Bağ

33

  Duygular..

  İfade edilen her şeyin bütünü, ne diyeceğini bilmeyen adam öylece durmuştu kafesin içinde ne konuşuyor ne hareket ediyordu. Sadece imkansızı izliyordu, karşısındaki güzeller güzeli kadının söylediği söz zihnine adeta mühürlenmiş iken kalabalıktan şaşkınlık nidaları yükselmişti. Neyse ki kendine gelmiş olan bir kaç kişinin direktifi ile eğilip saygılarını göstererek merhamet dilenmeleri gerektiğini anladıklarında hızla buna uymuşlardı.  Tek bir kafa bile yerden kalkmaz iken birbirini takip eden sözler belliydi, mucizeleri hayattaydı ve kendisiyle beraber bir mucizeyle birlikte yaşamını sürmeye devam etmişti. Peki şimdi ne olacaktı? Teressa'ya göre çok şey...

     Bir kez olsun mavi gözleri Alfa'nın gözlerini bulmadı, bebeğini hızla göğsüne indirip onu güvenceye aldıktan sonra ağır adımları acıdan fazla bir şey çekmediği saraya doğru döndü. Attığı her adımda meraklı gözler karşıladı onu, hızla başını eğip selamlayan bedenlere döndü ardından her biri. Hepsine hakimdi ama tepkisiz kalıyordu, zihnindeki acıların ağırlığıydı onu tepkisizliğe iten. Kararını vermiş olmasının zorluğu onu düşündürürken Vlad ile yapmış olduğu o şiddetli tartışmayı hatırladı. Onu burdan uzaklaştırmaya çalışan adama nasıl karşı çıktığını hatırlıyordu zihni çünkü yapamazdı. Hayatına devam edemezdi,  buraya gelmeliydi Alfa'yı hayatta tutup onu yaşarken öldürmeliydi.  Merdivenlere doğru ilerledi hiç gitmek istemedigi o odaya döndü ardından yönünü, adımları ağır ağır durduğunda kolunda hissettiği temas ile yavaşça Aria'ya baktı. En buyuk destekçisiydi, dudağında beliren yarım yamalak gülümsemeyle önüne döndüğünde durmadan hızlı adımlarla odaya girdi.