Ağabeyimin düğünü için hazırlanıyorduk, kuaför salonundaydık. Leyla'nın makyajı ve saçı yapılırken benimde saçım sade bir makyajım yapılıyordu.
Halası ailesi bir çok kişiyle tanışmıştık.
Metehan da sağolsun yanımda olmasa da yanımdaymış gibi iki dakika boş bırakmıyor sürekli mesaj atıyordu.
Haklıydı, doğuma iki ay kalmıştı. Riskli ve yalnız kalmamam gereken dönemlerdi.
★
Kır düğünüydü, hava kararmıştı. İlk giriş ve danslarını yapmışlardı. Şimdi ise bol bol oynayıp eğleniyordı.
Bizde iki karı koca oturuyorduk masamızda. Bana pasta yediriyordu, bende şikayet etmeden yiyordum.
"Biliyor musun? Çok korkmuştum ağabeyim evde kaldı diye"
Güldü.
"O her türlü evlenirdi bu arada. Sarışın mavi gözlü, çakma Rus beyefendisi âdeta. Lise zamanında telefonla konuşurken hep anlatırdı. Kızlar çok peşinden koşmuştur Özkan'nın"
"Bana anlatacak zamanı olmuyordu, çünkü o zamanlar ben iyi değildim"
"Geçti hepsi, açmayalım eski defterlerin boş ver. Pastanı ye"
Ağzıma bir parça daha tıktı.
"Metehan"
"Hmm?"
"Efe hiç iyi değil"
"Farkındayım"
"Neden böyle olduğunu ben biliyorum"
"Bende biliyorum"
İkimizde Melisa için bu hâle geldiğini iyi biliyorduk. Metehan geç öğrendi belki ama Efe'ye de bir şey demiyordu.
"Askerliğini engelleyecek bir ruhsal bozukluğu yok değil mi?"
"Yok, hayır. Psikolojik sorunları yok. Sağlığıda iyi sadece hayla acı çekiyor. Bazen kendini suçluyor"
"Kendine bir şey yapmaz değil mi?"
"Yapmaz merak etme."
Canını sıkmak istemediğim için sustum. Müzik kesildi, ağabeyim ve Leyla yerlerine oturdu. Nikah memuru geldi. Bizde şahitler olduğumuz için, ayaklanıp benim yüzümden birazcık yavaş yürüyerek nikâh masasınki yerimizi aldık.
Evet dediler sırayla ve büyük bir heyecanla. Şahit olarak onay verip imza attığımızda dünya evine girişlerini yapmışlardı.
Sarıldılar birbirlerine. Tebrik ettim, sarıldım öptüm bol bol ikisinide.
İşte asıl eğlenceleri şimdi başlıyordu.
Biz aradan kıvrılıp eski yerimize geçtik. "Sen git oyna istersen, benim yüzümden gelip kös kös oturma"
"Seninle oturmaktan memnunum"
Düştüm..
★
Uzun saçlarını omzunda kestirmişti, gözleri ışığını kaybetmişti Defne'nin. Dudakları ne kadar olduğunu bilmediği bir süredir hep asıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzler Silinmez
Romance"Gözlerin en kıymetli hazinemdi.." Öylesine yazılmış bir asker, doktor kurgusudur.
