Sonuncu peri

35. Bölüm

İki gün sonra

" Helena sakin olur musun?"

" Amelia iki gün oldu ama hiç bir tepki vermiyor!"

İki gün olmuştu ama James hala uyanmamıştı, Ava bile bakmıştı ama o bile hiç bir şey yapamıyordu çünkü yapacak bir şey yoktu.

" tamam gel Jamesin yanına gidelim bende bir bakayım."

" hayır! Asla olmaz sen hamilesin bir şey falan olur."

" hayır öyle değil belki uyanmıştır falan."

" sen bu dediğine gerçekten inanıyor musun?"

" hayat mucizelerle dolu Helena belki uyanmıştır hadi inelim bakalım." Dediğimde Helena sonunda kabul etti ve aşağıya indik.

Tam kapsının önüne geldiğimizde durdu ve derin bir nefes alarak içeriye girdi.

" Amelia benim canım çok yanıyor."

" seni çok iyi anlıyorum Helena."

" ya uyanmazsa? Ben ne yapacağım o zaman? Ben yaşayamam ki." Dediğinde dayanamadım ve ona sarıldım.

" korkma Helena, yaşadığı şey ufak tefek bir şey değildi, vücudu kendini hazır hissettiğinde uyanacaktır emin ol."

Ben Helenayı teselli ederken arkamızdan gelen sesi hiç fark etmedik, sonra birbirimizden ayrıldığımızda gördüğüm şeyle dona kaldım, James uyanmıştı ama Helena onu daha görmemişti.

" H-Helena bak!"

Onu Jamesin tarafına doğru çevirdiğimde gözleri büyüdü ve koşarak Jamesin yanına oturdu
.
" James! İyi misin?"

" iyiyim, bana ne oldu?" Diye sordu.

" ben çıkabilirim eğer isterseniz." Dedim.

" kalabilirsin bizim için bir sorun yok."

" yok ben gideyim." Dedim ve odadan çıktım.

Helenadan

Ona olan her şeyi anlattım ve artık perilerin ve atların arasında bir şeyin kalmadığını da söyledim.

" cadı öldü mü?" Diye sordu.

" öldü, kızıda öldü." Dedim, Jennifer için az olsa da üzülmüştüm çünkü onunla küçükken çok vakit geçirmiştik, benim için bir abla gibiydi az çok.

" peki sen neden üzgünsün?" Dedi ve çenemden tutarak başımı kaldırdı.

" hiç, üzülmedim, senin için çok korktum sadece, bir daha uyanmayacaksın sandım."

" uyandım ama bak." Dedi dudaklarıma bakarak ve bunu her seferinde yapıyordu bende her seferinde heyecanlanıyordum.

" ben uyurken neler yaptın bakalım."

" bütün gün baş ucunda senin uyanmanı bekledim." Dedim.

" hm öyle mi?" Dediğinde yavaş yavaş yüzüme yaklaştığını fark ettim, ama bir türlü onunla göz teması kuramıyordum.

" ö-öyle."

İçimdeki at heyecandan dört nala koşuyordu remsen ve ben ölecektim biraz daha böyle kalırsak.

" Helena, seni öpebilir miyim?" Dediğinde ben daha fazla bekleyemeden dudaklarına yapıştım.

Öpüşmemiz çoğaldığında James beni kucağına aldı ve yatakta ben altta o üste olacak şekilde yatırdı ve daha sert bir şekilde öpmeye başladı.

O an abimin odaya girebilme ihtimalini bile düşünmemiştim, kendimi sadece Jamesin ellerine bırakmıştım.