵
Mutluluk dolan gülümsemeler, gözyaşları.
En çok izlediğim,ve en çok imrendiğim şeyler.
Hiç olmayan,aslında hiç olmayacakta olan bir öyküydü bizimkisi,ezelden beridir aşinası olduğum yüzünü taradı gözlerim.
"Yenge, gidelim artık." Diyen Yıldız'a döndüm. Hastane sürecimde annemden çok yanımda olan oydu. "Gidelim." Diyerek onu onayladım. Son kez bu mutlu aile tablosuna baktım. Buradaki herkes,mutlu olmayı hak ediyordu. Doğu ile vedalaşarak tam kapıya çıkacağımız sırada kapı çaldı. Yıldız benden önce kapıyı sonuna kadar açtı. Kalbim ağzımda atıyordu. Allah'ım, lütfen yanlış görüyor olsaydım...
Arhan...
Bir çift göze yenik düştüğüm günden beri kalbimden söküp atamadığım tek aşkım,Daimi aşkım...
Afallamıştı.
Beni görünce gözleri kocaman olmuştu. Yıldız ise büyük bir pişmanlık içerisinde kapıyı hızla kapayıp sırtını kapıya yasladı.
"Siktir! Ciddi olamazsın..." Deyip bana baktı. İş işten geçmişti... Arhan, kapıyı yumrukladı.
"Açın." Yumrukların aksine,sesi... Sesi garipti,sesindeki tını birçok Duygu barındırıyordu. "Nolur açın." Yumrukları yavaşladı. Elim kalbime gitti,daralıyordu. Bir an önce hastaneye gitmeliydim...
"Açın lan!" Diye bağırdı. Yumrukları sertleşirken Yıldız kapının arkasından çekildi. Oda biliyordu,eninde sonunda Arhan kapıyı kıracaktı.
Kalbim gümbür gümbür atarken birden kapı kırıldı. Ellerim kalbimin üzerinde,yerinden çıkmak üzere olan kalbimi dizginlemeye çalışıyordu.
Kapı açıldı,tüm sesler kesildi. Fakat ardımda seslenen onca insan vardı,ama gözlerimiz birbirine kenetlenmişken kıpırdamam mümkün değildi.
"F-F..." Konuşamadı,konuşmadım. Aynı onun gibi kelimeler dilimden dökülmedi.
"Siktir ya..." Koca,kocaman adam gözlerimin önünde bayıldı. Hah! Onun bu zamana kadar bayıldığını hiç görmemiştim. Dudaklarım aralanırken kalp atışlarımın düzene binmesini bekledim,ama olmadı.
...
Beyaz,her zamanki gibi gözümü kamaştırıyordu. Alışıktım. "Yıldız." Diye seslendim,dilim damağım kurumuştu. Bunu anlamışcasına dudaklarıma değen ılık suyu yudumlamaya başladım.
Hastaneye geldiğimizden adım gibi emindim. Monitörün sesi kulaklarıma doldu.
Suyu bitirdiğimde gözlerimi araladım. Lakin Yıldız'ı bulamadım. İşte... Kalp ritmim yine değişmişti.
Gözleri gözlerimde dolaştı.
Varlığım, artık onu rahatsız etmiyordu. Hatta varlığımı yeni görüyordu...
"Çok şerefsiz bir insanım.. pardon, insan bile değilim." İlk dediği cümleye normalde olsa gülebilirdim. Ama şimdi durum çok ciddiydi.
"Yaşıyorsun." Dudaklarımdan tek kelime dökülmedi. Sadece onu dinledim. "Sonsuz özür dilesem yine kabul olmayacak,biliyorum... O yüzden, özür dilerim..."
"Seni özledim." Dudaklarım aralandı. Lakin birşey söylemedim. Beni özlediğini açıkça belli ediyordu,her adımını izliyordum...
Ellerim,ellerinin varlığını yeni hissetmişti. Gözleri konuşamadığı cümleleri, dilediği defalarca özrü anımsatıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Haseki +18
Teen Fiction-Bütün bölümler düzenlenerek uzatılmıştır.- Dudaklarıma bir buse kondururken "seni seviyorum,ama biraz acı cekmen gerekiyor" Ben iki yıldır acı çekiyorum,bu ne ki? Boxerini çıkarırken onu izliyordum. Bir yere gelince utanman da kalmıyordu bu adamın...
