Sonuncu peri

13. Bölüm

" Amelia? Kızım uyanık mısın?"

Babamın seslenmesiyle uyandım ve yatağımdan kalkıp kapıyı açtım.

" efendim baba?"

" kızım aşağıya gelir misin seninle konuşmamız gereken bir konu var." Dedi.

" tamam geliyorum hemen." Dedim ve hemen üzerimi değiştirip aşağıya indim.

İndiğimde iki tane adam gördüm, bunlar da kimdi?

" kızım sana söylemem gereken bir şey var, atın hakkında." Dedi babam.

" ne olmuş atıma?"

" atını almaya geldiler, o vahşi olduğu için ve eğitilmediği için kasaba gidecek." Dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm.

" ne diyorsun sen baba? Ares hiç bir yere gitmeyecek! O vahşi falan değil ben biniyorum onun üstüne kesemezsiniz atımı falan izin vermiyorum!"

" bakın küçük hanım, o at şu anda üstüne bindiriyor olabilir fakat ileride-"

" ileride de devam bindirecek! Sizi bu durum ilgilendirmez o benim atım!" Dedim ve evden çıktım.

" Ares!" Aresin yanına gittiğimde onun ahırda olmadığını fark ettim.

" beni yakaladılar Amelia çabuk ol öleceğim!"

" neredesin." Dedim ve ağlamaya başladım, onu kaybedecektim.

" dışarıda çabuk ol Amelia."

Dışarıya doğru koştuğumda onu zorla römorka sokmaya çalıştıklarını gördüm.

" durun! Size atımı vermeyeceğimi söyledim!" Adamı durdurmaya çalıştığımda beni dinlemedi ve ufak bir hareketiyle beni yere fırlattı.

O an Ares deliye döndü ve her yeri tekmelemeye başladı.

" o vahşi! Neresi evcil!" Dedi diğer adam.

Bende aresin yanına yaklaşıp hoplayarak sırtına bindim ve ipleri çıkartıp oradan uzaklaştım.

" vermem, seni asla vermem."

" biliyorum." Dedi Ares ve koşmaya başladı.

" Amelia! Boşuna uğraşma kızım o at kesilecek!" Dedi babam, beni en büyük hayal kırıklılığına uğratan kişi oydu.

Onun böyle bir şey yapabileceğini tahmin etmemiştim, iyi bir insan sanmıştım babamı.

Uzaklaşabildiğimiz kadar uzaklaşmıştık ve yine aynı alana gelmiştik.

Ben aresin sırtından indiğim an Ares insana dönüştü ve ben o an dayanamayıp ona sarıldım ve ağlamaya başladım.

" özür dilerim, seni kesecekler kurtaramadım seni."

Belimde hissettiğim kollarla onun da bana sarıldığını fark ettim.

" üzülme Amelia." Dedi ve saçlarımı okşamaya başladı.

Evlenecektim, evlenmeliydim, onu kurtarmalıydım.

" hayır hayır, sen istemelisin Amelia, benim için yapma beni sevmelisin, beni kurtarmak için yapma." Dedi, yine zihnimi okumuştu.

"Ciddi olmak gerekirse rüyama girdiğinden beri aklımdan çıkmıyorsun, seni insan halinle gördüğümde de içimde değişik hisler oluştu, bunların ne olduğunu bilmiyorum." Değimde aresin mor gözleri parlamaya başladı.

" nasıl? Yani bunlar nasıl hisslerdi?" Diye sordu benden ayrılarak.

" güzel aynı zamanda tuhaf ama hoş." Dedim.

" sen...sen de aynı şeyleri hissetmişsin, bu eş olduğumuzun kanıtı işte! Amelia bu çok iyi bir şey!" Dedi.

" tamam evlenelim o zaman Ares neyi bekliyoruz ki ikimizin de başı dertte ikimiz de birbirimize karşı bir şeyler hissediyoruz, öyle değil mi?"

" öyle." Dedi, artık bana eskisi gibi bakmıyordu sanki her kelimem sonrası benden daha çok etkileniyormuş gibiydi.

" Amelia! Kızım neredesin!"

" babam geldi Ares babam bizi takip etmiş ne yapacağız?"

" rol yapacağız." Dedi ve babam yanımıza geldi.

" sen de kimsin?" Dedi Arese.

" merhaba ben Ar- Alex." Dedi Ares.

" Amelia at nerede?" Diye sordu babam.

" şey kızınız attan düştü ben son anda yetiştim yalnız at gitti kaçtı yani." Dedi.

" Of Amelia ben sana ne dedim! Ya sana bir şey olsaydı?"

" olmadı işte baba." Dedim ve bende rol yapmaya başladım.

" teşekkür ederim Alex." Dedi babam.

" hadi gidelim kızım." Dedi babam.

" gitme, bahane uydur." Dedi Ares, yani kafamın içindeki Ares.

" yok gelmeyeceğim beni yalnız bırak." Dedim.

" tamam nasıl istersen, ama akşam olmadan geri gel." Dedi ve gitti.

Babamın iyice uzaklaştığını gördüğümde geri Arese döndüm.

" şimdik ne olacak?" Diye sordum.

" evleneceğiz." Dedi.

" o nasıl olacak?" Diye sordum.

" dolunayı bekleyeceğiz." Dedi.

" ee? Bu kadar mı?" Diye sorduğumda Ares sırıtmaya başladı.

" yok bu kadar değil."

" E ne yapacağız ki dolunay çıkınca? Yine iksir falan mı almam gerekiyor?" Diye sordum.

" çok masumsun Amelia, hayır iksir falan değil."

" E ne o zaman?"

" dolunay çıktığında seni bir göle götüreceğim, orada ikimizde soyumamız gerekiyor." Dediğinde yanaklarım yanmaya başladı.

" sonra ikimiz de göle gireceğiz ve-"

" tamam dur! devamını getirme." Dedim ve arkamı dönüp yutkundum.

" onu yapmazsak olmaz Amelia, onu yaptığımız an kırallığıma ışınlanacağız ve evlenmiş olacağız, aslında bizde evlenmek yok çünkü ay tanrıları biz dolunayın altında o şeyi yaptığımızda bir daha ayrılamayacağımız derecede sıkı bir bağla bağlayacak." Dedi.

Derin bir nefes alarak ona doğru döndüm.

" tamam, dolunayı bekleyelim o zaman."

Babam yorulup aresin peşini bugünlük bırakasıya kadar biz de aresle etrafı gezdik ve birbirimize sorular sorup tanımaya çalıştık.

Ailesi çok iyiymiş ama sonları pek de güzel olmamış.

Krallığa döndüğümüzde daha kurtarmamız gereken bir kız kardeş var.

" ben bir daha buraya dönemeyecek miyim?" Diye sordum.

" dönmek istiyor musun?"

" yani babamı görmeye gelmem ama teyzem...o da benim annem gibi." Dediğimde aresin yüzünde bir tebessüm oluştu ve kafasını tamam anlamında salladı.

" olur, getiririm seni." Dedi.

" teşekkür ederim."

En sonunda bir yere oturup devam konuştuk ve aresi nereye saklayacağımı düşündüm, at olarak asla buralarda devam gezinemezdi bu yüzden dolunay çıkasıya kadar insan olarak kalacaktı.

" belkide beni kurtardığın için teşekkür anlamında akşam yemeğine gelmelisin, daha sonra da evim uzak bahanesiyle bizde kalırsın ve bir günü böyle atlatırız." Dedim.

" sence baban bunu kabul eder mi?"

" bence eder."

" deneyelim o zaman." Aresle geri eve doğru yürümeye başladık ve gerçekten de onunla konuşmak bana çok iyi geliyordu.

Bu dünyaya sanki içimde eksik bir şeyle doğmuşumda onu tanıdığımda bu eksik şey dolmuş gibi hissediyordum.

Ama ona gerçekten sevmiştim ve tanıdıkça daha çok sevmeye başlamıştım.