KARDELEN

3-Unutulanlar

Medya: Devran

İyi okumalar.

Oy verip yorum yapmayı unutmayın. ⭐

.

.

.

.

.

İlahi Bakış Açısı

10 Sene Önce

Küçük Kardelen odasında oturmuş önündeki yapbozun parçalarını kutunun üstündeki görseli oluşturacak şekilde birleştirmeye çalışıyordu.

Televizyonda görmüştü, bir kadın 1000 parçalık yapbozu aynı bir tabloyu resmeder gibi özenle yapıp duvarına asmıştı. Kardelen de odasının duvarında böyle bir şey istiyordu.

Annesindan yalvar yakar aldığı paraları gizlice biriktirmiş, okulun karşısındaki kırtasiyeden kendisine yapboz almıştı.

Çok parası olmadığı için onun yapbozu kadınınkı gibi 1000 parçalık değil sadece 100 parçalıktı. Ama olsundu, Kardelen yine de kendi istediği şeyi kendi başına başarmayı seviyordu. Elbet bir gün o kadar çok parçalısını da alırdı.

Hayatında ilk kez yapboz yaptığı için zorlanıyordu ama sonucunda oluşan şekli duvarına asmak istiyordu o yüzden zorlansa da yapmaya devam ediyordu.

Kardelen çiçeği yapbozu almıştı.

Küçük parçaların bir araya gelerek oluşturduğu resmi kutunun dışından
görmüş, kendi adını taşıyan çiçek olduğunu bilmeden hemen almıştı.

Hem sanki biraz boynundaki kolyeye de benziyor gibiydi.

Yapbozun neredeyse yarısını bitirmişti ki bir anda odasının kapısı açıldı ve içeriye annesi girdi.

Kıza hiçbir duygu barındırmayan bakışlarını atan kadın "Napıyorsun sen burda?" dedi.

Kardelen bir anda açılan kapıyla irkilerek oraya doğru döndü.

Annesinin duygusuz yüzünü görünce 'Zaten beni umursamıyor, kızmaz.' ye düşünerek cevap verdi.

"Yapboz yapıyorum annecim."

Evet minik Kardelen'in konuşma engeli yoktu.

Yalanlar hariç.

Kardelen'in konuşmasının önündeki en büyük engel yalanlardı.

"Sana kaç defa demiyor muyum bana şöyle seslenme diye." Kadın hissettiği iğrentiyi yüzünü buruşturarak belli etti. Sonrasında kızın söylediği şeyi yeni algılamış gibi, "Ne yapbozu be?" dedi.

Kardelen oturduğu yerden biraz yana kayarak annesine önündeki yarısı tamamlanmış yapbozu gösterdi.

"Kırtasiyede gördüm anne. Baksana ne kadar güzel çiçek. Bu çiçeğin adı ne annecim?"

"Kız sen onu alacak parayı nerden buldun?" Annesinin kızgın çıkan sesiyle küçük kız korkmaya başlamıştı.

Annesi kolay kolay sinirlenmezdi.

"Senin verdiğin paraları biriktirdim annecim." Belki dudaklarını büzerse tatlı olur ve annesi ona kızmaz zannediyordu.

Yanıldığını annesi hızlı adımlarla ona yaklaşıp sıkıca kolundan tuttuğunda fark etti.