Episode 29: White Swan

1.6K 66 13
                                    

Sinubukan kong buksan pa lalo ang pintuan. Ilang beses kong pinihit ang doorknob. But it was to no avail! I am totally stocked here... ilang minuto na lang at magsisimula na ang fashion show. Ako ang pangalawa sa linya, I am right next Hope who will open the show. Malaking problema kapag hindi ako ang susunod na rarampa sa kanya! The theme of the fashion show is Black Swan. Hope is wearing the black swan while I am the white swan! Our identical outfit is supposed to be one of the highlights of the fashion show!

Nagsimula na akong mapaluha. Unti-unting binagyo ng mga problema ang utak ko. Kung hindi ako makakalabas dito ay hindi lang ang fashion show ang masisira ko kundi pati na rin ang career ko! Televised pa sa TV itong fashion show kaya malaking gulo talaga ang pinapapasok ko! Tiyak na maglalabasan sa social media ang mga blind item about how unprofessional I am! Makakarating iyon sa management at bibitawan na lang nila ako na kagaya ng ginawa nila kay Luhan!

Hindi pwede!

Hindi talaga ito pwede!

That was the moment I started to panic. Halos magdugo na ang kamao ko dahil sa pagkatok ko sa pintuan. I was crying hard. The pain on my chest started to pester my emotions once again. I found myself hopelessly praying to all of the Gods in heaven to give me just once in a lifetime chance para magpadala sila dito ng isang anghel para tulungan ako!

Pero lalo akong nagpanic nang marinig ko mula sa labas na tinatawag na ng mga staff ang pangalan ko! Maski sila ay nagpapanic din sa labas! I can even hear Kiwi's crying voice na para bang namatay ako kung makasigaw si bakla! Andito lang ako! Ano ba?!

Lalo ko pang nilakasan ang pagkalabog ko sa pintuan. Halos masira ko na nga ito. Nagsisimula na rin ang pagdugo ng mga kamao ko, nararamdaman ko na ang kirot nito.

But it was one moment after when all of a sudden, I heard Jarren's voice. He's here?!

"Hey, Kiwi. What's happening?" He asked.

"Sir Jarren! Nawala po bigla si Ma'am Fyang! Kinakabahan na po ako, baka nadukot na siya ng mga sindikato! Baka kinukuha na po ngayon ang mga organs niya!" Soafer OA talaga ng baklang Kiwi na 'yan!!!

"Nandito lang ako! Ano ba?!" Nagsimula uli akong kalabugin ang pinto.

Pero nagulat ako nang bigla itong magbukas. My mind was expecting for Jarren or Kiwi's face. But I was so shocked when it was Hope's irritating face that welcomed the shit out of me.

Umirap muna siya sa akin bago umaktong huminga ng malalim na tila ba nabunutan ng tinik sa lalamunan.

"Phew!" She averted her gaze towards the frantic staff outside of the comfort room, "guys, okay na! She's here, I found her!"

Tila bang tumigil ang mundo nila. Lahat sila ay nagtinginan sa akin na para bang isang akong malaking misteryo sa mundo. I don't know what to feel. I don't freaking know where to start.

"Attention seeker talaga," ang sambit pa ni Hope. Bulong iyon pero halatang sinasadya niyang lakasan iyon para marinig ng mga tao.

Tarantado ba 'to?! Siya talaga ang nagkulong sa akin dito sa comfort room tapos ako pa ang attention seeker?! I took a deep breath, I walk towards her in my attempt to pull her hair and let her taste her shit again. Pero this time, pinigilan ako ni Kiwi. Jarren is from afar, staring at me while shaking his head no. Wala na nga talaga akong nagawa nang hilahin na ako ng mga staff patungo sa dressing room ko para i-retouch ang make-up ko. Walang hanggang sorry ang sinabi ko sa kanila. But they all re-assured me that it is fine and they totally understand my situation. They even apologized for not hearing me, dumugo pa raw tuloy ang mga kamao ko. They insisted to bring me to the nearest Hospital after the fashion show.

The Public StuntTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon