Unexpectedly Falling for You (Vrixian)

Chapter3

Christian's POV

"Ate Pat, sa tingin mo pag nagkita tayo sa personal, magkakasundo tayo?" tanong ko habang hawak pa ang phone, nakatingin sa live screen.

Kakatapos ko lang kasi mag-live selling sa blue app. Pagkatapos noon, dumiretso na rin ako dito sa Tiktok live. Sakto naman na nag-invite si Ate Pat kaya ayun, bardagulan na naman.

"Sa tingin ko Chan, magbabangayan lang tayo pag nagkita tayo sa personal. Siguro sobrang ingay natin," sagot ni Ate Pat na may kasamang tawa.

Nag-scroll ako sa comment section, aliw sa mga nakikisali sa asaran namin. Ang dami ring nagsasabi na bagay daw kami ni Ate Pat, pero agad ko iyong binara.

"Guys, wag niyo kaming gawing love team ni Ate Pat, baka masampal niyo ako nito pag personal," biro ko.

"Correct! Wala kayong pake, friendship goals lang kami!" sigaw naman ni Ate Pat.

At doon na nagsimulang mag-spam ng "Vrix x Channy" ang viewers.

Napakunot noo ako. "Hoy, bakit may Vrix d'yan?"

Sakto, may notif akong lumabas. Si Vrix pala mismo ang nag-request na umakyat sa live.

Biglang kinabahan ang dibdib ko. Pinindot ko agad ang accept, at ilang segundo lang, lumitaw na ang mukha niya sa screen. Fresh pa rin kahit obvious na pagod.

"Good evening," casual niyang bati.

"Uy, CEO! Nandito ka na naman," pang-aasar ko agad para hindi mahalata ang kaba.

Natawa lang siya at umiling. "Nakita ko kasing nagla-live ka. Baka nakakalimutan mo na yung co-host mo."

Sumabog ang comment section.
- "Ayan naaaa! Vrix x Channy forever!"
- "Grabe kilig ko, magpakasal na kayo please."
- "Si Ate Pat third wheel!"

Halos malunod ako sa kakatawa. "Grabe kayo oh, chill lang kayo diyan."

Pero kahit anong biro ko, hindi ko maitago yung init na unti-unting umaakyat sa pisngi ko. May kung anong epekto talaga si Vrix kapag kasama ko. Hindi ko maintindihan kung bakit.

---

Transition - Real Life

Pagkatapos ng live, nag-message agad si Vrix. "Libre ka bukas? Dumaan ka sa studio."

Nagdalawang-isip ako sandali. Pero ang totoo, matagal ko nang gustong makita kung paano siya magtrabaho sa likod ng camera. Kaya kinabukasan, nagpunta ako.

Pagdating ko sa studio, halos mapanganga ako. Malinis, maaliwalas, may racks ng mga damit, at ilang ilaw na pang-shoot. May dalawang staff na abala sa pag-aayos, pero si Vrix mismo ay nakaupo sa isang side, hawak ang laptop habang tinatapos ang reports.

"Uy, welcome," bati niya. Simple lang, pero ramdam ko agad yung warmth.

"Akalain mo 'to, CEO vibes talaga," biro ko habang nililibot ang tingin.

"Hindi naman. Trabaho lang," sagot niya, pero may bahagyang ngiti.

Habang abala siya sa laptop, lumapit ako dala ang iced coffee na binili ko sa daan. "Para sa'yo. Pampatanggal stress."

Napatingin siya, medyo nagulat. "Thanks, Chan." Inabot niya iyon.

At doon, nang magdikit ang mga kamay namin, may kakaibang dumaloy. Parang kuryente. Mabilis, pero sapat para mapahinto kami pareho.

Nagtagpo ang mga mata namin. Ilang segundo, walang nagsalita. Para bang nag-slow motion ang paligid, at ang naririnig ko lang ay tibok ng puso ko.

Agad kong binawi ang kamay ko, nagkamot ng batok. "Wala 'yon, baka lumabas ka ulit sa live na parang antok na antok, tapos ako na naman sisihin ng fans mo."

Ngumiti siya, pero iba ang ngiting iyon. Hindi lang simpleng pasasalamat - may halo itong lalim na parang ni siya mismo ay naguguluhan.

---

Studio

Umupo ako sa gilid habang pinapanood siyang magtrabaho. Paminsan-minsan, nagtatanong ako ng mga random na bagay. Pinagbigyan naman niya, kahit obvious na abala.

"Grabe, parang hindi ka napapagod. Kung ako yan, siguro tulog na sa ilalim ng mesa."

"Sanay lang. Pero minsan, gusto ko ring may kausap habang nagtatrabaho."

Napangiti ako. "Kaya pala pinapapunta mo ako."

Hindi siya sumagot agad. Tumingin lang siya sandali, tapos ibinalik ang atensyon sa laptop. Pero sa mga mata niya, may kung anong nagsasabing tama ang hinala ko.

Habang tumatagal, mas nararamdaman kong may kakaiba sa pagitan namin. Hindi ko alam kung ako lang ba, o kung nararamdaman din niya.

---

Pag-uwi ko ng gabing iyon, hindi mawala sa isip ko yung pakiramdam ng kuryenteng dumaloy nang magdikit ang mga kamay namin.

Simple lang, mabilis lang. Pero bakit parang nagsimula na siyang maging komplikado sa puso ko?

At kung totoo ang sinabi ng mga tao sa live... baka hindi lang ako ang nakakaramdam nito.

---
A/N

Hiiiii everyone I'm back, sorry for the super late update, medyo may pinagdadaanan lang, but I hope you enjoy the story guys love you all VrixTian fam😘
#TeamaVoCado