Yağmur yağıyordu, gözlerim camdan dışarısını izlerken hafifçe doğruldum yattığım yerden. Sırtımı yatak başlığına yaslayıp, büyük camdan balkona vuran su damlalarını izledim.
Metehan yoktu..
Ondan neredeyse bir haftadır haber alamıyordum, bir hafta önce göreve gideceğini söylemişti. Alışkındım bu uzun görevlere, ama işte özlüyordum onu. Hamileliğim yüzünden fiziksel olarak da, duygusal olarakta ona ihtiyaç duyuyordum.
Elim karnımı okşuyorken, gözlerimden birer birer aktı yaşlarım.
Asker olmasını istemiyorum, onu böyle beklemek istemiyorum. Yüreğim ağzımda iyi yada kötü haberin gelmesini beklemek istemiyorum. İstemiyorum işte!
Normalde göreve gittiğinde, arada sırada telefonunu açar bir haber verirdi. Hiç değilse iyi olduğunu bildirirdi. O da yoktu işte.
Elimin tersiyle, gözlerimi yanağımı silip telefonumu yeniden aldım elime. Galeriye girdim, fotoğraflarımıza baktım. Uzaktan sevdim, dokundum. Daha çok aktı yaşlarım.
Üşüdüm, yokluğunda hiç bir şey ısıtmadı içimi. Canım yandı, ondan başka hiç bir şey iyi gelmedi.
Elimde telefon, öylece uyuya kalmıştım. Ne kadar öyle uyumuştum bilmiyorum ama bir farklılık olduğunu hissediyordum.
İlk sıcak bir dudak öpmüştü alnımı, sonra elimden telefon alınmıştı. Yavaş hareketlerle oturur pozisyonumdan yatış şekline girmiştim. Üstüme ince bir örtü örtülmüştü.
İçimdeki kelebekleri uçuşturan o kokuyu almıştım.
"Metehan.." demiştim gözlerim hafiften aralanırken.
"Benim bebeğim, ben geldim. Uyu yavrum.."
"Çok merak ettim seni" uyuyordum, ama gözlerim açılıp kapanıyordu.
"Geldim bitanem, geldim"
"İyisin değil mi?"
"Çok iyiyim, sen?"
"Seni görünce iyi oldum"
"Neden? Ondan önce kötü müydün? Sancın var mıydı?"
"Yok ondan değil. Hiç görevde haber vermedin, normalde bir kere bile olsun bir yaşam belirtisi verirdin"
"Özür dilerim, hiç fırsat olmadı. Çok yorucu bir görevdi"
"Beni seviyor musun?"
"Uykunda konuşuyorsun"
"Hayır seni duyuyorum"
Tatlı bir gülüş doldurdu kulağımı.
"Sevmiyorsun beni değil mi? Cevap vermedin"
"Tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum seni."
"Edemiyorum zaten"
Bir gülüş daha.
"Uyu güzelim"
"Uyuyorum zaten"
"Zaten, zaten ne bu trip? İnsan uykusunda bile trip atar mı?"
"Bu kişi Ülkü Kanlıkurt ise atar" dedim gözlerimi açmaya çalışarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzler Silinmez
Romance"Gözlerin en kıymetli hazinemdi.." Öylesine yazılmış bir asker, doktor kurgusudur.
