NEFHA

BÖLÜM 5

Herkese merhabar arkadaşlar, son bölümden sonra aramıza gelen çok fazla arkadaşımız oldu hepiniz hoş geldiniz umarım Nefha'yı beraber bitirir Rüzgar ve Efsun'un hikayesini hep beraber artarak tamamlarız.

Önceden çok fazla okuyucu olmadığı için ben kendime göre atıyordum bölümleri ancak son bölümden sonda çok fazla bölüm ne zaman diye yorum gelmeye başladı bu yüzden sizlerle beraber bir zaman aralığı ve gün belirleyelim istedim. Böylece bir netliğimiz olur.

Nefha ile ilgili editler ve alıntılar kitaplarinicyuzu_ hesabımda ve WhatsApp kanalımızda yayınlıyorum. Hepinizi beklerim, bölümle veya kitapla alakalı mesajlarınız olursa mutlaka yazın, eğer tiktok veya İnstagram üzerinden destek olmak isteyip edit yapacak olursanız da mutlaka beni etiketleyin büyük bir sevinçle bakıyorum hepsine.

Son olarak yorumlarınız ve verdiğiniz oylar ile daha fazla destek olabilirsiniz bize, bölümü attıktan sonra büyük nir heyecanla gelen yorumlara bakıyorum sürekli.

Keyifli okumalar :)

Rüzgar hala kucağında Poyraz ile kapı eşiğinde duruyordu. Ne olduğuna anlam veremez halde Rüzgar'ın annesi ve Rüzgar arasında gidip geliyordu bakışlarım. Ne diyecegim hakkında bir fikrim yoktu, tanımadığım bir ailede bilmediğim bir yerdeydim. İlk günden Rüzgar'ın annesinin isteğini geri çeviremeyecek kadar yeniydi ilişkimiz, tanıştığımız ilk günden söylediklerine hayır diyerek kötü bir izlenim bırakmak istemiyordum ama henüz yaşayacağım ev ve kişilere bile alışamamışken başka bir evde kalmak da istemiyordum.

"Anne, Efsun benimle geliyor. Saçma sapan adetler çıkarma başımıza, lütfen."

"Kız da kalmak istiyor, sen artık sussan mı?" diye diretti annesi.

"Efsun?" Rüzgar'ın bakışları bana kayınca ne diyeceğimi bilemez halde kaldım öyle. Hayır desem olmazdı, ama evet demek de içimden gelmiyordu açıkçası. Ağzımı açıp bir şeyler söyleyecektim ki kahkaha sesi geldi kulağıma. Şaşkınlıkla Rüzgar'ın annesine baktım. Büyük bir keyifle kahkaha atıyordu, Rüzgar'ın babası ise bıyık altından gülümsüyordu.

"Gerçekten mi?" diye sordu Rüzgar, bıkkınlıkla. Ben hala ne olduğuna anlam veremezken Rüzgar sorun yok dercesine göz kırptı.

"Yaşından utanmadan yaptığın şeylere bak ya." diyerek söylenmeye devam etti Rüzgar.

"Bir hafta sonraya düğün tarihi ayarlamadan önce düşünecektin sen. İki ayağımızı bir pabucu soktun, az aklın başında olsun." Rüzgar da isteksizce gülümserken hala etrafımdaki gülen insanlara bakıyordum.

"Şaka mıydı?" diye sordum anlamaya çalışarak.

"Şaka tabii kızım, yeni evlendiniz siz. Böyle bir adet için günlerce ayrı evlerde yatıracak değiliz sizi. Rüzgar'ın bu ani evliliğine nispeten yaptım, biraz cani sıkılsın diye. Baksana senden ayrı yapacağını duyunca nasılda kireç gibi oldu?" Diyerek tekrardan gülmeye başlayınca istemsizce Rüzgar'ın yüzüne baktım. Biz aynı odada bile kalmıyorduk ki, bunun için herhangi bir endişesi olmasian gerek yoktu. Aynı evin içinde de ayrı sayılırdık bir nevi.

"Hadi hadi gidin siz, çocuk iyice huzursuz oldu zaten. Eve götürüp yatağına yatırın. Kızım sen de sabahtan hazırlan Rüzgar sizi bana bıraksın işe gitmeden, alışverişe çıkacağız. Teyzenin numarasını da aldım zaten, yarın onunla da konuşur düğün için detayları hallederiz." Başımı sallayarak onayladım dediklerini. Çıkmadan önce bana sıkıca sarılıp saçlarımı okşamıştı. O kadar tuhaf hissetmiştim ki... Hem bana kızım demesi hem de bu kadar sıcak ve sevecen tavırları bana annemi hatırlatıyordu.