[TAMAMLANDI]
Tuhaf tiplerle dolu hapishanede danışmanlığa başlayan William, aynı zamanda deli bir bilim insanı olan babasının inşa ettiği gizli laboratuvarda zorlu bir yolculuğa çıkar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
William & Aiden
...
Başım...
Başımı hissetmiyorum.
Varlığını hissettiğim ama yerinde olmayan kolum baştan aşağı sancılarla birlikte ağrırken, yüzümü buruşturdum ve kapalı göz kapaklarımın ardındaki gözlerim yandı. Uzandığım yumuşak zeminde kıpırdanmaya çalıştığımda kemiklerime saplanan sızıyla derince inledim, gözlerimi aralamaya çalıştığım her vakitte can çekiştim. Ağlamak istiyordum, hem de içim çıkana kadar. Göğsümün ortasından yükselen yanma hissiyle yutkunmaya çalıştım, ancak boğazımda dizilen tonlarca yumrudan ötürü yutkunamamıştım.
Dani.
Dani'yi kaybetmiştim.
Kollarımın arasında küle dönüşüp yok olmasını izlemiştim. Sorun değil, demişti bana. Ama sorundu, büyük bir sorundu.
Aiden.
Aiden nerede?
Başımı aniden yana doğru attım, onu görme düşüncesiyle yanıp tutuşurken gözlerimi aralamaya çalıştım ve aralıktan gözlerime vuran güneş ışığıyla yüzüm daha da buruştu. Başımı bu sefer diğer yana attım ve gözlerimi araladım, yanan gözlerimi acısıyla inledim ve boğazımı art arda temizledim. Bulanık görüşümü netlemek için art arda kırpıştırdım. Kuruyan boğazımın bir an önce ıslanmaya ihtiyacı vardı.
Gözlerimi aralayabildiğim kadar araladım, bulunduğum yerde gözlerimi gezdirdim; tozların uçuştuğu küçük bir otel odasındaydım ve uzandığım yatak da tek kişilikti. Başımı diğer tarafa döndürdüğümde güneşle beraber yüzümü buruşturdum ancak kamçılanan perdeyle içeriye giren soğuk rüzgarın etkisiyle titredim. Kulaklarım o an açıldı, şehir ve araba seslerini işittim. Yerimde doğrulmaya çalıştığımda ise belime giren krampla küfrettim. "Siktir..." diyerek inledim, sol elimden destek alarak sırtımı yatak başlığına yasladım.
Başımı çevirip odayı tekrar inceledim. Aldığım soluklarla göğsüm hızla yükselip alçalıyor, su bulma umuduyla yatağın iki yanındaki komodinlerin üzerini kontrol ettim ama bardak ya da sürahi yoktu, şişe de görememiştim.
Sol elimi belimin sağ tarafına yerleştirdim, başımı eğip sağ omzuma baktım ve daha aşağısına bakmaya cesaret edememiştim ama hayalet ağrılar bunu zorlaştırıyordu. İster istemez hayalet ağrılar yüzünden varlığını hissettiğim, ama yerinde olmayan koluma bakmak gibi bir hatada bulunmuştum. Üzerimdeki beyaz atletin açıkta bıraktığı omzumdan aşağısı rengi solmuş sargı beziyle sarılıydı ve değiştirilmesi gerekiyordu. Deli gibi ağrıyordu, parmaklarımı hala hissedebiliyordum.
