Selam güzellerim, yeni bir kitap yazmaya başladım belki ilginizi çekebilir<3
⛧⛧⛧⛧⛧⛧
Uyandığım gibi Savaşın olup olmadığını kontrol etmek için başımı iki yana çevirdim, kalkmıştı. Onu bulmak için doğruldum, karnımdaki sancıyla inledim. Zor bela komodinden destek alarak ayağa kalktım, duvarlara tutunup yürüyerek içeri ilerledim.
Savaş mutfakta kahvaltı hazırlıyordu, bir süre onu izledim. Sırtındaki kasları yaptığı omletten daha lezziz gözüküyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siktir Süveyda! Doğru düzgün yürüyemiyordum bile. Daha fazla dayanamayıp arkadan çıplak vücuda sarıldım. İkimiz de çıplaktık, "Yavrum niye kalktın ben yatağa getirecektim." dedi bir yandan omleti çevirirken. "Hani hiç anlamıyordun mutfak işlerinden?" dedim.
"Yorgunsun Süveyda. Bu halde sana yemek mi yaptıracağım bir de." dedi belime sarılırken. Omleti tabaklara koyup masaya yerleştirdi, "Çok hamarat bir adamım ben ya." dedi elini yıkarken. "Egonu yesinler senin." dedim, güldü. "Hadi çok konuşma otur yemeğini ye." dedi yanağımı öpüp. Omletten bir çatal aldım, gerçekten güzel yapmıştı. O da karşıma geçip yemeye başladı, "Daha iyi misin?" dedi, sesi endişeliydi. "Yürüyemiyorum." dememle sırıttı. "Olacak o kadar. Savaş etkisi." dedi göz kırparak. Masanın altından dizine vurdum, "Çok kötüsün." dedim kaşlarımı çatarak.
Güldü, güldüğünde cenneteymişim gibi hissettiğimden bahsetmiş miydim? Omleti birazcık yedikten sonra, "Doydum ben." dedim. "Kızım nasıl doydun sen onunla ucundan yemişsin sadece. Bak sonra sevgilisi beslemiyor mu bu kızı derler ye çabuk hepsini." demesiyle kıkırdadım. "Savaş sen ayı gibi 5 yumurtalı omlet yiyorsun nasıl bitireyim ben bunu?" dememle gülümsedi. "Bu kaslar nasıl oluyor zannediyorsun sen?" dedi kol kaslarını sıkarak. Taş gibi manitam vardı gerçekten.
Dayanamayıp kucağına oturdum, elini belime sardım. "Bu bel nasıl oluyor sanıyorsun sen sevgilim?" dedim dudaklarımı dudaklarına sürterek. Belimdeki elleri sıkılaştı, "Yavrum daha yürüyemiyorsun, azdırma bence beni." dedi dudaklarıma küçük bir öpücük kondurarak. Kıkırdadım, omleti kendi tabağına koydu ve yemeye devam etti. Arada istemesem de zorla ağzıma bir şeyler tıkıyordu.
Kahvaltımızı yaptıktan sonra masayı topladık, dolap boş olduğundan dolayı merkeze inecektik. Dolabı açıp üzerime bir şeyler geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
