GÜNCE | Gerçek Ailem (YKS SONRASI DEVAM)

GÜNCE

"Bir rüya gördüm, her şeye sahip olduğum bir rüya..."

★

"Biraz daha ıkın Elzem! Doğdu neredeyse!"

Acıyla çığlık attı Elzem Kara. Gözünden inci gibi döküldü gözyaşları, gerdanına ulaştı. Gerdanına değen gözyaşları kor gibi yaktı bedenini.

"Olmuyor doktor olmuyor! Yapamıyorum!"

Acıyla çığlık attı yeniden Elzem Kara. Yapamıyordu. Kızını doğuramıyordu.

Şu ana kadar kaç kere oğlan doğurmuştu, hepsi kolaydı, kızı niye bu kadar kolay doğmuyordu?

Sonuçta derlerdi ya kız doğurmak oğlan doğurmaktan daha zor diye... Kızlar nazlı olurdu sonuçta. Dünyaya gelirken de, yaşarkende çektirmezler miydi annelerine?

Sessizce inledi Elzem. Biricik yavrusunuda normal doğuramayacak diye ölesiye korkuyordu. Şu zamana kadar hep normal doğum yapmıştı; hepside erkekti, hepside kolay doğmuştu.

Kızı niye onu zorluyordu? Nazlı kız mıydı bu kız?

"Oğulların doğdu, kızın kaldı. Duyuyor musun ağlayışlarını? Kız kardeşlerini yanına istiyorlar. Yaparsın. Şu zamana kadar hiç mi çocuk doğurmadın?"

Gözünden bir damla daha düştü Elzem Kara'nın. Haklı değil miydi doktor? Hiç mi çocuk doğurmadı sanki? Daha önceden yapmıştı ve yine yapardı. Sonuçta o Elzem Kara'ydı. Acılara göğüs geren kim diye sorduklarında herkes onun adını verirdi.

Kadınların en çetin ceviziydi Elzem Kara. Gözü pekti onun. Bir bakışıyla yere serer insanları, bir sözüyle tahtından ederdi kralı ancak namuslu kadındı Elzem Kara. Kocasını çok sever, onun için değil dünyaları, kendini bile yakardı. Konu evlatlarına geldi mi kocasını bile gözü görmezdi.

Sertti, kırılmazdı, dimdik durur asla sarsılmazdı ama konu evlatlarına geldi mi onun için ne itibar kalır ne de başka şey.

Boğaz yırtan bir çığlık attı Elzem Kara.

Onda ne güç kaldı ne kuvvet.

"Doğdu Elzem, doğdu! Kızın doğdu."

Elzem Kara rahat bir nefes aldı ama bir sorun vardı. Odada yankılanan tek ses onun kendi nefes alışverişiydi o kadar.

Rahat nefes aldığı göğsü aniden acıyla kasılırken "Ağlamıyor." diye fısıldadı kırık ve acı farkındalıklı bir sesle. "Benim kızım ağlamıyor..."

Doğrulmaya çalışırken "Doktor!" diye feryat etti koca yüreğiyle. "Benim kızım niye ağlamıyor!?"

Küçük bir bedeni hayata döndürmek çokta kolay değildi. Hele ki bu beden yeni doğan küçük bir bebekse.

"Kalbi atmaz ama nefeste almaz.
Gözlerini açmaz ama yüreği de susmaz.
Ruhu hiç kanamaz ama ağlamayı da bırakmaz.
Başını çevirip başka yere bakar ama gerçek ailesinden haberi olmaz..."

~Günce Kara

★

Gerçek Ailem.