~HASEKİ~
Not;bu bölüm düzenlenmiştir.
...
5 yıl sonra
Fahriye- Arhan
Yarın bizim evlilik yıldönümümüzdü. Yine,yine ve yine onu görmeye gidecektim.
İstemese de ona bir hediye almayı düşünüyordum. Acaba çiçek te mi alsaydım? İlla erkekler kadınlara çiçek alacak diye birşey yoktu değilmi?
Evet evet,hem çicek,hemde... Hemde ne!? Kaç yıllık kocama ne alacağımı mı bilmiyordum? Ayrıca,orada neye ihtiyacı olabilirdi ki? Don atlet.
Öncelikle bir çiçekçiden kıpkırmızı güller aldım.
İyide,çiçegi orda nereye koyacaktı ki? Gül reçeli yaparlar fahriye. Bu salaklık la hediye seçemeyecektim. En iyisi elimdeki gül buketiyle gitmekti.
Yine aynı yerde, aynı masada oturmuş görüş için bekliyordum. İki saattir beklediğim masada bir an ümidi kesmiştim. O sırada yanıma bir kadın geldi.
"Bacım." Kadının kaba sesi ile kaşlarımı çattım.
"Buyrun?"
"Bekleme." Dedi.
"Ne? Siz kimsiniz?"
"Bekleme,o adamı daha fazla bekleme. Sen burada onu beklerken o kadınlar koğuşundan biriyle beraber." Sözleri kalbime öyle saplandı ki,bir an nefes alamamaktan korktum. Doğru ya,zaten nefes almıyordum.
"N-Ne demek bu? Siz k-kimsiniz ve bunu n-nerden biliyor siniz?"
"Diyeceğimi dedim bacım,ben ikinize de zarar gelsin istemem,ama o adam piçin önde gideni olmuş."
Büyük bir sancı bedenimi ele geçirdi.
Ne demek başkasıyla beraberdi? Ben onu
Beklerken o nasıl yapardı bunu? Kırılan kalbimin keskin parçaları göğüs kafesime batıyordu,ve bu acı,paha biçilmezdi...
...
Ne desem,ne söylesem bilmiyordum. Keşke daha önce sevsem dediğiniz biri var mıydı? Yada şans verseymişim dediğiniz biri?
Hayat bana öyle bir çelme takmıştı ki,bir an doğrulamadım.
Ama ozamanda yanımda o vardı,öncesinde ölesiye nefret ettiğim bir adam,ama o adam beni ona aşık etmişti. Ölesiye birine aşık olmak, bağlı kalmak hep saçma gelirdi bana. İşte şimdi anlıyordum. Hani derlerdi ya,cenaze sizin evden çıkmazsa yediğiniz helva hep tatlı gelirdi. Bendeki durum aşkı tatmamış birinden aşka vurgun olmaktı.
Şimdi ne kadar çok onu sevdiğimi söylesemde kafi.
Eşim, dostum,yoldaşım.
Herşeyim oldu.
Onun kadar güçlü kollar bedenimi sardı. 11 yaşındaki bir çocuk bu kadar güçlü olabilir miydi?"Anne,babam gelmeden birtane daha çikolata yiyebilir miyim?"
Yıldızım. Beş yıl önce girdiği ameliyattan çok şükür olumlu bir sonuç almıştık. Artık iyileşmişti,nefessiz kaldığı her bir günün acısını çıkarmak için her akşam dışarı çıkarıyorduk. Verandaya bir çadır bile kurmuştuk.
Muzip bir gülümsemeyle "Odanı topladın mı?"
"Evet,hemen bakabilirsin istiyorsan."
"Hm,sana inanıyorum. Ama çikolatayı yarımdan fazla veremem. Şimdiden çürük dişli biri olmak istemiyorsan..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Haseki +18
Teen Fiction-Bütün bölümler düzenlenerek uzatılmıştır.- Dudaklarıma bir buse kondururken "seni seviyorum,ama biraz acı cekmen gerekiyor" Ben iki yıldır acı çekiyorum,bu ne ki? Boxerini çıkarırken onu izliyordum. Bir yere gelince utanman da kalmıyordu bu adamın...
